Θα συνεχίσουν και θα βαθύνουν την καταστροφική δασική πολιτική – Υποκριτική η συγγνώμη του Μητσοτάκη – eksegersi.gr

Πηγή: Γεράσιμος Λιόντος– eksegersi.gr

Στη συνέντευξή του στις 12 Αυγούστου για τις καταστροφικές πυρκαγιές που κατέκαψαν το δασικό πλούτο της χώρας, ο Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι η γενεσιουργός αιτία για το ξέσπασμα αυτών των πυρκαγιών ήταν ο παρατεταμένος καύσωνας. Τον ίδιο ισχυρισμό προέβαλε και άλλες φορές, στις απαντήσεις που έδωσε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων. Τον συμπλήρωσε, δε, απαντώντας σε αβανταδόρικη ερώτηση για το αν υπήρξαν και εμπρησμοί, με την γνωστή θεωρία των εμπρηστών!

Την απάντηση ότι η γενεσιουργός αιτία για το ξέσπασμα των πυρκαγιών είναι ο παρατεταμένος καύσωνας δεν την έδωσε από άγνοια. Οι δασολόγοι σύμβουλοί του τον συμβούλεψαν να το πει, μολονότι γνωρίζουν ότι η εκδήλωση των καταστροφικών πυρκαγιών δεν οφείλεται μόνο στις υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται την άνοιξη και ιδιαίτερα το καλοκαίρι στεγνώνοντας την ατμόσφαιρα, αλλά σε άλλες αιτίες:

  • Στη συσώρρευση μεγάλου όγκου καύσιμης ύλης, λόγω της εγκατάλειψης των δασών στην τύχη τους, διαχρονικά απ΄ όλες τις κυβερνήσεις. Το ίδιο συνέβη και φέτος με τις μεγάλες καταστροφές των δασών του χειμώνα.
  • Στην ύπαρξη μέσα στα δάση (και όχι μόνο) διάσπαρτων αδέσποτων χωματερών.
  • Στην ύπαρξη μέσα στα δάση ηλεκτροφόρων καλωδίων της ΔΕΗ, χαμηλής και υψηλής τάσης, καθώς και πυλώνων που δεν καθαρίζονται, για να εμφανίζει η ΔΕΗ υψηλά κέρδη. Στη διέλευση μέσω δασών των τραίνων.
  • Στην εγκατάλειψη της ρητινοκαλλιέργειας.
  • Στις περιβόητες οικιστικές πυκνώσεις.

Σκόπιμα ο Μητσοτάκης απέκρυψε αυτές τις πολύ σημαντικές αιτίες εκδήλωσης των καταστροφικών πυρκαγιών, για να αποκρύψει τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησής του, που την τελευταία διετία όχι μόνο δεν έκανε κάτι προς την κατεύθυνση της εξάλειψης αυτών των αιτιών, αλλά συνέχισε την πολιτική των προκατόχων της, της εγκατάλειψης του δασικού πλούτου της χώρας στην τύχη του.

Κι ακόμη, όπως θα δούμε στη συνέχεια, έφτασε στο σημείο να δίνει και λύση για τη διατήρηση των κακόφημων οικιστικών πυκνώσεων, ενώ το ΣτΕ έχει αποφασίσει ότι είναι αντισυνταγματικές οι διατάξεις που είχε εισαγάγει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τη νομιμοποίησή τους.

Εγκατάλειψη των δασών από την κυβέρνηση Μητσοτάκη

Καταρχάς, να επισημάνουμε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν προέκυψε από παρθενογένεση. Το 2004-2009 είχαμε κυβερνήσεις του Καραμανλή του νεότερου και το 2012-2014 κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλων, που με το νομοθετικό τους έργο επέφεραν μεγάλες ανατροπές στο βασικό δασικό νόμο 998/1979 και είχαν εγκαταλείψει το δασικό πλούτο στην τύχη του.

Δεύτερο, από τους προϊσταμένους των Δασαρχείων όλης της χώρας είχε ζητηθεί η έγκριση 16.428.630 ευρώ το 2020 και 17.696.538 ευρώ το 2021. Κατά τη γνώμη μας τα ποσά αυτά ήταν ανεπαρκή για να καλυφθούν οι πραγματικές ανάγκες για την προστασία και ανάπτυξη του δασικού πλούτου της χώρας, λόγω της διαχρονικής εγκατάλειψης των δασών και δασικών εκτάσεων. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όμως, ενέκρινε πολύ καθυστερημένα τα εξευτελιστικά ποσά των 2.000.000 ευρώ για το 2020 και των 1.700.000 ευρώ για το 2021!

Κάποια στιγμή, σε μια απάντησή του, ο Μητσοτάκης πέταξε ένα νούμερο. Είπε: «Δώσαμε 51 εκατομμύρια φέτος για πρόληψη και προγραμματίζουμε να δώσουμε πολλά περισσότερα τα επόμενα χρόνια. Πρέπει να είμαστε σίγουροι, όμως, ότι αυτοί οι πόροι θα μπορέσουν να απορροφηθούν σωστά από τους φορείς που τους λαμβάνουν, και για αυτό και η Πολιτική Προστασία στο ζήτημα της πρόληψης θα έχει από εδώ και στο εξής μεγαλύτερη εμπλοκή».

Αυτή η χρηματοδότηση δεν αφορά την ανάπτυξη και προστασία των δασών, αλλά είναι χρηματοδότηση για την προστασία του πράσινου και των πάρκων και αλσών που είναι μέσα στις πόλεις. Εχει δε αποδέκτες τους δήμους και γι’ αυτό εμπλέκεται και η Πολιτική Προστασία. Το γεγονός ότι ο ίδιος αμφιβάλλει στις 12 Αυγούστου, αν θα απορροφηθεί αυτή η χρηματοδότηση, πιστοποιεί ότι έδωσε πολύ μικρότερη χρηματοδότηση στους δήμους, γιατί απλά ο καθαρισμός στις πόλεις πρέπει να γίνεται το δίμηνο Φλεβάρη-Μάρτη και όχι μέσα στο καλοκαίρι που βράζει ο τόπος από τις υψηλές θερμοκρασίες και έχει στεγνώσει η ατμόσφαιρα. Εμμέσως πλην σαφώς, ο Μητσοτάκης ομολόγησε ότι η χρηματοδότηση ήταν πολύ μικρότερη και μ’ αυτό τον τρόπο επιχειρεί να χρεώσει με ευθύνες τους δημάρχους.

Θυμίζουμε τι αποκάλυψε ο αντιπεριφερειάρχης Αττικής Ν. Πέππας στο ΜΕGΑ όσον αφορά τον καθαρισμό της καύσιμης ύλης στα βόρεια προάστια, που συσσωρεύθηκε από τη χιονόπτωση του χειμώνα 2020-2021. Ο δημοσιογράφος τον ρώτησε: «Εκεί που είστε υπάρχει καύσιμη ύλη και με το παραμικρό μπορούν να τυλιχθούν τα πάντα στις φλόγες». Ο Πέππας απάντησε: «Υπάρχει αρκετή καύσιμη ύλη που έχει πέσει από τα πεύκα το χειμώνα».

Το έγκλημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν περιορίστηκε στην πολύ χαμηλή χρηματοδότηση. Στα δύο χρόνια διακυβέρνησής της αρνήθηκε να προσλάβει όχι μόνιμους αλλά ακόμη και συμβασιούχους δασεργάτες! Αξίζει να κάνουμε μια παρέκβαση για να δούμε το σχετικό ιστορικό.

Από τον Γενάρη του 2015 μέχρι και τον Μάρτη του 2018, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε προσλάβει ούτε έναν συμβασιούχο δασεργάτη. Τον Μάρτη του 2018 προσέλαβε 5.066 άνεργους στο πλαίσιο του περιβόητου προγράμματος κοινωνικής εργασίας του ΟΑΕΔ. Στο άρθρο μας με τίτλο Ιδού οι πυρπολητές των δασών (4 Αυγούστου του 2020) αναφέραμε για τις προσλήψεις των 5.066 ανέργων:

«Μετά από τέσσερα χρόνια μηδενικών προσλήψεων δασεργατών, οι Τσιπροκαμμένοι έβαλαν μπροστά άλλη «φάμπρικα». Τον Μάρτη του 2018, οι υπουργοί Εργασίας και Περιβάλλοντος ανακοίνωσαν –με τα γνωστά ταρατατζούμ που συνηθίζουν οι συριζαίοι- την έναρξη ενός προγράμματος «κοινωνικής εργασίας», στο πλαίσιο του οποίου θα προσλαμβάνονταν 5.000 εργαζόμενοι (ωφελούμενοι, όπως τους ονομάζουν).

Στόχος του περιβόητου προγράμματος «κοινωνικής εργασίας» δεν ήταν η ανάπτυξη και προστασία των δασών, αλλά η πρόσληψη 5.066 ανέργων με συμβάσεις οκτάμηνης διάρκειας. Αυτό το ομολογούσε η Κοινή Υπουργική Απόφαση, με την οποία εγκρίθηκε το πρόγραμμα:

«Αρθρο 1.2. Η παρούσα δράση είναι οκτάμηνης διάρκειας και χρηματοδοτείται από τον προϋπολογισμό του ΟΑΕΔ. Η παρούσα δράση απευθύνεται στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις των Περιφερειών της χώρας.

Αρθρο 1.3 Η δράση αυτή αποσκοπεί:
α) στην επανασύνδεση των μακροχρονίως ανέργων και ευάλωτων ομάδων με την αγορά εργασίας, β) στη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των ανέργων, γ) στην κάλυψη κοινωνικών αναγκών, δ) στην σύζευξη των παραγωγικών ικανοτήτων των ανέργων με τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας και ε) στην προστασία των δασικών οικοσυστημάτων από τις πυρκαγιές και την γενικότερη προστασία τους για αειφορική παροχή οικοσυστημικών υπηρεσιών» (η έμφαση δική μας).

Σύμφωνα με τους εμπνευστές του προγράμματος, λοιπόν, πρώτιστος στόχος ήταν η απασχόληση ανέργων για οκτώ μήνες, για τη στατιστική μείωση της ανεργίας, και όχι η πρόσληψη δασεργατών για τη δασοπροστασία. Η τελευταία μπήκε (μόνο στα χαρτιά) ως πέμπτος στόχος για λόγους δημαγωγίας. Ανατρέχοντας στον τελικό πίνακα επιτυχόντων, διαπιστώσαμε ότι οι «Ειδικοί Δασικής προστασίας ΔΕ» (προφανώς οι έμπειροι δασεργάτες) ήταν μόλις το 13%! Αυτό επιβεβαιώνει το ότι πρώτιστος στόχος δεν ήταν η δασοπροστασία, αλλά η απασχόληση ανέργων για ένα διάστημα οχτώ μηνών, για να ‘χουν να λένε οι Τσιπροκαμμένοι ότι μειώνουν την ανεργία. Με τόσο χαμηλό ποσοστό έμπειρων δασεργατών, που μάλιστα άρχισαν να τους προσλαμβάνουν τα Δασαρχεία από τις 20 Ιούλη του 2018 και για διάστημα οκτώ μηνών, με πενιχρή κρατική χρηματοδότηση και με μισθούς των 490 και των 410 ευρώ το μήνα, είχαμε να κάνουμε με καθαρή κοροϊδία. Ελάχιστα (για να μην πούμε τίποτα) μπορούσαν να γίνουν για την προστασία και ανάπτυξη των δασών, μετά μάλιστα από τόσα χρόνια πλήρους εγκατάλειψης.

Οι συριζαίοι κράτησαν αυτούς τους εργαζόμενους και το 2019 (ήταν και προεκλογική χρονιά, βλέπετε), όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν τους κράτησε το 2020. Πάνω που είχαν μάθει πέντε πράγματα για τη δασοπροστασία και μπορούσαν να προσφέρουν κάποια βοήθεια στις δασικές υπηρεσίες, τους πέταξαν στην ανεργία, σαν τη μύγα από το ζυμάρι!».

Στη συνέντευξη της 12ης Αυγούστου, ο Μητσοτάκης ρωτήθηκε από δημοσιογράφο της ««Αυγής»: «Και επίσης, την περίοδο 2018-2019 είχε υλοποιηθεί ένα πιλοτικό πρόγραμμα με 5.066 εργαζόμενους στη δασοπροστασία. Γιατί το κατήργησε αυτό η Κυβέρνηση;».

Απάντησε: «Κατ’ αρχάς δεν κατήργησε κανένα πρόγραμμα η Κυβέρνηση. Αναφέρεστε σε ένα πρόγραμμα του ΟΑΕΔ το οποίο έληξε και οι εμπλεκόμενοι σε αυτό δεν είχαν άμεση ανάμειξη στα ζητήματα της δασοπυρόσβεσης. Οφείλω να υπενθυμίσω ότι αυτή τη στιγμή το στελεχιακό δυναμικό το οποίο απασχολείται στην Πυροσβεστική είναι σημαντικά αυξημένο σε σχέση με το τι ήταν πριν από δύο χρόνια».

Ο Μητσοτάκης, για να συγκαλύψει το γεγονός ότι η κυβέρνησή του δεν προσέλαβε κανένα δασεργάτη ούτε το 2021, πιάστηκε από μια άστοχη διατύπωση στην ερώτηση του δημοσιογράφου (ότι η κυβέρνησή του κατήργησε το πρόγραμμα του ΟΑΕΔ για την πρόσληψη των 5.066 εργαζόμενων που για δύο χρόνια είχαν δουλέψει στην δασοπροστασία). Ενώ γνωρίζει, ότι οι 5.066 άνεργοι είχαν προσληφθεί για τη δασοπυρόσβεση αλλά για τη δασοπροστασία και είχαν αποκτήσει κάποια εμπειρία, ο Μητσοτάκης με την απάντησή του μετατόπισε το πρόβλημα στο ότι δεν έχουν εμπειρία στη δασοπυρόσβεση, για να δικαιολογήσει εμμέσως την άρνηση της κυβέρνησής του να προσλάβει δασεργάτες, ακόμη και συμβασιούχους οκταμηνίτες.

Η άρνηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να προσλάβει συμβασιούχους πιστοποιείται και από τη στάση του αρμόδιου υφυπουργού για τα δάση, του σαλταδόρου Αμυρά, που από τις 26 Μάρτη μέχρι τον Ιούνη του 2021 εξήγγειλε τρεις φορές ότι θα προσλάβει 700 συμβασιούχους δασολόγους, δασοπόνους και διοικητικούς στις δασικές υπηρεσίες και ακόμη δεν προσέλαβε κανέναν.

Ο Μητσοτάκης απροκάλυπτα υπέρ της νομιμοποίησης των οικιστικών πυκνώσεων

Οπως έχουμε αποκαλύψει, ο Χατζηδάκης, που έχει γαλουχηθεί με το αντιδασικό πνεύμα του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, εισήγαγε στον αντιδασικό νόμο 4685/2020 διάταξη σύμφωνα με την οποία θα επιδιώξει με Προεδρικό Διάταγμα να νομιμοποιήσει τις περιβόητες οικιστικές πυκνώσεις. Επειδή αυτή η ιστορία χρονοτριβεί, ο Μητσοτάκης -που όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει με το περιβόητο επιτελικό του κράτος– έσπευσε στη συνέντευξη της 12ης Αυγούστου να πάρει πάνω του τη νομιμοποίηση των οικιστικών πυκνώσεων (με τη λογική «πονάει μάτι κόβει κεφάλι). Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:

«Τέλος, επειδή θέλουμε πάντα να κοιτάμε τι πρέπει να κάνουμε καλύτερα από εδώ και στο εξής, να πω δυο κουβέντες για τις πολύ προβληματικές περιπτώσεις όπου έχουμε συμβίωση του φυσικού με το δομημένο περιβάλλον (σ.σ. εννοεί τις περιβόητες οικιστικές πυκνώσεις). Αναφέρθηκε και αυτό πριν από λίγο. Εκεί δηλαδή που έχουμε οικισμούς που ουσιαστικά έχουν μπει -για διάφορους λόγους, δεν είναι της ώρας να τους αναλύσω- που ουσιαστικά είναι πάρα πολύ κοντά ή έχουν ήδη μπει μέσα σε δάση. Είναι σαφές ότι πια, ειδικά σε εκείνες τις περιοχές στις οποίες η φωτιά έφτασε μέχρι τον οικισμό, πρέπει να δημιουργηθεί μια ζώνη πλάτους που θα ορίσουν οι ειδικοί στην οποία δεν θα μπορούμε να φυτέψουμε πεύκα. Θα φυτέψουμε άλλα δέντρα. Θα φυτέψουμε βραδύκαυστα, θα φυτέψουμε πλατύφυλλα. Αλλά δεν θα πάμε να κάνουμε γύρω από τους οικισμούς το ίδιο λάθος το οποίο μπορεί να έγινε στο παρελθόν» (η έμφαση δική μας).

Προτείνει, λοιπόν, ο Μητσοτάκης να νομιμοποιηθούν όλες οι βίλες των οικιστικών πυκνώσεων και γύρω απ’ αυτές να φυτέψουν βραδύκαυστα δέντρα. Λέμε ότι προτείνει να φυτέψουν γύρω από κάθε βίλα, γιατί η κάθε μία απ’ αυτές περιβάλλεται από δέντρα. Αγνοεί, καταρχάς, με προκλητικό τρόπο την απόφαση του ΣτΕ, που εκδόθηκε με πλειοψηφία 26 προς 1 και έκρινε ότι είναι αντισυνταγματική η ύπαρξή τους στα δάση. Και στη συνέχεια εκδίδει φετφά προς τους δικαστές του ΣτΕ να κρίνουν ότι το ΠΔ για τις οικιστικές πυκνώσεις είναι σύμφωνο με το σύνταγμα!

Ας θυμηθούμε το βασικό πεύμα της απόφασης του ΣτΕ, παραθέτοντας ένα μεγάλο απόσπασμα από το άρθρο μας με τίτλο Οικιστικές πυκνώσεις-παράνομα ξεχερσώματα δασών: Ο Χατζηδάκης θα πάθει, ό,τι έπαθαν Σταθάκης και Φάμελλος (16 Μάη του 2020):

«Για το ΣτΕ, η νομιμοποίηση κατοικιών στο δάσος αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο, δεδομένου ότι η οικοδόμηση στο δάσος δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με την επίκληση του δημοσίου συμφέροντος, όπως γίνεται σε άλλες περιπτώσεις με αποτέλεσμα να νομιμοποιούνται καταπατήσεις και ξεχερσώματα και να έχουν καταστραφεί εκατομμύρια στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων.

Η διαπίστωσή μας αυτή δε στηρίζεται σε εικασίες, αλλά σε τοποθετήσεις που διατύπωσαν οι δικαστές στις γνώμες που συνοδεύουν τις αποφάσεις τους. Στην πρόσφατη απόφαση 685/2019 της Ολομέλειας του ΣτΕ, που με συντριπτική πλειοψηφία (26 προς 1) έκρινε αντισυνταγματικές τις υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες επιχειρήθηκε να νομιμοποιηθούν οι κακόφημες οικιστικές πυκνώσεις, η σκέψη 15 αναφέρει μεταξύ άλλων:

“…Η συνταγματική υποχρέωση διαφύλαξης του εν γένει δασικού πλούτου της χώρας καθιστά κατ’ εξαίρεση μόνο επιτρεπτή τη μεταβολή της μορφής του δασικού χαρακτήρα εκτάσεων, τούτο δε εφόσον προέχει για την εθνική οικονομία ή αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη χρήση, επιβαλλομένη από λόγους δημοσίου συμφέροντος.

Προέχουσα χρήση υπό την ανωτέρω έννοια, ουδέποτε αποτελεί η αξιοποίηση δασικού χαρακτήρα εκτάσεων για οικιστικούς σκοπούς, οι οποίοι δεν συνιστούν λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, που θα δικαιολογούσαν την μεταβολή του προορισμού του δάσους“ (οι εμφάσεις δικές μας).

Με τη σκέψη 15 το ΣτΕ τονίζει ότι η καταπάτηση και το ξεχέρσωμα δασών για οικιστικούς λόγους απαγορεύεται στο διηνεκές. Η σκέψη 10 της ίδιας απόφασης επισημαίνει ότι οι εξουσιοδοτικές διατάξεις για τις “οικιστικές πυκνώσεις“ έπρεπε να εκδοθούν, όχι με υπουργικές αποφάσεις, αλλά με Προεδρικό Διάταγμα. Εννοείται ότι αυτή η σκέψη λειτουργεί παράλληλα με τη σκέψη 15 και όχι σε αντιπαραβολή. Η σκέψη 15, σύμφωνα με την οποία στα δάση δεν χωρεί αλλαγή χρήσης γης ώστε να χρησιμοποιηθούν για οικιστικούς λόγους, δεν ξεπερνιέται με τίποτα, είναι θεμελιώδης. Αυτό ξεδιαλύνεται στην ακροτελεύτεια σκέψη 17 που αναφέρει:

“Κατόπιν των ανωτέρω, η προσβαλλόμενη πράξη, η οποία λόγω του αντιθέτου προς το Σύνταγμα περιεχομένου της εξουσιοδοτικής διάταξης, δεν θα μπορούσε επιτρεπτώς να εκδοθεί υπό τον τύπο προεδρικού διατάγματος, είναι μη νόμιμη και πρέπει να ακυρωθεί“ (η έμφαση δική μας)».

Ο Χατζηδάκης και ο δικηγόρος σύμβουλός του (σύμφωνα με πληροφορίες μας, έπαιξε κεντρικό ρόλο στη σύνταξη αυτού του τερατουργήματος) γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η απόφαση του ΣτΕ είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο στο να νομιμοποιηθούν οι περιβόητες οικιστικές πυκνώσεις. Γνωρίζουν ακόμη τη θέση του ΣτΕ, ότι και αν ακόμη επιχειρούνταν η νομιμοποίηση των οικιστικών πυκνώσεων με την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος (ΠΔ), πάλι θα σκόνταφτε η απόπειρά τους στο ότι το ΠΔ δε θα μπορούσε να νομιμοποιήσει την κατασκευή παράνομων βιλών μέσα στο δάσος, γιατί απλά αυτό απαγορεύεται από τα άρθρα 24 και 117 του Συντάγματος και το ΣτΕ δεν μπορεί να δικαιολογήσει την κατασκευή κατοικιών στο δάσος επικαλούμενο το δημόσιο συμφέρον, όπως κάνει εδώ και χρόνια με την παράνομη κατασκευή καπιταλιστικών επιχειρήσεων στο δάσος και στις δασικές εκτάσεις.

Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί η κυβέρνηση επιμένει να νομιμοποιήσει τις οικιστικές πυκνώσεις; Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, ξεκαθαρίζοντας πρώτα ένα βασικό ζήτημα. Οι τριμελείς επιτροπές του ΣτΕ που εξετάζουν τα σχέδια ΠΔ δεν εξετάζουν τη συνταγματικότητα των ρυθμίσεών τους, αλλά το αν ξεπερνούν τις εξουσιοδοτικές διατάξεις των νόμων οι οποίοι προβλέπουν την έκδοσή τους. Υπάρχει το ανυπέρβλητο εμπόδιο στους υπουργούς να νομοθετούν. Η μόνη που μπορεί να νομοθετεί είναι η Βουλή.

Αυτό δεν είναι δικό μας ιδεολόγημα. Θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Τον Γενάρη του 2013, το ΣτΕ -σε Ολομέλεια- μετά από 9 χρόνια «επεξεργασίας» έβγαλε την ιστορική απόφαση 32, με την οποία αποδέχτηκε τον επιστημονικό ορισμό του δάσους. Αυτή η απόφαση είναι ιστορική και γι’ αυτό είχαν κινητοποιηθεί όλοι οι μηχανισμοί του κράτους και πολλοί από τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες για να μην εφαρμοστεί. Αν εφαρμοζόταν θα βοηθούσε στην προστασία του δασικού πλούτου της χώρας. Οσοι θέλουν να τη μελετήσουν μπορούν να τη βρουν στο https://dasarxeio.com/wp-content/uploads/2013/03/32_2013.pdf.

Η απόφαση αυτή του ΣτΕ ανατράπηκε με τις αντιδασικές διατάξεις του ΠΔ του Μάρτη του 2016, που φέρει την υπογραφή του «οικολόγου» Ι. Τσιρώνη, τότε αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος. Αυτό το ΠΔ (https://dasarxeio.com/2016/04/01/30123/) ελέγχθηκε από την τριμελή επιτροπή του ΣτΕ, παρά το γεγονός ότι ανέτρεπε την απόφαση 32 της Ολομέλειας του ΣτΕ. Αυτό συνέβη, όχι επειδή έγινε κάποια παρατυπία από την τριμελή επιτροπή του ΣτΕ, αλλά επειδή αυτές οι επιτροπές δεν έχουν την αρμοδιότητα να κρίνουν τη συνταγματικότητα ή μη των σχεδίων ΠΔ.

Φυσικά, αν τότε γινόταν προσφυγή στο ΣτΕ κατά του ΠΔ, θα ήταν άλλη η εξέλιξη των πραγμάτων. Τώρα, είναι εκφρασμένη η βούληση στελεχών του ΔΣ της ΠΕΔΔΥ (Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων) να προσφύγει η ΠΕΔΔΥ στο ΣτΕ κατά του νέου ΠΔ-τερατουργήματος. Οπότε η τύχη του θα είναι η ίδια με αυτή των αποφάσεων των Σταθάκη και Φάμελλου, που κρίθηκαν αντισυνταγματικές από την Ολομέλεια του ΣτΕ σε μείζονα σύνθεση, με πλειοψηφία 26 προς 1.

Στις διατάξεις του τελευταίου νομοσχεδίου των Σταθάκη και Φάμελλου ο Χατζηδάκης προσέθεσε και διατάξεις για τα λεγόμενα πρόδηλα σφάλματα. Αυτές οι διατάξεις, που δεν έχουν καμία οργανική σχέση με τις οικιστικές πυκνώσεις –δεδομένου ότι είναι προδήλως απόλυτο ότι οι οικιστικές πυκνώσεις είναι παράνομες- μας δημιουργούν την πεποίθηση, ότι αποβλέπουν στη νομιμοποίηση πολυτελών βιλών κάποιων «ημέτερων». Οπως έγινε με την περιβόητη τηλε-κατάρτιση των επιστημόνων, για να κονομήσουν κάποιοι «ημέτεροι» της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Ο Χατζηδάκης επιμένει για τις οικιστικές πυκνώσεις, γιατί θέλει, για το διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι τη στιγμή που το νέο ΠΔ θα προσβληθεί και θα ακυρωθεί από την Ολομέλεια του ΣτΕ, να μην καταβάλουν οι ιδιοκτήτες των βιλών τα δύο πρόστιμα και να παγώσουν όλες οι ποινικές διώξεις.

Δυο λόγια για αυτόν το χρόνο. Μέσα σε τρεις μήνες από τη δημοσίευση του περιβαλλοντοκτόνου νόμου 4865/2020, με απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος, δηλαδή του ίδιου του Χατζηδάκη, θα καθοριστούν η διαδικασία ανάθεσης, σύνταξης, παραλαβής και έγκρισης των οικονομοτεχνικών μελετών, όσον αφορά τις οικιστικές πυκνώσεις. Δεν ορίζεται από τώρα πόσος θα είναι αυτός ο χρόνος.

Στη συνέχεια, μετά τη σύνταξη των οικονομοτεχνικών μελετών, θα ακολουθήσει η σύνταξη του σχεδίου ΠΔ. Ούτε για τη σύνταξή του προβλέπεται πόσος θα είναι ο χρόνος, ούτε ακόμη πόσο χρόνο θα χρειαστεί η τριμελής επιτροπή του ΣτΕ για να ελέγξει το ΠΔ. Προβλέπεται μόνο, ότι έξι μήνες μετά από την έγκριση του ΠΔ θα μπορούν οι καταπατητές να υποβάλουν αίτηση και σε δύο μήνες να βγει η απόφαση.

Προσθέστε σ’ αυτούς τους χρόνους και το χρόνο που θα απαιτηθεί για την εκδίκαση της προσφυγής (της ΠΕΔΔΥ και όχι μόνο), τόσο σε επίπεδο Τμήματος όσο και σε επίπεδο Ολομέλειας του ΣτΕ, και θα αντιληφθείτε ότι ο Χατζηδάκης για μερικά χρόνια -και όχι μόνο για το χρόνο που θα μεσολαβήσει μέχρι τη διεξαγωγή των διπλών εκλογών- θα υπόσχεται χάντρες και καθρεφτάκια σε πλούσιους και φτωχούς ιθαγενείς, προκειμένου να τους αποσπάσει την ψήφο τους.

Γίνεται φανερό, ότι και η πρόταση του Μητσοτάκη να φυτέψουν βραδύκαυστα δέντρα για να νομιμοποιήσουν τις βιλάρες μέσα στα δάση, δε θα έχει καμία τύχη. Γιατί το ΠΔ για τις οικιστικές πυκνώσεις θα καταπέσει στο ΣτΕ ως αντισυνταγματικό.

Η συγγνώμη που ζήτησε ο Μητσοτάκης είναι υποκριτική, γιατί όχι μόνο δεν ανακοίνωσε -έστω και φραστικά- τη λήψη μέτρων που θα κινούνται στην κατεύθυνση ακύρωσης των παραγόντων που προκαλούν τις καταστροφικές πυρκαγιές, αλλά αντίθετα δήλωσε ανοικτά ότι πρέπει να αλλαχτούν τα πάντα (εννοείται στην αντίθετη κατεύθυνση).

Ενα πρώτο δείγμα αυτών των ανατροπών, όσον αφορά τη δασική πολιτική, είναι ο λεγόμενος θεσμός του «αναδόχου αναδάσωσης» και η υποβάθμιση του ρόλου των δασικών υπηρεσιών στην περιφέρεια προς όφελος της γενικής γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, που δε θα έχει μόνο την αρμοδιότητα τηςκαταστολής των δασικών πυρκαγιών, αλλά και την αρμοδιότητα της υλοποίησης των μέτρων για την προστασία και ανάπτυξη των δασών! Γι’ αυτές τις δύο πολύ σημαντικές ανατροπές θα μιλήσουμε σύντομα αναλυτικά, σε άλλο άρθρο.

Το γενικό συμπέρασμα που βγαίνει απ’ αυτά που είπε ο Μητσοτάκης στην συνέντευξη της 12 Αυγούστου είναι ότι όχι μόνο θα συνεχίσει, αλλά και θα βαθύνει την ασκούμενη αντιδασική πολιτική, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που επιφέρουν στο δασικό πλούτο της χώρας μας οι καταστροφικές πυρκαγιές. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι και αυτός, όπως και ο Χατζηδάκης, γαλουχήθηκε με τη φανατική αντιδασική ιδεολογία και πρακτική του πατέρα του.