Ο Μητσοτάκης, προκειμένου να κρύψει κάτω από το χαλί τις εγκληματικές ευθύνες του για τις καταστροφικές πυρκαγιές του πρώτου δεκαήμερου του Αυγούστου, στη συνέντευξή του στις 12 Αυγούστου ανακοίνωσε με στόμφο τη μεταφορά όλων των περιφερειακών δασικών υπηρεσιών από το υπουργείο Εσωτερικών στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ). Με ΠΝΠ (Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου), που δημοσιεύτηκε στις 13 Αυγούστου (ΦΕΚ 143Α), μεταφέρει όλες τις Δασικές Υπηρεσίες των Περιφερειών στο ΥΠΕΝ (τρίτο άρθρο).
Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτές οι υπηρεσίες, όλα τα χρόνια που είχαν αποκοπεί από τη Γενική Διεύθυνση Δασών και Δασικού Περιβάλλοντος, αποδεκατίστηκαν από προσωπικό, τους αφαιρέθηκαν αρμοδιότητες που πέρασαν στον ιδιωτικό τομέα, ενώ όλες οι κυβερνήσεις ενίσχυσαν το αντιδασικό νομικό οπλοστάσιο.
Η ένταξη των δασικών υπηρεσιών ήταν πάγιο αίτημα της ΠΕΔΔΥ (Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων Δημόσιων Υπαλλήλων) και όσο τα χρόνια πέρναγαν και το αίτημα δεν ικανοποιούνταν από όλες τις κυβερνήσεις, η ΠΕΔΔΥ το συμπλήρωσε και με άλλα ουσιαστικά αιτήματα, προκειμένου η ένταξη να δώσει τη δυνατότητα στις δασικές υπηρεσίες να συμβάλουν ουσιαστικά στην υπεράσπιση του δασικού πλούτου της χώρας.
Ο Μητσοτάκης, σφόδρα ερωτευμένος με τον ιδιωτικό καπιταλιστικό τομέα (γενικά και όχι μόνο στην άσκηση της δασικής πολιτικής), ανακοίνωσε στη συνέντευξη Τύπου ότι ο ρόλος των καθετοποιημένων δασικών υπηρεσιών θα περιοριστεί στη χάραξη της δασικής πολιτικής, ενώ η αρμοδιότητα για την ανάπτυξη και προστασία των δασών θα περάσει στην Πολιτική Προστασία! Είπε συγκεκριμένα (η έμφαση δική μας):
«Από εκεί και πέρα, υπάρχουν ζητήματα που αφορούν την οργάνωση, τις αρμοδιότητες, τη στελέχωση, ειδικά των δασικών υπηρεσιών. Θεωρώ μεγάλη τομή το γεγονός ότι πια όλη η δασική πολιτική συγκεντρώνεται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος κάτω από τη Γενική Διεύθυνση Δασών. Και ότι οι αρμοδιότητες των αποκεντρωμένων διοικήσεων που αναφερόντουσαν στο Υπουργείο Εσωτερικών περνάνε πια εκεί, ώστε να έχουμε μία ενιαία δασική πολιτική και δύο πυλώνες ουσιαστικά: την Πολιτική Προστασία, η οποία κάνει τη διαχείριση της κρίσης αλλά συμμετέχει και σε προληπτικά μέτρα- ειδικά για τα δάση μας κατά τη διάρκεια του χειμώνα- και το υπουργείο Περιβάλλοντος, το οποίο θα χαράσσει τη δασική πολιτική».
Αναφέραμε ήδη ότι οι δασικές υπηρεσίες είναι αποψιλωμένες από προσωπικό. Περιορίζοντας τις αρμοδιότητες της καθετοποιημένης δασικής υπηρεσίας μόνοστοχάραγμα της δασικής πολιτικής, ο Μητσοτάκης θεωρεί το προσωπικό των δασικών υπηρεσιών, που μέχρι τώρα ανήκουν στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, περισσότερο από τις ανάγκες τους.
Ετσι, η ΠΝΠ δίνει τη δυνατότητα στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις να αποφασίσουν πόσο από το προσωπικό των δασικών υπηρεσιών τους θα μεταφερθεί στο ΥΠΕΝ. Προβλέπει το τρίτο εδάφιο της παραγράφου 3 του τρίτου άρθρου: «Με διαπιστωτικές πράξεις των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, που εκδίδονται μέσα σε προθεσμία ενός (1) μηνός από την έναρξη ισχύος της παρούσας και δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, καθορίζεται το προσωπικό του πρώτου εδαφίου (σ.σ. των δασικών υπηρεσιών), το οποίο μεταφέρεται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας».
Εάν στον κυβερνητικό σχεδιασμό ήταν η μεταφορά όλου του προσωπικού των δασικών υπηρεσιών, δε θα υπήρχε λόγος να προστεθεί αυτό το εδάφιο.
Μέχρι ενός σημείου, η ΠΕΔΔΥ έκανε καλά που «ευλόγησε τα γένια της» για την κουτσουρεμένη ικανοποίηση του αιτήματος για καθετοποίηση των δασικών υπηρεσιών. Ομως, από εδώ και πέρα πρέπει να προβάλλει το πακέτο των αιτημάτων της και το σύνολο των αιτίων που προκαλούν τις καταστροφικές πυρκαγιές. Αιτίων που αποκαλύπτουν τις εγκληματικές ευθύνες τόσο της κυβέρνησης Μητσοτάκη όσο και αυτών που προηγήθηκαν.
Προθεσμία για την κήρυξη καμένων δασών ως αναδασωτέων
Με την ισχύουσα δασική νομοθεσία (παράγραφος 3 του άρθρου 41 του νόμου 998/1979), πρέπει εντός τριών μηνών να εκδοθεί από την αρμόδια δασική υπηρεσία η απόφαση για την κήρυξη καμένου δάσους ως αναδασωτέου. Το πρόβλημα που παρατηρούνταν όσον αφορά τις αποφάσεις για την κήρυξη της αναδάσωσης δεν ήταν η καθυστέρηση στην έκδοση της απόφασης αλλά το αν συμπεριλαμβανόταν όλο το καμένο δάσος. Υπήρξαν και υπάρχουν τέτοιες αποφάσεις, καθ΄ υπόδειξη της πολιτικής ηγεσίας (του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων μέχρι τον Νοέμβρη του 2009, του ΥΠΕΝ έκτοτε).
Πρέπει να σημειωθεί ότι η διαδικασία για την έκδοση μιας απόφασης για αναδάσωση καμένου δάσους δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη. Σε πολλές περιπτώσεις δεν έφταναν οι τρεις μήνες για να βγει μια απόφαση αναδάσωσης, στην οποία να μην παραλείπονται είτε καμένα είτε παράνομα ξεχερσωθέντα δάση.
Με τη μείωση του χρόνου από τρεις σε έναν ή το πολύ δύο μήνες, επιδιώκεται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη εξαίρεση τμημάτων δασών από την κήρυξή τους ως αναδασωτέων. Γι΄αυτό το λόγο, η σύντμηση του χρόνου είναι επικίνδυνη για την τύχη του δασικού πλούτου που καίγεται από καταστροφικές πυρκαγιές. Ας μην διαφεύγει της προσοχής μας ότι ο Μητσοτάκης σπούδασε στην αντιδασική σχολή του πατέρα του, που θεωρούσε ότι είναι… υπερβολικά πολλά τα δάση στην Ελλάδα.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ισχυρίζεται ότι με την παράγραφο 1 του δεύτερου άρθρου της ΠΝΠ προστατεύει το δάσος από εξαιρέσεις καμένων εκτάσεων, διότι προβλέπεται ότι καμένες δασικές εκτάσεις που κηρύσσονται αναδασωτέες δεν προορίζονται για άλλο σκοπό. Παραθέτουμε αυτήν την παράγραφο (η έμφαση δική μας):
«1. Δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά δεν αποβάλλουν για τον λόγο αυτό τον χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 117 του Συντάγματος, και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο σκοπό».
Ομως, η παράγραφος 1 του άρθρου 46 του νόμου 998/1979 αποκαλύπτει ως μεγάλο ψέμα αυτόν τον κυβερνητικό ισχυρισμό. Την παραθέτουμε:
«Αρθρο 46
Εξαιρετικός χαρακτήρας επιτρεπτών επεμβάσεων σε αναδασωτέες εκτάσεις
Στα δάση και στις δασικές εκτάσεις, περί των οποίων το άρθρο 117 παρ. 3 του Συντάγματος, ουδεμία επιτρέπεται επέμβαση προβλεπόμενη από τις διατάξεις του παρόντος Κεφαλαίου ή από άλλη διάταξη, με εξαίρεση τα αναφερόμενα στις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 48, των παραγράφων 1, 3, 4 και 5 του άρθρου 53, της παραγράφου 1 του άρθρου 54, της παραγράφου 1 του άρθρου 55 και της παραγράφου 5 του άρθρου 57 του παρόντος Κεφαλαίου, καθώς και στις διατάξεις του άρθρου 16 του παρόντος νόμου».
Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι με την καθετοποίηση των δασικών υπηρεσιών, που ανακοινώθηκε «στο και πέντε», ο Μητσοτάκης επιδιώκει να συγκαλύψει την εγκληματική δασική του πολιτική και ότι με τη σύντμηση του χρόνου για την κήρυξη των καμένων δασών ως αναδασωτέων επιδιώκει να εξαιρέσει τμήματά τους από την αναδάσωση, χωρίς αυτό να γίνει αντιληπτό από τον ελληνικό λαό.
Οργάνωση του αγώνα για την ανασυγκρότηση της ζωής του λαού της βόρειας Εύβοιας, όχι των επιχειρηματικών ομίλων
Η καταστροφή που αφήνει πίσω της η πυρκαγιά στη βόρεια Εύβοια είναι συντριπτική, με εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους καμένα, ολόκληρες περιοχές ολοκληρωτικά κατεστραμμένες.
Πρόκειται για πυρκαγιά που ξέσπασε σε συνθήκες άπνοιας, δεν περιορίστηκε έγκαιρα, με αποτέλεσμα να συνεχίζει ανεξέλεγκτα για εννιά ολόκληρες μέρες. Ο ένοχος και η αιτία είναι γνωστά. Είναι η εγκληματική πολιτική της σημερινής και όλων των κυβερνήσεων που αφήνουν τα δάση απροστάτευτα και τον λαό να καίγεται και να πνίγεται κάθε χρόνο.
Μιλάμε για προδιαγεγραμμένο έγκλημα αφού δεν υπήρχαν στοιχειωδώς σχέδιο και επάρκεια μέσων πυρόσβεσης. Το δάσος εγκαταλείφθηκε χωρίς αντιπυρικές ζώνες, με δυσπρόσιτους δασικούς δρόμους, με έλλειψη σε δεξαμενές, ελλιπή καθαρισμό, ενώ είχε επιβαρυνθεί με σπασμένα δέντρα και από τον χιονιά τον Φλεβάρη.
Ο λαός της Εύβοιας έχει πικρή πείρα
Μόνο την τελευταία πενταετία, τις πυρκαγιές διαδέχονται οι πλημμύρες. Ενδεικτικά:
2016: Πυρκαγιά στη Λίμνη έκαψε πάνω από 25.000 στρέμματα πευκοδάσους. Εκαιγε για 4 ολόκληρες μέρες. Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
2018: Πλημμύρα στο Μαντούδι, με 2 νεκρούς. Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
2019: Πυρκαγιά στο Κοντοδεσπότι σε παρθένο δάσος στο Ορος Δίρφυς, όπου κάηκαν πάνω από 25.000 στρέμματα. Στην ίδια περιοχή το 2018 κάηκαν πάνω από 12.000 στρέμματα. Κυβέρνηση ΝΔ.
2020: Πλημμύρα στον Λήλαντα και τον Μεσσάπιο Ποταμό, με τραγικό απολογισμό 8 νεκρούς. Κυβέρνηση ΝΔ.
Πλέον, είτε φυσάει είτε ανεβαίνει η θερμοκρασία είτε βρέχει είτε χιονίζει ο λαός της Εύβοιας τρέμει για τη ζωή και την περιουσία του. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις χιονοπτώσεις είχαμε έναν νεκρό στο χωριό Στρόπωνες το 2019 και τρεις νεκρούς στη βορειοκεντρική Εύβοια τον περασμένο Φλεβάρη.
Ο κατάλογος των καταστροφών είναι μακρύς. Αφορά καταστροφές σε σπίτια, καλλιέργειες, ζώα, εξοπλισμό, μαγαζιά. Συνοδεύεται από απολύσεις εργαζομένων, από καταστροφή μικροεπαγγελματιών, αγροτών, κτηνοτρόφων, ρετσινάδων. Συνοδεύεται από μέρες ολόκληρες χωρίς ρεύμα, νερό, θέρμανση τον χειμώνα. Και όλα αυτά σε μέρη με οδικό δίκτυο εγκαταλελειμμένο που στις κακοκαιρίες «κόβεται», αποκλείοντας ολόκληρες περιοχές. Ενώ τα Κέντρα Υγείας παραμένουν απογυμνωμένα από απαραίτητες υποδομές και προσωπικό.
Το σχέδιο της Πολιτικής Προστασίας περιορίζεται στο «εκκενώστε τα σπίτια σας» σε πυρκαγιές και πλημμύρες και «μείνετε σπίτι» σε χιονιά, ανεμοστρόβιλο, πανδημία.
Εξαγγελίες μέχρι να σβήσουν τα φώτα
Ο λαός της Εύβοιας έχει μάθει να «κρατάει μικρό καλάθι» για τις εξαγγελίες των κυβερνήσεων μετά από κάθε καταστροφή. Οσο τα φώτα της δημοσιότητας είναι αναμμένα οι υποσχέσεις και η «συμπόνοια» περισσεύουν.
Ομως, οι αποζημιώσεις που εξαγγέλλονται δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ζημιές, αλλά ακόμα και αυτές δεν είναι εξασφαλισμένες. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι αποζημιώσεις για τις καταστροφές στη βορειοκεντρική Εύβοια το 2018 δεν έχουν καταβληθεί στο σύνολό τους. Οι επαγγελματίες που είχαν καταστροφές στα καταστήματά τους, ακόμα δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ, τρία χρόνια μετά!
Οι πληγέντες έχουν κάθε φορά να αντιμετωπίσουν τον δαίδαλο των δικαιολογητικών και το γαϊτανάκι ανάμεσα στους διαφορετικούς κρατικούς φορείς που εμπλέκονται στις ξεχωριστές κατηγορίες αποζημιώσεων. Καλούνται μάλιστα να βάλουν και το χέρι στην τσέπη για την προετοιμασία των δικαιολογητικών, των μελετών, προκειμένου να αντικαταστήσουν εξοπλισμό και να καταθέσουν τα τιμολόγια για να πάρουν την αποζημίωση κ.λπ.
Κάθε φορά, σημαντικό μέρος του κόσμου και της περιουσίας που έχει πληγεί αποκλείεται από τις αποζημιώσεις και οι εξαιρέσεις είναι πολλές. Για παράδειγμα, όποια κατοικία δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ως κύρια, όπως έγινε και στις πλημμύρες και φαίνεται ότι θα ισχύσει και τώρα.
Οι απανωτές καταστροφές στην περιοχή της βορειοκεντρικής Εύβοιας οδηγούν τους κατοίκους σε αδυναμία να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους στον ΕΛΓΑ, να δηλώσουν στην εφορία αποθήκες κ.λπ. Ολα αυτά, βέβαια, εξαιρούνται από τις αποζημιώσεις. Μάλιστα, στην περιοχή τις τελευταίες μέρες ακούγεται όλο και πιο έντονα από τα κλιμάκια που καταγράφουν τις ζημιές: «Τι μας έφερες εδώ; Αυτό δεν είναι δηλωμένο, τίποτα δεν θα πάρεις». Φυσικά ο ΕΛΓΑ και στις περσινές πλημμύρες δεν αποζημίωσε όσους καλλιεργούν κάτω από μισό στρέμμα αφού αυτοί δεν πληρώνουν ασφάλιστρα.
Τα αντιπλημμυρικά έργα πάντα εξαγγέλλονται μετά τις καταστροφές αλλά δεν υλοποιούνται. Ακόμα και για τον Λήλαντα Ποταμό που πλημμύρισε και πέρυσι και το 2009 και το 2007, η μελέτη για τα αντιπλημμυρικά έργα ακόμα αναμένεται, πόσο μάλλον τα ίδια τα έργα. Ούτε καν οι γέφυρες που κατέρρευσαν ή έπαθαν σοβαρές ζημιές δεν έχουν αναστηλωθεί. Η γέφυρα των Γουβών, που αποτελεί μέρος του βόρειου επαρχιακού δικτύου στη βόρεια Εύβοια, κατέρρευσε τον Δεκέμβρη του 2019 και δεν έχει ακόμη ξεκινήσει η αναστήλωσή της, ο κόσμος μετακινείται μέσα σε ρέματα για να πάει στη δουλειά του.
Τα όποια αντιπλημμυρικά έργα γίνονται κατά καιρούς είναι αποσπασματικά, δεν είναι μέρος ολοκληρωμένου σχεδιασμού συνολικά στην Εύβοια, περιορίζονται σε μέτρα όπως τα κορμοδέματα.
Εξάλλου και από την Ευρωπαϊκή Ενωση τα αντιπλημμυρικά έργα δεν επιλέγονται για χρηματοδότηση, εκτός αν εξυπηρετούν μεγάλες επενδύσεις επιχειρηματικών ομίλων (π.χ. μεγάλη τουριστική επένδυση). Ούτε και οι αποζημιώσεις για πλημμύρες χρηματοδοτούνται. Είναι χαρακτηριστική η απάντηση της ΕΕ στην Ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ ότι το «Ταμείο Αλληλεγγύης» της «δεν μπορεί να καλύψει ιδιωτικές ζημίες».
«Σχέδιο ολιστικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης»
Από τις πιο ειλικρινείς δηλώσεις του πρωθυπουργού, αυτές τις μέρες, ήταν αυτή στη συνεδρίαση της Επιτροπής για την «ανασυγκρότηση» της βόρειας Εύβοιας, όπου χαρακτήρισε την καταστροφή «ευκαιρία για να ξανασκεφτούμε πώς θέλουμε να δούμε την Εύβοια σε βάθος χρόνου».
Χωρίς περιστροφές, ο νέος «σωτήρας» της βόρειας Εύβοιας, Σταύρος Μπένος, έμπειρος στη διαχείριση προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, έθεσε τον «οδικό χάρτη της ανασυγκρότησης», που περιλαμβάνει: Πράσινη ζώνη, ψηφιακό κύμα και χώρο καινοτομίας, αγροδιατροφή, τουρισμό, πολεοδομικά σχέδια, master plan για το νέο δάσος, υποδομές και δίκτυα.
Δηλαδή, πάνω στα αποκαΐδια να χτιστούν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στους κλάδους που οι ίδιοι έχουν θέσει σε προτεραιότητα. Αυτή είναι η ανασυγκρότηση… Να γίνουν τα καμένα λεία στους μεγαλοκαρχαρίες σε τομείς όπου οι βιομήχανοι, και για λογαριασμό τους η κυβέρνηση και η Περιφέρεια Στερεάς, έχουν εντοπίσει ως πεδία κερδοφορίας.
Μάλιστα, τις τελευταίες μέρες διάφορα «πράσινα» μονοπώλια κυκλοφορούν σαν τα αρπακτικά στην περιοχή της βόρειας Εύβοιας και προσπαθούν να πείσουν τους ρετσινάδες να δεχτούν πάνω στην ανεργία τους ξεροκόμματα για μεροκάματο για το κόψιμο των επικίνδυνων καμένων δέντρων δίπλα στους δρόμους.
Ο σκοπός τους πολλαπλός. Θα αναδειχθούν «προστάτες» της περιοχής με οικολογική και κοινωνική τάχα μου «ευαισθησία» και θα πιάσουν πρώτη θέση στο μοίρασμα της λείας αμέσως μετά. Ταυτόχρονα προσπαθούν και με αυτόν τον τρόπο να μετριάσουν την αγανάκτηση, να κάμψουν την αγωνιστική διάθεση.
Στην υπηρεσία αυτών των σχεδιασμών είναι και οι δήμοι, που αφού με δόξα και τιμή πέρασαν τα κατά τόπους σχέδια «Ιόλαος» για την αντιπυρική προστασία, αφήνοντας απροστάτευτα δάση και τον λαό της περιοχής, τώρα δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι σουλατσάρουν με τα κυβερνητικά στελέχη και μοιράζουν υποσχέσεις ή πιέζουν για συμβιβασμούς, όπως στην περίπτωση των ρετσινάδων.
Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ, που, όπως είπε και ο Βαγγέλης Αποστόλου, βουλευτής Εύβοιας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, «η ψύχραιμη και νηφάλια στάση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για ενότητα αποτελεί στάση πατριωτικής ευθύνης».
Καμιά αναμονή!
Το σχέδιο ανασυγκρότησης της βόρειας Εύβοιας δεν αφορά τις ανάγκες του λαού αλλά τα σχέδια κερδοφορίας και ανάπτυξης των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στην περιοχή.
Ο λαός έχει απέναντί του ένα ικανότατο κράτος με διαδικασίες fast track (π.χ εγκρίσεις αιολικών πάρκων, αντιλαϊκά νομοσχέδια) όταν πρόκειται για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Το ίδιο κράτος όμως είναι ανίκανο, γραφειοκρατικό και δυσκίνητο όταν πρόκειται για την ικανοποίηση των αναγκών, την προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού. Είναι ανίκανο όταν πρόκειται να αξιοποιήσει την πλούσια επιστημονική γνώση και την τεχνογνωσία που υπάρχει σήμερα για ολοκληρωμένη διαχείριση του δάσους.
Οι πυρκαγιές και οι πλημμύρες στην Εύβοια και σε όλη την Ελλάδα δείχνουν ότι ο λαός θα μένει πάντα ανυπεράσπιστος όσο η προστασία της ζωής του δεν χωράει στη λογική «κόστους – οφέλους» για το κεφάλαιο και τα κέρδη του. Το ίδιο επιβεβαιώνεται και στις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, όπως με την τεράστια καταστροφή από τις πλημμύρες στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, με εκατοντάδες νεκρούς και αγνοούμενους, χιλιάδες ανθρώπους ξεσπιτωμένους και άλλους τόσους χωρίς ρεύμα και πόσιμο νερό, με κατεστραμμένα σπίτια.
Η πείρα δείχνει ότι η εμπορευματοποίηση της δασικής γης, η πολιτική που αντιμετωπίζει τα δάση και το περιβάλλον ως εμπόρευμα και πεδίο για κερδοφόρα δραστηριότητα των επιχειρηματικών ομίλων (π.χ. κατασκευαστικό, τουριστικό κεφάλαιο, «πράσινη» ανάπτυξη) εκ των πραγμάτων συγκρούονται με την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των δασών. Είναι πολιτική εμπρηστική.
Εύλογα επομένως ο λαός της περιοχής αναζητά τα συμφέροντα που βρίσκονται πίσω από τις φωτιές στα δάση. Η ίδια πολιτική θα οδηγήσει σε τεράστιο «φαγοπότι» πάνω στα αποκαΐδια τα επόμενα χρόνια και η Επιτροπή «ανασυγκρότησης» της βόρειας Εύβοιας της κυβέρνησης σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται.
Επομένως, ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από την κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα που παρελαύνουν. Αλλωστε, έχει δοκιμάσει όλα αυτά τα χρόνια πολλούς «σωτήρες».
Προχωράμε με το κεφάλι ψηλά
Ο λαός της βόρειας Εύβοιας έχει ανάγκη την ανασυγκρότηση της δικής του ζωής, που μπορεί να γίνει μόνο με 100% αποζημίωση για όλους. Πλήρη, καθολική, δωρεάν, άμεση αποκατάσταση των ζημιών σε σπίτια, επιχειρήσεις, καλλιεργήσιμες εκτάσεις και βοσκοτόπια, χωρίς πλαφόν – όρια, από το πρώτο ζώο, ρίζα κ.λπ. Ενίσχυση όλων των πληγέντων για όσο καιρό διαρκούν οι επιπτώσεις των καταστροφών.
Αμεσα μέτρα αντιπλημμυρικής προστασίας, ολοκληρωμένα, εκτεταμένα αντιδιαβρωτικά και αντιπλημμυρικά μέτρα με την άμεση συμμετοχή των ρετσινάδων, δασεργατών, σε συνδυασμό με τη διαχείριση του δάσους που θα δημιουργηθεί. Παίρνοντας υπόψη το ιδιαίτερο ανάγλυφο, την έκταση της καταστροφής, τις ιδιαίτερες απαιτήσεις υποδομής για τα χωριά, τις επιχειρήσεις, τα βοσκοτόπια και καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Εργα υποδομής στο οδικό δίκτυο, στο δίκτυο ύδρευσης και ηλεκτροδότησης που είναι ήδη πλήρως υποβαθμισμένα.
Οργανωμένο, επιστημονικό σχέδιο για τη διαχείριση της ανάπτυξης του δάσους ώστε να αποκατασταθούν ο φυσικός πλούτος και η παραγωγικότητα του δάσους με αποκλειστική ευθύνη του κράτους.
Ο λαός της βόρειας Εύβοιας δοκίμασε τη δύναμή του παλεύοντας με τις φλόγες. Οργανωμένα, μέσα στα χωριά, συγκρότησε ομάδες δασοπυρόσβεσης, κατάφερε να σώσει λαϊκές περιουσίες, να προστατεύσει ανθρώπινες ζωές. Ενιωσε στο πετσί του πως στην πάλη με τις φλόγες «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό».
Σήμερα συνεχίζει με το κεφάλι ψηλά, οργανώνοντας τον αγώνα του για να ζήσει με αξιοπρέπεια στον τόπο του. Παίρνει την υπόθεση στα χέρια του. Στα χωριά και στις πόλεις της βόρειας Εύβοιας γίνονται Γενικές Συνελεύσεις, στήνονται Επιτροπές Αγώνα. Οι Επιτροπές Αγώνα οργανώνουν τη διεκδίκηση των αιτημάτων που διαμορφώνονται, την αλληλεγγύη.
Η δύναμη της λαϊκής αλληλεγγύης και οργάνωσης αποδεικνύεται στην πράξη και από τη λειτουργία των Στεκιών Αλληλεγγύης. Πρόκειται για μια μεγαλειώδη, συνταρακτική προσπάθεια. Υλική βοήθεια καταφτάνει από όλη την Ελλάδα, οργανώνεται και διανέμεται σε κάθε σπίτι με υποδειγματική οργάνωση, με ευθύνη των Επιτροπών Αγώνα, του Σωματείου Ρητινοκαλλιεργητών και του Αγροτικού Συλλόγου Μαντουδίου.
Τα Στέκια Αλληλεγγύης γίνονται σημείο αναφοράς για την οργάνωση του αγώνα, με συσκέψεις των Επιτροπών Αγώνα και φορέων, ενημερωτικά υλικά, καταγραφή προβλημάτων, συντονισμό. Είναι αυτή η δύναμη της λαϊκής αλληλεγγύης και οργάνωσης που δίνει δύναμη και κουράγιο στον λαό της περιοχής να δώσει τον αγώνα του μέσα στις στάχτες. Ο δρόμος της συλλογικής διεκδίκησης που άνοιξε είναι για τον λαό της βόρειας Εύβοιας μονόδρομος.
Αυτός ο αγώνας είναι «καρφί στο μάτι» της κυβέρνησης και των υποστηρικτών της πολιτικής που μας έφερε ως εδώ. Ο λαός της βόρειας Εύβοιας κρατάει στα χέρια του το πιο δυνατό του όπλο. Την αγωνιστική του ενότητα για τη διεκδίκηση όλων των μέτρων που θα διασφαλίζουν να ζήσει στον τόπο του. Αυτό το ξέρει καλά η κυβέρνηση.
Γι’ αυτό και έχει οργανωμένο σχέδιο να διασπάσει τον αγώνα του λαού της βόρειας Εύβοιας. Στη βρώμικη αυτή δουλειά έχουν αναλάβει ενεργό ρόλο υπουργοί, άνθρωποι του στενού περιβάλλοντος του πρωθυπουργού, δήμαρχοι, επιχειρηματικοί όμιλοι που βλέπουν σαν ευκαιρία την καταστροφή για να προωθήσουν τα επιχειρηματικά τους σχέδια.
Επιδιώκουν να ξεμοναχιάσουν τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους, τους ρετσινάδες, του επαγγελματίες, στήνοντας ξεχωριστές συναντήσεις, τάζοντας μεροκάματα και δίνοντας υποσχέσεις προκειμένου να πείσουν ο καθένας να κοιτάξει τον δικό του κλάδο μόνο.
Επιδιώκουν να διασπάσουν τον αγώνα. Δεν θα τους περάσει! Ο λαός της βόρειας Εύβοιας θα παλέψει ενωμένος, γιατί, όπως λένε και στις συνελεύσεις: «`Η όλοι μαζί θα αγωνιστούμε για να μείνουμε ή όλοι θα φύγουμε από δω».
Το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή
Το ΚΚΕ μπορεί να κοιτάει τον λαό της περιοχής στα μάτια. Τους κομμουνιστές ο λαός της περιοχής δεν τους γνωρίζει σήμερα, ξέρει ότι «έρχονται από δρόμο». Ξέρει καλά ότι και σε αυτήν την πυρκαγιά μπήκαν μπροστά με τον λαό της περιοχής που ηρωικά έσωσε σπίτια και χωριά. Οι κομμουνιστές βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή και για την οργάνωση της διεκδίκησης, του αγώνα του λαού για να μείνει στον τόπο του με το κεφάλι ψηλά. Με όλους τους τρόπους και μέσα σε Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, στη Βουλή και την Ευρωβουλή το ΚΚΕ θα συνεχίσει να στηρίζει τον αγώνα του λαού της βόρειας Εύβοιας.
Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές σε Εύβοια, Αττική, Πελοπόννησο και αλλού, η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως έκαναν άλλωστε σε ανάλογες τραγωδίες και οι προηγούμενες του ΣΥΡΙΖΑ, των ΝΔ/ΠΑΣΟΚ, επιδίδεται σε μια οργανωμένη προσπάθεια να χειραγωγήσει την οργή των πληγέντων και τις λαϊκές αντιδράσεις.
Πέρα από τις ανεπαρκείς και γεμάτες παγίδες για τους πυρόπληκτους εξαγγελίες, επιστρατεύεται και η γνωστή πλέον κασέτα: «Ανέφικτο να αντιμετωπιστούν οι πυρκαγιές», «πρωτόγνωρες οι διαστάσεις της», «ακραία καιρικά φαινόμενα».
Σηκώνουν υποκριτικά «λευκή πετσέτα», υποβαθμίζοντας την επιστημονική και τεχνολογική δυνατότητα της εποχής μας να προλαμβάνει, να αντιμετωπίζει σχεδιασμένα και να περιορίζει τις συνέπειες των πυρκαγιών ή των πλημμυρών.
Δαιμονοποιούν και εμφανίζουν τις όποιες αλλαγές καταγράφονται στο κλίμα ως «ουδέτερο», «αναπόφευκτο φυσικό φαινόμενο» και όχι ως αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που οι ίδιοι υπερασπίζονται.
Ως όραμα για την επόμενη μέρα εμφανίζουν στο λαό τη λεγόμενη «Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία» της ΕΕ, με κάλπικες διακηρύξεις για έναν ηθικό και δίκαιο «πράσινο» καπιταλισμό.
Το σχέδιο έχει καταστρωθεί: «Κλιματικός νόμος», πρόγραμμα πολιτικής προστασίας «Αιγίς» με χρηματοδοτήσεις στο κεφάλαιο από το νέο υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης και του νέου ΕΣΠΑ, όλα ιδρώτας του λαού.
Αποκωδικοποιώντας τα πραγματικά τους σχέδια
INTIME NEWS
Αποκωδικοποιώντας το πραγματικό περιεχόμενο των κυβερνητικών εξαγγελιών, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στην «Ευρωπαϊκή Δασική Στρατηγική της ΕΕ έως το 2030», που παρουσίασε η Κομισιόν στα μέσα του Ιούλη. Πρόκειται για έναν επικίνδυνο «οδηγό» δεκαετούς σχεδιασμένης εκμετάλλευσης των δασών από τους επιχειρηματικούς ομίλους από την ΕΕ …των 16 εκατ. ιδιοκτητών ιδιωτικών δασών και του 60% των «μη δημοσίων» δασών…
Τα μεγάλα συμφέροντα αυτοσυστήνονται αμέσως στο κείμενο, το οποίο σημειώνει: «Η Στρατηγική επιδιώκει να αναπτύξει, μεταξύ άλλων, οικονομικά κίνητρα, ιδίως για ιδιώτες ιδιοκτήτες και διαχειριστές δασών, για την παροχή αυτών των οικοσυστημικών υπηρεσιών».
Η ΕΕ παίρνει σοβαρά υπόψη της την εκτίμηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, με βάση την οποία έως το 2030 «η διατήρηση, αποκατάσταση και βιώσιμη διαχείριση των δασών θα μπορούσε να δημιουργήσει 190 δισ. ευρώ σε επιχειρηματικές ευκαιρίες».
Προωθεί λοιπόν ένα σύστημα «αποκεντρωμένης δασικής διακυβέρνησης (…) που προάγει συνέργειες (…) χωρίς αποκλεισμούς για τα κράτη – μέλη, τους ιδιοκτήτες και διαχειριστές δασών, τη βιομηχανία, τους ακαδημαϊκούς και την κοινωνία των πολιτών (…) αποφεύγοντας παράλληλα τις επικαλυπτόμενες δομές».
Με λίγα λόγια, τον πρώτο λόγο για το κουμάντο στα δάση θα έχουν «χωρίς να έχουν κανέναν στο κεφάλι τους» οι ιδιοκτήτες δασών, οι επιχειρηματικοί όμιλοι της Ενέργειας, της υλοτομίας, του τουρισμού, μάνατζερς φορέων διαχείρισης κ.ά.
Ιδιαίτερα μάλιστα αυτός ο σχεδιασμός περιλαμβάνει και τα ακριβά περίκλειστα εκο-τουριστικά πάρκα, ανάλογα του Ελληνικού στην Αθήνα, όπου για παράδειγμα, ήδη ο ανάδοχος όμιλος «Lamda» αυτοδιαφημίζεται με το «Φέρνουμε τη φύση μέσα στον πύργο, μέσα στα διαμερίσματα».
Παράλληλα, μεθοδεύεται η συγκέντρωση σε ομάδες παραγωγών, επιχειρηματικά σχήματα και ΚΟΙΝΣΕΠ των μικροπαραγωγών μελιού, ρετσίνας κ.λπ., με όρους που πλήττουν τόσο την παραγωγή όσο και το εισόδημά τους. Η όποια ενασχόλησή τους με την αναδάσωση και τα αντιπλημμυρικά ως δήθεν αντιστάθμισμα για την καταστροφή που έχουν υποστεί, μεθοδεύεται μέσω των γνωστών εργολαβιών με άθλιες εργασιακές σχέσεις.
Οι δε προσχηματικοί διάλογοι και τα καλοπιάσματα «για να μη μείνει κανένας πίσω», οι «Επιτροπές Ανασυγκρότησης» και τα φόρουμ που η ΕΕ, η κυβέρνηση και η Τοπική Διοίκηση εξαγγέλλουν, βάζουν …τον λύκο και το πρόβατο να συζητήσουν τι θα φάνε για δείπνο!
Το αστικό κράτος, ως συλλογικός καπιταλιστής, αποτελεί τον εγγυητή ότι αυτοί οι επιχειρηματικοί σχεδιασμοί θα τρέχουν γρήγορα, με λυμένα χέρια των ομίλων όσον αφορά το φιλετάρισμα, τις αδειοδοτήσεις, το καθεστώς ιδιοκτησίας και τις χρηματοδοτήσεις χωρίς γραφειοκρατικές καθυστερήσεις, χωρίς εμπόδια που έστω και τυπικά αντιμετώπιζαν μέχρι σήμερα από δασαρχεία, Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων κ.λπ.
Ειδικός ρόλος «περιφρούρησης» («watchdogs», όπως αναφέρεται επί λέξει) της υλοποίησης αυτού του σχεδιασμού ανατίθεται στις ΜΚΟ, που είτε έχουν τις δικές τους εταιρείες, είτε διαπλέκονται με άλλες.
Τέτοιο το δάσος…
Για να δημιουργηθεί αυτό το «φιλικό για τις επιχειρήσεις περιβάλλον», η ΕΕ στο κείμενό της ξεκόβει από νωρίς τι εννοεί ως «δάσος». Ετσι προβλέπει διαφορετικές ταχύτητες, ποσοστώσεις και κατηγοριοποιήσεις στο καθεστώς προστασίας τους, μεθοδεύοντας «κοινούς ευρωενωσιακούς ορισμούς» των δασών προκειμένου να χαρτογραφηθούν και να εφαρμοστεί το υποτιθέμενο «καθεστώς προστασίας» τους.
Στην ουσία, αυτά που στην Ελλάδα ονομάζουν – με βάση τους νόμους – «δασικές εκτάσεις», που αποτελούν το 30% της δασοκάλυψης της Ελλάδας και με βάση την επιστήμη της δασολογίας θεωρούνται μέρος ενός δασικού οικοσυστήματος, που μπορεί να εξελιχθεί ως υψηλό δάσος, τα πετάνε έξω από την προστασία και αυτό «πάει πακέτο» με την παραπέρα εμπορευματοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων και την αλλαγή χρήσης τους.
Στην Ελλάδα «μη δημόσια δάση» αποτελούν περίπου το 35% των δασών της χώρας, ανήκοντας σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου. Σε άλλες χώρες της ΕΕ, αυτό το ποσοστό είναι ακόμη υψηλότερο, σχεδόν 50% σε Γερμανία και Σουηδία, 76% στη Γαλλία.
Ανεξαρτήτως όμως ιδιοκτησίας, πρωταρχικός στόχος της ΕΕ και του κεφαλαίου είναι να δοθεί μεγαλύτερη ώθηση στα επιχειρηματικά σχέδια, με ΣΔΙΤ, συμπράξεις. Αυτό που κατά βάση τους απασχολεί, είναι είτε απευθείας, ως κάτοχος ιδιόκτητου δάσους, είτε ως επενδυτής σε κατά τα άλλα δημόσιο δάσος, να εξυπηρετείται η μέγιστη δυνατή κερδοφορία.
Η εν λόγω «αγορά» επικαλούνταν «αβέβαιη απόδοση κερδοφορίας τα τελευταία χρόνια» και σήμερα πριμοδοτείται αδρά με «πράσινες» επιδοτήσεις, όλες χρήματα του λαού, προκειμένου να εξασφαλιστούν επενδύσεις με εγγυημένη κερδοφορία.
Το δε «ζωντανό δάσος» που περιγράφει η Στρατηγική της ΕΕ, είναι μια αρένα ανεμπόδιστης επιχειρηματικής δράσης, που όχι μόνο – όπως ισχυρίζονται ΕΕ και κυβερνήσεις – δεν αποτελεί ασπίδα για τις πυρκαγιές, αλλά το αντίθετο, συνιστά το «φιτίλι» τους.
Ηδη κυβερνητικά στελέχη κάνουν σαφές με δηλώσεις τους ότι θα μπορούν να διανοίγονται δασικοί δρόμοι και αντιπυρικές ζώνες με μόνη προϋπόθεση αυτοί να εξυπηρετούν ταυτόχρονα ανεμογεννήτριες και κάθε άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα στο δάσος.
…τέτοια και η αναδάσωσή του
Στο επίκεντρο του κυβερνητικού σχεδίου βρίσκεται η αναδάσωση των καμένων. Το χρήμα από το Ταμείο Ανάκαμψης που θα διατεθεί, θα προικίσει …πρόθυμους επιχειρηματικούς ομίλους – αναδόχους (κατά την κυβέρνηση) για να αναλάβουν αναδασώσεις, προκειμένου να αποκτήσουν το φιλέτο του δάσους που έχουν βάλει στο μάτι και να βγάλουν διπλά και τρίδιπλα…
Αλλωστε, πλέον και διά νόμου τόσο στη χώρα μας όσο και σε όλη την ΕΕ αναδάσωση δεν σημαίνει και προστασία από την επιχειρηματική δράση, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Αποκαλύπτεται δηλαδή η αντίληψη του αστικού κράτους, το οποίο εκχωρεί σε ομίλους – αναδόχους μέρος της υποχρέωσής του, που είναι η ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία των δασών, που ούτε μπορεί, ούτε και θέλει να εξασφαλίσει.
Ανοίγει έτσι ο δρόμος για άμεση ή έμμεση ιδιωτικοποίηση των δασών της Ελλάδας με εκχώρηση σε επιχειρηματικούς ομίλους της διαχείρισης και της προστασίας τους.
Δεν έχουν περάσει παρά λίγες μέρες απ’ όταν αποκαλύφθηκε ότι με νόμο της κυβέρνησης ΝΔ, που ενσωματώνει σχετικές οδηγίες της ΕΕ, ετοιμάζονται να βάλουν εισιτήριο ακόμα και στον Ολυμπο (!) ενώ και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, επιχείρηση εμπορίας ξύλου είχε «προτείνει» την ανάληψη της διαχείρισης κρατικού δασικού συμπλέγματος και μάλιστα δωρεάν, με τον ισχυρισμό ότι αφού το κράτος δεν διαχειρίζεται το δάσος, θα το κάνει η ίδια και αντί οποιασδήποτε χρηματικής δαπάνης, το όφελος του κράτους θα είναι η δωρεάν διαχείριση.
…τέτοια και η προστασία του
Εζησαν οι πληγέντες από πρώτο χέρι τι σημαίνει τελικά και ο πολυδιαφημισμένος αποκαλούμενος «Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας – RescEU», που όχι μόνο δεν αναπληρώνει τη γύμνια των ελλείψεων του κρατικού μηχανισμού σε πυροσβέστες, μέσα και υποδομές, αλλά τις ανακυκλώνει, με μεγάλη καθυστέρηση από χώρα σε χώρα, διαιωνίζοντάς τες.
Αποδείχθηκε στην πράξη ότι τις πρώτες καθοριστικές ώρες και μέρες για την έκβαση και τις διαστάσεις της φωτιάς, τη μάχη έδωσαν οι ελάχιστοι πυροσβέστες με όλες τις τραγικές ελλείψεις ολοκληρωμένου κρατικού σχεδιασμού, πρόληψης δασοπυρόσβεσης και δασοπροστασίας, τις απογυμνωμένες υπηρεσίες από προσωπικό, μέσα, υποδομές και πόρους.
Τη μάχη για ζωές, περιουσίες, καλλιέργειες την έδωσε παλικαρίσια και αποφασιστικά σώζοντας ολόκληρα χωριά τελικά ο ίδιος ο λαός. Οι αποστολές του ευρωενωσιακού μηχανισμού «RescEU» κατέφτασαν μετά την τραγωδία, 4 μέρες έως και μια βδομάδα μετά την έναρξη των πυρκαγιών.
Να μην ξεχνούμε όμως και κάτι άλλο. Οτι ένας από τους βασικούς λόγους που συγκροτήθηκε ο «RescEU» από την ΕΕ, ήταν για να διασφαλιστούν παραγγελίες πυροσβεστικών αεροσκαφών με εξασφαλισμένο κέρδος για τους αεροναυπηγικούς κατασκευαστικούς ομίλους, που οι περισσότεροι τα τελευταία χρόνια είχαν αναστείλει το συγκεκριμένο σκέλος της δραστηριότητάς τους ως «ασύμφορο».
Kι εδώ λοιπόν το κριτήριο του κέρδους. Το ίδιο ισχύει και με τα πιο σύγχρονα πυροσβεστικά αεροσκάφη με σύγχρονες δυνατότητες (με χωρητικότητα πολλών τόνων νερού, δυνατότητα νυχτερινών πτήσεων κ.ά.), που το καπιταλιστικό κέρδος και ο έλεγχος από τους επιχειρηματικούς ομίλους φρενάρουν τις δυνατότητες φτηνής και μαζικής παραγωγής τους.
Αμετακίνητο κριτήριο το «κόστος – όφελος» και στην πρόληψη
Χρειάζεται να πάρουμε ωστόσο υπόψη ότι η πρόληψη, ή μέρος αυτής, δεν θα είναι πάντα και παντού ασύμφορη κι ανεπιθύμητη για το κεφάλαιο, ή τουλάχιστον για μια μερίδα του. Πολύ περισσότερο που μια από τις δύο βασικές λεωφόρους κερδοφορίας του κεφαλαίου αυτήν τη στιγμή και για τα επόμενα χρόνια θα είναι η λεγόμενη ψηφιακή οικονομία.
Μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι ήδη προωθούν πανάκριβα ψηφιακά συστήματα πυρανίχνευσης, διαφόρων ειδών αισθητήρες και drones, εξελιγμένα συστήματα ρομποτικής, επενδύουν και αποβλέπουν σε μεγάλες δυνατότητες κερδοφορίας με βάση την πρόληψη.
Το πότε, πώς και σε ποια έκταση θα χρησιμοποιηθούν τέτοιες τεχνολογίες και συστήματα, δεν αφορά τις πιεστικές λαϊκές ανάγκες που απαιτούν αυτά να είχαν γίνει …χτες. Κι αυτό μπαίνει στο ζύγι κόστος – όφελος, στον εκάστοτε σχεδιασμό και τους ανταγωνισμούς του ενός ή του άλλου ομίλου, ενώ ο λαός καταδικάζεται να μην μπορεί να απολαύσει σε πραγματικό χρόνο όσα η επιστήμη και η τεχνολογία παράγουν.
Με το ίδιο κριτήριο, τα ιδιωτικά δάση, ή αυτά που γειτνιάζουν σε κρίσιμες για το κεφάλαιο επενδύσεις και υποδομές, προτάσσονται στην εφαρμογή ακόμα και πιλοτικά των πανάκριβων ψηφιακών και άλλων υπηρεσιών πρόληψης νέων τεχνολογιών. Σε κάθε περίπτωση, η καπιταλιστική αγορά επιβάλλει τιμές απλησίαστες, μισθώσεις με το κομμάτι και όρους που τελικά είτε ο όμιλος μετακυλίει στην τιμή, είτε το καπιταλιστικό κράτος στους πράσινους και ψηφιακούς φόρους, με τον τελικό λογαριασμό να πληρώνει πάντα ο λαός.
Ομως η πρόληψη και προστασία των δασών δεν είναι μόνο η επιτήρηση. Περιλαμβάνει ένα σύνολο μελετών, έργων, έρευνας και δράσεων όχι μόνο απέναντι σε δασικές πυρκαγιές αλλά και π.χ. ασθένειες, διάβρωση εδαφών κ.λπ.
Ως προς τον αντιπυρικό σχεδιασμό στο πλαίσιο της συνολικής διαχείρισης και προστασίας, η πρόληψη αφορά π.χ. βελτίωση των δικτύων δασικών δρόμων, υδατοδεξαμενών, πυροσβεστικών κρουνών, καθαρισμών, κλαδεύσεων υλοτομιών, δημιουργία αντιπυρικών ζωνών – όπου κριθεί απαραίτητο – δίκτυο παρατηρητηρίων, διασπορά των αναγκαίων πυροσβεστικών οχημάτων μεγάλου, μεσαίου και μικρού μεγέθους μέσα στο δάσος, ανάλογα με τη σύνθεση της βλάστησης, το οδικό δίκτυο, και άλλων παραγόντων, όπως βασικών κατευθύνσεων του ανέμου κ.λπ.
Τα «πράσινα» μονοπώλια καραδοκούν
Εκτός των ψηφιακών ομίλων, ανάλογα ποντάρουν σε μια τέτοια κατεύθυνση επικερδούς πρόληψης με εξασφαλισμένη κερδοφορία και οι …«πράσινοι» κατασκευαστικοί όμιλοι.
Μπορεί π.χ. και με τη χρηματοδότηση του Ταμείου Ανάκαμψης τα αντιπλημμυρικά έργα να γίνονται με το σταγονόμετρο, αν όμως διασυνδεθούν με μεγάλης έκτασης επιχειρηματικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή «το πράγμα αλλάζει»…
Δεν υπάρχει πιο ενδεικτικό παράδειγμα αυτήν τη στιγμή στην Ευρώπη, από αυτό στη Σουηδία, όπου κατεδαφίζουν και ξαναχτίζουν από την αρχή τον πορθμό του Slussen στη Στοκχόλμη. Το φαραωνικό έργο καλείται να αντιμετωπίσει την προβλεπόμενη άνοδο της στάθμης της θάλασσας και τον κίνδυνο πλημμύρας κατά τη διάρκεια ζωής του έργου.
Σουηδικές αρχές και ανάδοχοι όμιλοι έκαναν βέβαια προηγούμενα τους υπολογισμούς τους, ότι είναι οικονομικά πιο συμφέρουσα η προληπτική ανακατασκευή, παρά το κόστος των διαρκών έργων επιδιορθώσεων, με τους κατασκευαστικούς ομίλους αναδόχους να θησαυρίζουν από άλλο δρόμο…
Εν ολίγοις, κριτήριο κάθε φορά αποτελεί η εξασφάλιση κενού χώρου για να «τρέξουν» τα καπιταλιστικά κέρδη, για να αναπτυχθούν οι πράσινες και ψηφιακές μπίζνες, με το μέγιστο δυνατό κέρδος και τις λαϊκές ανάγκες να πηγαίνουν περίπατο.
Τίποτα δεν απαγορεύει στο κεφάλαιο να κερδίζει πολλαπλά τόσο από επιδοτήσεις από κρατικές «εξοικονομήσεις» σε βάρος της υγείας, της ασφάλειας, της πυρόσβεσης, της δασοπροστασίας, των αντιπλημμυρικών κ.ο.κ. όσο και από μεγάλα σχέδια που δεν αποκλείουν την πρόληψη, τα αντιπλημμυρικά, αρκεί οι όμιλοι να είναι και πάλι πολλαπλά κερδισμένοι.
Η οργάνωση της πάλης και οι διεκδικήσεις των πληγέντων, των εργατικών – λαϊκών νοικοκυριών, των μικροπαραγωγών στις περιοχές που επλήγησαν έχουν πλέον νέες πρόσθετες ιδεολογικοπολιτικές απαιτήσεις.
Η δική μας παρέμβαση μπορεί να ριζώσει, μπορεί να ξεπερνά τα εμπόδια της αστικής προπαγάνδας, τους μηχανισμούς χειραγώγησης που περιλαμβάνουν και το καρότο και το μαστίγιο. Μπορούμε πειστικά και υπομονετικά να εξηγούμε ότι δεν είναι μοιραίο να καίγονται και να πλημμυρίζουν ο λαός μας και η περιουσία του.
Να τεκμηριώνουμε γιατί από την καπιταλιστική ανάπτυξη «καίγεται» ο λαός και «πλημμυρίζουν» στα κέρδη οι όμιλοι. Πάνω από όλα, όμως, το κρίσιμο είναι να αναδείξουμε ότι υπάρχει διέξοδος, εξουσία και οικονομία απαλλαγμένη από το καπιταλιστικό κέρδος, τα δεσμά της ΕΕ και κάθε ένωσης του κεφαλαίου.
Για να αντιστοιχηθεί η ανάπτυξη της παραγωγικότητας της εργασίας, της επιστήμης και της τεχνολογίας με την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών και της προστασίας και των δασών, με κεντρικό επιστημονικό σχέδιο. Για αυτήν την υπόθεση ο λαός μας αξίζει να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις.
Στη συνέντευξή του στις 12 Αυγούστου για τις καταστροφικές πυρκαγιές που κατέκαψαν το δασικό πλούτο της χώρας, ο Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι η γενεσιουργός αιτία για το ξέσπασμα αυτών των πυρκαγιών ήταν ο παρατεταμένος καύσωνας. Τον ίδιο ισχυρισμό προέβαλε και άλλες φορές, στις απαντήσεις που έδωσε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων. Τον συμπλήρωσε, δε, απαντώντας σε αβανταδόρικη ερώτηση για το αν υπήρξαν και εμπρησμοί, με την γνωστή θεωρία των εμπρηστών!
Την απάντηση ότι η γενεσιουργός αιτία για το ξέσπασμα των πυρκαγιών είναι ο παρατεταμένος καύσωνας δεν την έδωσε από άγνοια. Οι δασολόγοι σύμβουλοί του τον συμβούλεψαν να το πει, μολονότι γνωρίζουν ότι η εκδήλωση των καταστροφικών πυρκαγιών δεν οφείλεται μόνο στις υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται την άνοιξη και ιδιαίτερα το καλοκαίρι στεγνώνοντας την ατμόσφαιρα, αλλά σε άλλες αιτίες:
Στη συσώρρευση μεγάλου όγκου καύσιμης ύλης, λόγω της εγκατάλειψης των δασών στην τύχη τους, διαχρονικά απ΄ όλες τις κυβερνήσεις. Το ίδιο συνέβη και φέτος με τις μεγάλες καταστροφές των δασών του χειμώνα.
Στην ύπαρξη μέσα στα δάση (και όχι μόνο) διάσπαρτων αδέσποτων χωματερών.
Στην ύπαρξη μέσα στα δάση ηλεκτροφόρων καλωδίων της ΔΕΗ, χαμηλής και υψηλής τάσης, καθώς και πυλώνων που δεν καθαρίζονται, για να εμφανίζει η ΔΕΗ υψηλά κέρδη. Στη διέλευση μέσω δασών των τραίνων.
Στην εγκατάλειψη της ρητινοκαλλιέργειας.
Στις περιβόητες οικιστικές πυκνώσεις.
Σκόπιμα ο Μητσοτάκης απέκρυψε αυτές τις πολύ σημαντικές αιτίες εκδήλωσης των καταστροφικών πυρκαγιών, για να αποκρύψει τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησής του, που την τελευταία διετία όχι μόνο δεν έκανε κάτι προς την κατεύθυνση της εξάλειψης αυτών των αιτιών, αλλά συνέχισε την πολιτική των προκατόχων της, της εγκατάλειψης του δασικού πλούτου της χώρας στην τύχη του.
Κι ακόμη, όπως θα δούμε στη συνέχεια, έφτασε στο σημείο να δίνει και λύση για τη διατήρηση των κακόφημων οικιστικών πυκνώσεων, ενώ το ΣτΕ έχει αποφασίσει ότι είναι αντισυνταγματικές οι διατάξεις που είχε εισαγάγει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τη νομιμοποίησή τους.
Εγκατάλειψη των δασών από την κυβέρνηση Μητσοτάκη
Καταρχάς, να επισημάνουμε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν προέκυψε από παρθενογένεση. Το 2004-2009 είχαμε κυβερνήσεις του Καραμανλή του νεότερου και το 2012-2014 κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλων, που με το νομοθετικό τους έργο επέφεραν μεγάλες ανατροπές στο βασικό δασικό νόμο 998/1979 και είχαν εγκαταλείψει το δασικό πλούτο στην τύχη του.
Δεύτερο, από τους προϊσταμένους των Δασαρχείων όλης της χώρας είχε ζητηθεί η έγκριση 16.428.630 ευρώ το 2020 και 17.696.538 ευρώ το 2021. Κατά τη γνώμη μας τα ποσά αυτά ήταν ανεπαρκή για να καλυφθούν οι πραγματικές ανάγκες για την προστασία και ανάπτυξη του δασικού πλούτου της χώρας, λόγω της διαχρονικής εγκατάλειψης των δασών και δασικών εκτάσεων. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όμως, ενέκρινε πολύ καθυστερημένα τα εξευτελιστικά ποσά των 2.000.000 ευρώ για το 2020 και των 1.700.000 ευρώ για το 2021!
Κάποια στιγμή, σε μια απάντησή του, ο Μητσοτάκης πέταξε ένα νούμερο. Είπε: «Δώσαμε 51 εκατομμύρια φέτος για πρόληψη και προγραμματίζουμε να δώσουμε πολλά περισσότερα τα επόμενα χρόνια. Πρέπει να είμαστε σίγουροι, όμως, ότι αυτοί οι πόροι θα μπορέσουν να απορροφηθούν σωστά από τους φορείς που τους λαμβάνουν, και για αυτό και η Πολιτική Προστασία στο ζήτημα της πρόληψης θα έχει από εδώ και στο εξής μεγαλύτερη εμπλοκή».
Αυτή η χρηματοδότηση δεν αφορά την ανάπτυξη και προστασία των δασών, αλλά είναι χρηματοδότηση για την προστασία του πράσινου και των πάρκων και αλσών που είναι μέσα στις πόλεις. Εχει δε αποδέκτες τους δήμους και γι’ αυτό εμπλέκεται και η Πολιτική Προστασία. Το γεγονός ότι ο ίδιος αμφιβάλλει στις 12 Αυγούστου, αν θα απορροφηθεί αυτή η χρηματοδότηση, πιστοποιεί ότι έδωσε πολύ μικρότερη χρηματοδότηση στους δήμους, γιατί απλά ο καθαρισμός στις πόλεις πρέπει να γίνεται το δίμηνο Φλεβάρη-Μάρτη και όχι μέσα στο καλοκαίρι που βράζει ο τόπος από τις υψηλές θερμοκρασίες και έχει στεγνώσει η ατμόσφαιρα. Εμμέσως πλην σαφώς, ο Μητσοτάκης ομολόγησε ότι η χρηματοδότηση ήταν πολύ μικρότερη και μ’ αυτό τον τρόπο επιχειρεί να χρεώσει με ευθύνες τους δημάρχους.
Θυμίζουμε τι αποκάλυψε ο αντιπεριφερειάρχης Αττικής Ν. Πέππας στο ΜΕGΑ όσον αφορά τον καθαρισμό της καύσιμης ύλης στα βόρεια προάστια, που συσσωρεύθηκε από τη χιονόπτωση του χειμώνα 2020-2021. Ο δημοσιογράφος τον ρώτησε: «Εκεί που είστε υπάρχει καύσιμη ύλη και με το παραμικρό μπορούν να τυλιχθούν τα πάντα στις φλόγες». Ο Πέππας απάντησε: «Υπάρχει αρκετή καύσιμη ύλη που έχει πέσει από τα πεύκα το χειμώνα».
Το έγκλημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν περιορίστηκε στην πολύ χαμηλή χρηματοδότηση. Στα δύο χρόνια διακυβέρνησής της αρνήθηκε να προσλάβει όχι μόνιμους αλλά ακόμη και συμβασιούχους δασεργάτες! Αξίζει να κάνουμε μια παρέκβαση για να δούμε το σχετικό ιστορικό.
Από τον Γενάρη του 2015 μέχρι και τον Μάρτη του 2018, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε προσλάβει ούτε έναν συμβασιούχο δασεργάτη. Τον Μάρτη του 2018 προσέλαβε 5.066 άνεργους στο πλαίσιο του περιβόητου προγράμματος κοινωνικής εργασίας του ΟΑΕΔ. Στο άρθρο μας με τίτλο Ιδού οι πυρπολητές των δασών (4 Αυγούστου του 2020) αναφέραμε για τις προσλήψεις των 5.066 ανέργων:
«Μετά από τέσσερα χρόνια μηδενικών προσλήψεων δασεργατών, οι Τσιπροκαμμένοι έβαλαν μπροστά άλλη «φάμπρικα». Τον Μάρτη του 2018, οι υπουργοί Εργασίας και Περιβάλλοντος ανακοίνωσαν –με τα γνωστά ταρατατζούμ που συνηθίζουν οι συριζαίοι- την έναρξη ενός προγράμματος «κοινωνικής εργασίας», στο πλαίσιο του οποίου θα προσλαμβάνονταν 5.000 εργαζόμενοι (ωφελούμενοι, όπως τους ονομάζουν).
Στόχος του περιβόητου προγράμματος «κοινωνικής εργασίας» δεν ήταν η ανάπτυξη και προστασία των δασών, αλλά η πρόσληψη 5.066 ανέργων με συμβάσεις οκτάμηνης διάρκειας. Αυτό το ομολογούσε η Κοινή Υπουργική Απόφαση, με την οποία εγκρίθηκε το πρόγραμμα:
«Αρθρο 1.2. Η παρούσα δράση είναι οκτάμηνης διάρκειας και χρηματοδοτείται από τον προϋπολογισμό του ΟΑΕΔ. Η παρούσα δράση απευθύνεται στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις των Περιφερειών της χώρας.
Αρθρο 1.3 Η δράση αυτή αποσκοπεί: α) στην επανασύνδεση των μακροχρονίως ανέργων και ευάλωτων ομάδων με την αγορά εργασίας, β) στη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των ανέργων, γ) στην κάλυψη κοινωνικών αναγκών, δ) στην σύζευξη των παραγωγικών ικανοτήτων των ανέργων με τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας και ε) στην προστασία των δασικών οικοσυστημάτων από τις πυρκαγιές και την γενικότερη προστασία τους για αειφορική παροχή οικοσυστημικών υπηρεσιών» (η έμφαση δική μας).
Σύμφωνα με τους εμπνευστές του προγράμματος, λοιπόν, πρώτιστος στόχος ήταν η απασχόληση ανέργων για οκτώ μήνες, για τη στατιστική μείωση της ανεργίας, και όχι η πρόσληψη δασεργατών για τη δασοπροστασία. Η τελευταία μπήκε (μόνο στα χαρτιά) ως πέμπτος στόχος για λόγους δημαγωγίας. Ανατρέχοντας στον τελικό πίνακα επιτυχόντων, διαπιστώσαμε ότι οι «Ειδικοί Δασικής προστασίας ΔΕ» (προφανώς οι έμπειροι δασεργάτες) ήταν μόλις το 13%! Αυτό επιβεβαιώνει το ότι πρώτιστος στόχος δεν ήταν η δασοπροστασία, αλλά η απασχόληση ανέργων για ένα διάστημα οχτώ μηνών, για να ‘χουν να λένε οι Τσιπροκαμμένοι ότι μειώνουν την ανεργία. Με τόσο χαμηλό ποσοστό έμπειρων δασεργατών, που μάλιστα άρχισαν να τους προσλαμβάνουν τα Δασαρχεία από τις 20 Ιούλη του 2018 και για διάστημα οκτώ μηνών, με πενιχρή κρατική χρηματοδότηση και με μισθούς των 490 και των 410 ευρώ το μήνα, είχαμε να κάνουμε με καθαρή κοροϊδία. Ελάχιστα (για να μην πούμε τίποτα) μπορούσαν να γίνουν για την προστασία και ανάπτυξη των δασών, μετά μάλιστα από τόσα χρόνια πλήρους εγκατάλειψης.
Οι συριζαίοι κράτησαν αυτούς τους εργαζόμενους και το 2019 (ήταν και προεκλογική χρονιά, βλέπετε), όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν τους κράτησε το 2020. Πάνω που είχαν μάθει πέντε πράγματα για τη δασοπροστασία και μπορούσαν να προσφέρουν κάποια βοήθεια στις δασικές υπηρεσίες, τους πέταξαν στην ανεργία, σαν τη μύγα από το ζυμάρι!».
Στη συνέντευξη της 12ης Αυγούστου, ο Μητσοτάκης ρωτήθηκε από δημοσιογράφο της ««Αυγής»: «Και επίσης, την περίοδο 2018-2019 είχε υλοποιηθεί ένα πιλοτικό πρόγραμμα με 5.066 εργαζόμενους στη δασοπροστασία. Γιατί το κατήργησε αυτό η Κυβέρνηση;».
Απάντησε: «Κατ’ αρχάς δεν κατήργησε κανένα πρόγραμμα η Κυβέρνηση. Αναφέρεστε σε ένα πρόγραμμα του ΟΑΕΔ το οποίο έληξε και οι εμπλεκόμενοι σε αυτό δεν είχαν άμεση ανάμειξη στα ζητήματα της δασοπυρόσβεσης. Οφείλω να υπενθυμίσω ότι αυτή τη στιγμή το στελεχιακό δυναμικό το οποίο απασχολείται στην Πυροσβεστική είναι σημαντικά αυξημένο σε σχέση με το τι ήταν πριν από δύο χρόνια».
Ο Μητσοτάκης, για να συγκαλύψει το γεγονός ότι η κυβέρνησή του δεν προσέλαβε κανένα δασεργάτη ούτε το 2021, πιάστηκε από μια άστοχη διατύπωση στην ερώτηση του δημοσιογράφου (ότι η κυβέρνησή του κατήργησε το πρόγραμμα του ΟΑΕΔ για την πρόσληψη των 5.066 εργαζόμενων που για δύο χρόνια είχαν δουλέψει στην δασοπροστασία). Ενώ γνωρίζει, ότι οι 5.066 άνεργοι είχαν προσληφθεί για τη δασοπυρόσβεση αλλά για τη δασοπροστασία και είχαν αποκτήσει κάποια εμπειρία, ο Μητσοτάκης με την απάντησή του μετατόπισε το πρόβλημα στο ότι δεν έχουν εμπειρία στη δασοπυρόσβεση, για να δικαιολογήσει εμμέσως την άρνηση της κυβέρνησής του να προσλάβει δασεργάτες, ακόμη και συμβασιούχους οκταμηνίτες.
Η άρνηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να προσλάβει συμβασιούχους πιστοποιείται και από τη στάση του αρμόδιου υφυπουργού για τα δάση, του σαλταδόρου Αμυρά, που από τις 26 Μάρτη μέχρι τον Ιούνη του 2021 εξήγγειλε τρεις φορές ότι θα προσλάβει 700 συμβασιούχους δασολόγους, δασοπόνους και διοικητικούς στις δασικές υπηρεσίες και ακόμη δεν προσέλαβε κανέναν.
Ο Μητσοτάκης απροκάλυπτα υπέρ της νομιμοποίησης των οικιστικών πυκνώσεων
Οπως έχουμε αποκαλύψει, ο Χατζηδάκης, που έχει γαλουχηθεί με το αντιδασικό πνεύμα του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, εισήγαγε στον αντιδασικό νόμο 4685/2020 διάταξη σύμφωνα με την οποία θα επιδιώξει με Προεδρικό Διάταγμα να νομιμοποιήσει τις περιβόητες οικιστικές πυκνώσεις. Επειδή αυτή η ιστορία χρονοτριβεί, ο Μητσοτάκης -που όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει με το περιβόητο επιτελικό του κράτος– έσπευσε στη συνέντευξη της 12ης Αυγούστου να πάρει πάνω του τη νομιμοποίηση των οικιστικών πυκνώσεων (με τη λογική «πονάει μάτι κόβει κεφάλι). Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:
«Τέλος, επειδή θέλουμε πάντα να κοιτάμε τι πρέπει να κάνουμε καλύτερα από εδώ και στο εξής, να πω δυο κουβέντες για τις πολύ προβληματικές περιπτώσεις όπου έχουμε συμβίωση του φυσικού με το δομημένο περιβάλλον (σ.σ. εννοεί τις περιβόητες οικιστικές πυκνώσεις). Αναφέρθηκε και αυτό πριν από λίγο. Εκεί δηλαδή που έχουμε οικισμούς που ουσιαστικά έχουν μπει -για διάφορους λόγους, δεν είναι της ώρας να τους αναλύσω- που ουσιαστικά είναι πάρα πολύ κοντά ή έχουν ήδη μπει μέσα σε δάση. Είναι σαφές ότι πια, ειδικά σε εκείνες τις περιοχές στις οποίες η φωτιά έφτασε μέχρι τον οικισμό, πρέπει να δημιουργηθεί μια ζώνη πλάτους που θα ορίσουν οι ειδικοί στην οποία δεν θα μπορούμε να φυτέψουμε πεύκα. Θα φυτέψουμε άλλα δέντρα. Θα φυτέψουμε βραδύκαυστα, θα φυτέψουμε πλατύφυλλα. Αλλά δεν θα πάμε να κάνουμε γύρω από τους οικισμούς το ίδιο λάθος το οποίο μπορεί να έγινε στο παρελθόν» (η έμφαση δική μας).
Προτείνει, λοιπόν, ο Μητσοτάκης να νομιμοποιηθούν όλες οι βίλες των οικιστικών πυκνώσεων και γύρω απ’ αυτές να φυτέψουν βραδύκαυστα δέντρα. Λέμε ότι προτείνει να φυτέψουν γύρω από κάθε βίλα, γιατί η κάθε μία απ’ αυτές περιβάλλεται από δέντρα. Αγνοεί, καταρχάς, με προκλητικό τρόπο την απόφαση του ΣτΕ, που εκδόθηκε με πλειοψηφία 26 προς 1 και έκρινε ότι είναι αντισυνταγματική η ύπαρξή τους στα δάση. Και στη συνέχεια εκδίδει φετφά προς τους δικαστές του ΣτΕ να κρίνουν ότι το ΠΔ για τις οικιστικές πυκνώσεις είναι σύμφωνο με το σύνταγμα!
«Για το ΣτΕ, η νομιμοποίηση κατοικιών στο δάσος αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο, δεδομένου ότι η οικοδόμηση στο δάσος δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με την επίκληση του δημοσίου συμφέροντος, όπως γίνεται σε άλλες περιπτώσεις με αποτέλεσμα να νομιμοποιούνται καταπατήσεις και ξεχερσώματα και να έχουν καταστραφεί εκατομμύρια στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων.
Η διαπίστωσή μας αυτή δε στηρίζεται σε εικασίες, αλλά σε τοποθετήσεις που διατύπωσαν οι δικαστές στις γνώμες που συνοδεύουν τις αποφάσεις τους. Στην πρόσφατη απόφαση 685/2019 της Ολομέλειας του ΣτΕ, που με συντριπτική πλειοψηφία (26 προς 1) έκρινε αντισυνταγματικές τις υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες επιχειρήθηκε να νομιμοποιηθούν οι κακόφημες οικιστικές πυκνώσεις, η σκέψη 15 αναφέρει μεταξύ άλλων:
“…Η συνταγματική υποχρέωση διαφύλαξης του εν γένει δασικού πλούτου της χώρας καθιστά κατ’ εξαίρεση μόνο επιτρεπτή τη μεταβολή της μορφής του δασικού χαρακτήρα εκτάσεων, τούτο δε εφόσον προέχει για την εθνική οικονομία ή αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη χρήση, επιβαλλομένη από λόγους δημοσίου συμφέροντος.
Προέχουσα χρήση υπό την ανωτέρω έννοια, ουδέποτε αποτελεί η αξιοποίηση δασικού χαρακτήρα εκτάσεων για οικιστικούς σκοπούς, οι οποίοι δεν συνιστούν λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, που θα δικαιολογούσαν την μεταβολή του προορισμού του δάσους“ (οι εμφάσεις δικές μας).
Με τη σκέψη 15 το ΣτΕ τονίζει ότι η καταπάτηση και το ξεχέρσωμα δασών για οικιστικούς λόγους απαγορεύεται στο διηνεκές. Η σκέψη 10 της ίδιας απόφασης επισημαίνει ότι οι εξουσιοδοτικές διατάξεις για τις “οικιστικές πυκνώσεις“ έπρεπε να εκδοθούν, όχι με υπουργικές αποφάσεις, αλλά με Προεδρικό Διάταγμα. Εννοείται ότι αυτή η σκέψη λειτουργεί παράλληλα με τη σκέψη 15 και όχι σε αντιπαραβολή. Η σκέψη 15, σύμφωνα με την οποία στα δάση δεν χωρεί αλλαγή χρήσης γης ώστε να χρησιμοποιηθούν για οικιστικούς λόγους, δεν ξεπερνιέται με τίποτα, είναι θεμελιώδης. Αυτό ξεδιαλύνεται στην ακροτελεύτεια σκέψη 17 που αναφέρει:
“Κατόπιν των ανωτέρω, η προσβαλλόμενη πράξη, η οποία λόγω του αντιθέτου προς το Σύνταγμα περιεχομένου της εξουσιοδοτικής διάταξης, δεν θα μπορούσε επιτρεπτώς να εκδοθεί υπό τον τύπο προεδρικού διατάγματος, είναι μη νόμιμη και πρέπει να ακυρωθεί“ (η έμφαση δική μας)».
Ο Χατζηδάκης και ο δικηγόρος σύμβουλός του (σύμφωνα με πληροφορίες μας, έπαιξε κεντρικό ρόλο στη σύνταξη αυτού του τερατουργήματος) γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η απόφαση του ΣτΕ είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο στο να νομιμοποιηθούν οι περιβόητες οικιστικές πυκνώσεις. Γνωρίζουν ακόμη τη θέση του ΣτΕ, ότι και αν ακόμη επιχειρούνταν η νομιμοποίηση των οικιστικών πυκνώσεων με την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος (ΠΔ), πάλι θα σκόνταφτε η απόπειρά τους στο ότι το ΠΔ δε θα μπορούσε να νομιμοποιήσει την κατασκευή παράνομων βιλών μέσα στο δάσος, γιατί απλά αυτό απαγορεύεται από τα άρθρα 24 και 117 του Συντάγματος και το ΣτΕ δεν μπορεί να δικαιολογήσει την κατασκευή κατοικιών στο δάσος επικαλούμενο το δημόσιο συμφέρον, όπως κάνει εδώ και χρόνια με την παράνομη κατασκευή καπιταλιστικών επιχειρήσεων στο δάσος και στις δασικές εκτάσεις.
Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί η κυβέρνηση επιμένει να νομιμοποιήσει τις οικιστικές πυκνώσεις; Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, ξεκαθαρίζοντας πρώτα ένα βασικό ζήτημα. Οι τριμελείς επιτροπές του ΣτΕ που εξετάζουν τα σχέδια ΠΔ δεν εξετάζουν τη συνταγματικότητα των ρυθμίσεών τους, αλλά το αν ξεπερνούν τις εξουσιοδοτικές διατάξεις των νόμων οι οποίοι προβλέπουν την έκδοσή τους. Υπάρχει το ανυπέρβλητο εμπόδιο στους υπουργούς να νομοθετούν. Η μόνη που μπορεί να νομοθετεί είναι η Βουλή.
Αυτό δεν είναι δικό μας ιδεολόγημα. Θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Τον Γενάρη του 2013, το ΣτΕ -σε Ολομέλεια- μετά από 9 χρόνια «επεξεργασίας» έβγαλε την ιστορική απόφαση 32, με την οποία αποδέχτηκε τον επιστημονικό ορισμό του δάσους. Αυτή η απόφαση είναι ιστορική και γι’ αυτό είχαν κινητοποιηθεί όλοι οι μηχανισμοί του κράτους και πολλοί από τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες για να μην εφαρμοστεί. Αν εφαρμοζόταν θα βοηθούσε στην προστασία του δασικού πλούτου της χώρας. Οσοι θέλουν να τη μελετήσουν μπορούν να τη βρουν στο https://dasarxeio.com/wp-content/uploads/2013/03/32_2013.pdf.
Η απόφαση αυτή του ΣτΕ ανατράπηκε με τις αντιδασικές διατάξεις του ΠΔ του Μάρτη του 2016, που φέρει την υπογραφή του «οικολόγου» Ι. Τσιρώνη, τότε αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος. Αυτό το ΠΔ (https://dasarxeio.com/2016/04/01/30123/) ελέγχθηκε από την τριμελή επιτροπή του ΣτΕ, παρά το γεγονός ότι ανέτρεπε την απόφαση 32 της Ολομέλειας του ΣτΕ. Αυτό συνέβη, όχι επειδή έγινε κάποια παρατυπία από την τριμελή επιτροπή του ΣτΕ, αλλά επειδή αυτές οι επιτροπές δεν έχουν την αρμοδιότητα να κρίνουν τη συνταγματικότητα ή μη των σχεδίων ΠΔ.
Φυσικά, αν τότε γινόταν προσφυγή στο ΣτΕ κατά του ΠΔ, θα ήταν άλλη η εξέλιξη των πραγμάτων. Τώρα, είναι εκφρασμένη η βούληση στελεχών του ΔΣ της ΠΕΔΔΥ (Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων) να προσφύγει η ΠΕΔΔΥ στο ΣτΕ κατά του νέου ΠΔ-τερατουργήματος. Οπότε η τύχη του θα είναι η ίδια με αυτή των αποφάσεων των Σταθάκη και Φάμελλου, που κρίθηκαν αντισυνταγματικές από την Ολομέλεια του ΣτΕ σε μείζονα σύνθεση, με πλειοψηφία 26 προς 1.
Στις διατάξεις του τελευταίου νομοσχεδίου των Σταθάκη και Φάμελλου ο Χατζηδάκης προσέθεσε και διατάξεις για τα λεγόμενα πρόδηλα σφάλματα. Αυτές οι διατάξεις, που δεν έχουν καμία οργανική σχέση με τις οικιστικές πυκνώσεις –δεδομένου ότι είναι προδήλως απόλυτο ότι οι οικιστικές πυκνώσεις είναι παράνομες- μας δημιουργούν την πεποίθηση, ότι αποβλέπουν στη νομιμοποίηση πολυτελών βιλών κάποιων «ημέτερων». Οπως έγινε με την περιβόητη τηλε-κατάρτιση των επιστημόνων, για να κονομήσουν κάποιοι «ημέτεροι» της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Ο Χατζηδάκης επιμένει για τις οικιστικές πυκνώσεις, γιατί θέλει, για το διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι τη στιγμή που το νέο ΠΔ θα προσβληθεί και θα ακυρωθεί από την Ολομέλεια του ΣτΕ, να μην καταβάλουν οι ιδιοκτήτες των βιλών τα δύο πρόστιμα και να παγώσουν όλες οι ποινικές διώξεις.
Δυο λόγια για αυτόν το χρόνο. Μέσα σε τρεις μήνες από τη δημοσίευση του περιβαλλοντοκτόνου νόμου 4865/2020, με απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος, δηλαδή του ίδιου του Χατζηδάκη, θα καθοριστούν η διαδικασία ανάθεσης, σύνταξης, παραλαβής και έγκρισης των οικονομοτεχνικών μελετών, όσον αφορά τις οικιστικές πυκνώσεις. Δεν ορίζεται από τώρα πόσος θα είναι αυτός ο χρόνος.
Στη συνέχεια, μετά τη σύνταξη των οικονομοτεχνικών μελετών, θα ακολουθήσει η σύνταξη του σχεδίου ΠΔ. Ούτε για τη σύνταξή του προβλέπεται πόσος θα είναι ο χρόνος, ούτε ακόμη πόσο χρόνο θα χρειαστεί η τριμελής επιτροπή του ΣτΕ για να ελέγξει το ΠΔ. Προβλέπεται μόνο, ότι έξι μήνες μετά από την έγκριση του ΠΔ θα μπορούν οι καταπατητές να υποβάλουν αίτηση και σε δύο μήνες να βγει η απόφαση.
Προσθέστε σ’ αυτούς τους χρόνους και το χρόνο που θα απαιτηθεί για την εκδίκαση της προσφυγής (της ΠΕΔΔΥ και όχι μόνο), τόσο σε επίπεδο Τμήματος όσο και σε επίπεδο Ολομέλειας του ΣτΕ, και θα αντιληφθείτε ότι ο Χατζηδάκης για μερικά χρόνια -και όχι μόνο για το χρόνο που θα μεσολαβήσει μέχρι τη διεξαγωγή των διπλών εκλογών- θα υπόσχεται χάντρες και καθρεφτάκια σε πλούσιους και φτωχούς ιθαγενείς, προκειμένου να τους αποσπάσει την ψήφο τους.
Γίνεται φανερό, ότι και η πρόταση του Μητσοτάκη να φυτέψουν βραδύκαυστα δέντρα για να νομιμοποιήσουν τις βιλάρες μέσα στα δάση, δε θα έχει καμία τύχη. Γιατί το ΠΔ για τις οικιστικές πυκνώσεις θα καταπέσει στο ΣτΕ ως αντισυνταγματικό.
Η συγγνώμη που ζήτησε ο Μητσοτάκης είναι υποκριτική, γιατί όχι μόνο δεν ανακοίνωσε -έστω και φραστικά- τη λήψη μέτρων που θα κινούνται στην κατεύθυνση ακύρωσης των παραγόντων που προκαλούν τις καταστροφικές πυρκαγιές, αλλά αντίθετα δήλωσε ανοικτά ότι πρέπει να αλλαχτούν τα πάντα (εννοείται στην αντίθετη κατεύθυνση).
Ενα πρώτο δείγμα αυτών των ανατροπών, όσον αφορά τη δασική πολιτική, είναι ο λεγόμενος θεσμός του «αναδόχου αναδάσωσης» και η υποβάθμιση του ρόλου των δασικών υπηρεσιών στην περιφέρεια προς όφελος της γενικής γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, που δε θα έχει μόνο την αρμοδιότητα τηςκαταστολής των δασικών πυρκαγιών, αλλά και την αρμοδιότητα της υλοποίησης των μέτρων για την προστασία και ανάπτυξη των δασών! Γι’ αυτές τις δύο πολύ σημαντικές ανατροπές θα μιλήσουμε σύντομα αναλυτικά, σε άλλο άρθρο.
Το γενικό συμπέρασμα που βγαίνει απ’ αυτά που είπε ο Μητσοτάκης στην συνέντευξη της 12 Αυγούστου είναι ότι όχι μόνο θα συνεχίσει, αλλά και θα βαθύνει την ασκούμενη αντιδασική πολιτική, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που επιφέρουν στο δασικό πλούτο της χώρας μας οι καταστροφικές πυρκαγιές. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι και αυτός, όπως και ο Χατζηδάκης, γαλουχήθηκε με τη φανατική αντιδασική ιδεολογία και πρακτική του πατέρα του.
Η παρούσα εργασία της εταιρείας ΥΛΗ – Διαχείριση και Προστασία Περιβάλλοντος, επιχειρεί μια πρώτη αποτίμηση των αποτελεσμάτων της καταστροφικής πυρκαγιάς που έπληξε την Βόρεια Εύβοια από τις 3/8/2021 έως τις 11/8/2021.
Για την πορεία της εξάπλωση της πυρκαγιάς καθώς και για την έκταση που συνολικά κάηκε χρησιμοποιήθηκαν τα δεδομένα του Πληροφοριακού Συστήματος για τις Δασικές Πυρκαγιές στην Ευρώπη (European Forest Fire Information System – EFFIS). Η τελική έκταση που έπληξε η πυρκαγιά θα αποτυπωθεί με ακρίβεια το επόμενο διάστημα με την έκδοση της Αναδασωτέας από την Διεύθυνση Δασών της Π.Ε. Εύβοιας.
Για τον υπολογισμό των δασών και δασικών εκτάσεων που κάηκαν χρησιμοποιήθηκαν τα δεδομένα από τον αναρτημένο Δασικό Χάρτη της περιοχής, για την εκτίμηση του είδους της δασικής βλάστησης τα δεδομένα του Ψηφιακού Χάρτη Βλάστησης της Γ.Δ.Δ.Δ.Π., για τις Χρήσεις Γης τα στοιχεία από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα χαρτογράφησης Corine Land Cover (2018) και τέλος για τα μορφολογικά δεδομένα της περιοχής το Ψηφιακό Μοντέλο Εδάφους (DTM) της Ελληνικό Κτηματολόγιο.
Εξάπλωση πυρκαγιάς
Η συνολική έκταση της πυρκαγιάς ανέρχεται σε 512.031,54 στρέμματα εκ των οποίων τα 322.188,92 βρίσκονται στον Δήμο Λίμνης – Μαντουδίου – Αγίας Άννας (ποσοστό 63%) και τα 189.842,61 τον Δήμο Ιστιαίας Αιδηψού (ποσοστό 37%).
Εικόνα 1: Χάρτης εξάπλωσης πυρκαγιάς
Στον Δήμο Λίμνης – Μαντουδίου – Αγίας Άννας έχουν επηρεαστεί από την πυρκαγιά 18 Τοπικές Κοινότητες εκ των οποίων έχει καεί το 77,11% (κατά μέσο όρο) της συνολικής τους έκτασης και στον Δήμο Ιστιαίας – Αιδηψού επίσης 18 Τοπικές Κοινότητες, εκ των οποίων έχει καεί το 62,24% (κατά μέσο όρο) της συνολικής τους έκτασης. Αξιοσημείωτο είναι ότι σε αρκετές Τοπικές Κοινότητες το ποσοστό της έκτασης τους που έχει καεί ξεπερνάει το 80% και φτάνει έως και το 100%. Στον πίνακα που ακολουθεί παρουσιάζονται οι Τοπικές Κοινότητες ανά Δήμος και η έκταση που έχει καεί.
Εικόνα 2: Καμένο Πευκοδάσος στους Παππάδες Β. Εύβοιας
Πίνακας 1: Καμένες εκτάσεις ανά Τ.Κ. του Δήμου Λίμνης-Μαντουδίου-Αγίας Άννας
Πίνακας 2: Καμένες εκτάσεις ανά Τ.Κ. του Δήμου Ιστιαίας-Αιδηψού
Δάση και δασικές εκτάσεις
Σύμφωνα με τον αναρτημένο Δασικό Χάρτη της Διεύθυνσης Δασών Π.Ε. Εύβοιας το σύνολο των δασών και δασικών εκτάσεων που έχουν καεί, ανέρχεται σε 379.392,82 στρέμματα και αποτελούν το 74,1% της συνολικής καείσας έκτασης. Από την συνολική έκταση των δασών και δασικών εκτάσεων τα 232.897,76 στρέμματα βρίσκονται εντός του Δήμου Λίμνης – Μαντουδίου – Αγίας Άννας (ποσοστό61,39%) και τα 146.495,05 στον Δήμο Ιστιαίας Αιδηψού (ποσοστό38,61%).
Εικόνα 3: Βασιλικά Β. Εύβοιας
Από την συνολική έκταση των δασών και δασικών εκτάσεων των Τ.Κ. που επηρεάστηκαν από την πυρκαγιά στον Δήμο Λίμνης – Μαντουδίου – Αγίας Άννας κάηκαν το 77,20%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στον Δήμο Ιστιαίας – Αιδηψού ανέρχεται στο 79,46%. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις περισσότερες Τ.Κ. το ποσοστό αυτό ξεπερνάει το 90% και φτάνει έως και το 100% των δασών και δασικών εκτάσεων που υπήρχαν.
Εικόνα 4: Χάρτης καμένων δασών και δασικών εκτάσεων
Στους πίνακες που ακολουθούν παρουσιάζονται τα καμένα δάση και δασικές εκτάσεις ανά Τοπική Κοινότητα και Δήμο που επηρεάστηκαν από την πυρκαγιά σε σχέση με το σύνολο των δασών και δασικών εκτάσεων που υπάρχουν.
Πίνακας 3: Εκτάσεις καμένων δασών και δασικών εκτάσεων
Πίνακας 4: Εκτάσεις καμένων δασών και δασικών εκτάσεων
Βλάστηση
Σύμφωνα με τον Χάρτη Βλάστησης της Ελλάδας της Γενικής Διεύθυνσης Δασών και Δασικού Περιβάλλοντος (Γ.Δ.Δ.Δ.Π.) από το σύνολο των καμένων εκτάσεων τα δάση και δασικές εκτάσεις ανέρχονται σε 335.165,98 στρέμματα και αποτελούν το 65,16% (άθροισμα εκτάσεων Χαλεπίου Πεύκης, Μαύρης Πεύκης, Ελάτης, Δρυός, θάμνων, παραποτάμιας βλάστησης και λιβαδιών). Οι διαφορές που εντοπίζεται σε σχέση με τις εκτάσεις του αναρτημένου Δασικού Χάρτη, οφείλονται στην έλλειψη ακρίβειας και την παλαιότητα των δεδομένων του Χάρτη Βλάστησης της Γ.Δ.Δ.Δ.Π.. Ωστόσο τα στοιχεία μας παρέχουν μια πολύ καλή εικόνα για το είδος της βλάστησης και την έκταση που καταστράφηκε.
Εικόνα 5: Καμένη έκταση στην Στροφυλιά Β. Εύβοιας
Όπως φαίνεται και στον πίνακα που ακολουθεί σχεδόν το 60% των καμένων εκτάσεων καλύπτονται από δάση Χαλεπίου Πεύκης, τα οποία αποτελούν το 90% των συνολικά καμένων δασών και δασικών εκτάσεων.
Πίνακας 5: Βλάστηση και χρήσεις γης στα όρια της πυρκαγιάς
Χρήσεις Γης
Από την επεξεργασία των δεδομένων του προγράμματος Corine Land Cover (2018), προκύπτει ότι από το σύνολο των καμένων εκτάσεων τα δάση και οι δασικές εκτάσεις ανέρχονται σε 337.944,75 στρέμματα και αποτελούν το 66% (άθροισμα δάσος κωνοφόρων, μικτό δάσος, μεταβατικές δασώδεις και θαμνώδεις εκτάσεις, δάσος πλατύφυλλων, εκτάσεις με αραιή βλάστηση). Η διαφορά που εντοπίζεται σε σχέση με τις εκτάσεις του αναρτημένου Δασικού Χάρτη οφείλονται στην έλλειψη ακρίβειας των δεδομένων του προγράμματος Corine Land Cover και την μεθοδολογία που έχει ακολουθηθεί για την παραγωγή των δεδομένων.
Εικόνα 6: Παραλία Ψαροπούλι
Πίνακας 6: Χρήσεις γης στα όρια της πυρκαγιάς
Αναδασωτέες Εκτάσεις
Από την ανάλυση των στοιχείων των αναδασωτέων εκτάσεων του αναρτημένου δασικού χάρτη της Π.Ε. Εύβοιας προκύπτει, ότι από τα καμένα δάση και δασικές εκτάσεις που ανέρχονται σε 379.392,82 στρέμματα τα 150.025,47 έχουν κηρυχτεί στο παρελθόν ξανά αναδασωτέα. Από τα παραπάνω προκύπτει δηλαδή ότι το 39,54% τον καμένων δασών έχει ξανά καεί στο παρελθόν, ενώ στον Δήμο Λίμνης – Μαντουδίου – Αγίας Άννας το ποσοστό αυτό αγγίζει το 50%.
Πίνακας 7: Αναδασωτέες εκτάσεις στα όρια της πυρκαγιάς
Μορφολογικά δεδομένα
Από την επεξεργασία των δεδομένων του Ψηφιακού Μοντέλου Εδάφους (DTM) της Ελληνικό Κτηματολόγιο προκύπτει για την περιοχή που επλήγη από την πυρκαγιά ότι το ελάχιστο υψόμετρο βρίσκεται στο επίπεδο της θάλασσας (0 μ.) και το μέγιστό 989 μ. και το μέσο υψόμετρο 303 μ. Το 27% της έκτασης έχει υψόμετρο λιγότερο από 200μ., το 35% αυτής βρίσκεται σε υψόμετρο μεταξύ 200 και 400 μέτρων, ενώ μόνο το 9% βρίσκεται πάνω από τα 600 μέτρα. Στον πίνακα που ακολουθεί παρουσιάζεται η κατανομή της έκτασης στις κλάσεις υψομέτρων.
Πίνακας 8: Κλάσεις υψομέτρου στην περιοχή που επλήγη από την πυρκαγιά
Εικόνα 7: Χάρτης υψομέτρων
Οι κλίσεις που επικρατούν στην περιοχή ποικίλουν. Η μέση κλίση είναι 32,8%, ενώ οι εκτάσεις που έχουν κλίση μεγαλύτερη του 50% ανέρχονται στο 19%. Στον πίνακα που ακολουθεί παρουσιάζεται η κατανομή της περιοχής που έπληξε η πυρκαγιά στις κατηγορίες των κλίσεων.
Πίνακας 9: Κατηγορίες κλίσεων στην περιοχή που επλήγη από την πυρκαγιά
Εικόνα 8: Χάρτης Κλίσεων
Τέλος στον πίνακα που ακολουθεί παρουσιάζονται οι κατηγορίες κλίσεων στα δάση και τις δασικές εκτάσεις που κάηκαν. Όπως προκύπτει στην περίπτωση αυτή οι εκτάσεις με κλίση μεγαλύτερη του 50% πλέον ανέρχονται στο 25,1% της συνολικής έκτασης ενώ η μέση κλίση διαμορφώνεται στο 38,5%.
Πίνακας 10: Κατηγορίες κλίσεων στα δάση που επλήγησαν από την πυρκαγιά
Μάλιστα, έτοιμος είναι και ο «τιμοκατάλογος» για την απαράδεκτη αυτή απόφαση, αφού σε αυτήν προβλέπεται μεταξύ άλλων:
— Ο κάθε επισκέπτης πληρώνει 6 ευρώ και το κάθε ΙΧ 12 ευρώ, και μάλιστα ανά μέρα (!) και την ώρα που μια ανάβαση στον Ολυμπο απαιτεί 2 – 3 μέρες. Δεν υπάρχει καμιά μέριμνα για ανέργους, καμιά μέριμνα για οικογενειακό εισιτήριο, καμιά μέριμνα για φοιτητές.
— Αντίστοιχα, σημαντική επιβάρυνση έχουν επαγγελματίες, ερασιτέχνες κυνηγοί. Ενώ αν ισχύσει η άθλια αυτή απόφαση, θα υπάρχει σημαντική επιβάρυνση και για τα μέλη των ορειβατικών συλλόγων που ταξιδεύουν στην περιοχή πιο συχνά και βοηθούν (άμεσα ή έμμεσα) στη φύλαξη των οικοσυστημάτων, στην κατασκευή και συντήρηση μονοπατιών, καταφυγίων.
— Την ίδια ώρα, παρότι το εισιτήριο για ΙΧ είναι σχεδόν απαγορευτικό, καμιά μέριμνα για εναλλακτική μεταφορά δεν υπάρχει (λεωφορείο ανά τακτή ώρα προς Πριόνια π.χ.). Η μόνη εναλλακτική είναι το ξεκίνημα της πορείας από τα 300 μ. υψόμετρο!
Με βάση τα παραπάνω, το κόστος μερικών τυπικών αναβάσεων στον Ολυμπο αναμένεται να επιβαρύνει κάποιον τουλάχιστον 30 ευρώ. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα παρέας τριών ατόμων που θα κάνει τριήμερη ανάβαση στον Ολυμπο και με ΙΧ θα προσεγγίσει το σημείο εκκίνησης που είναι εντός ζώνης φορέα (π.χ. Πριόνια, Διασταύρωση, Κρεβάτια, Ξερολάκκι κ.λπ.): 3 άτομα Χ 3 μέρες Χ 6 ευρώ = 54 ευρώ. ΙΧ: 3 Χ 12 ευρώ = 36 ευρώ. Σύνολο 90 ευρώ ή 30 ευρώ το άτομο.
Και όλα αυτά σε μια περίοδο μάλιστα όπου για την πλειοψηφία των λαϊκών νοικοκυριών η προηγούμενη χρονιά ήταν δύσκολη, εξαιτίας της κρίσης και της πανδημίας, με μείωση εισοδημάτων, συσσώρευση νέων χρεών και υποχρεώσεων που θα αρχίσουν σιγά σιγά να «σκάνε».
Και βέβαια, μετά τον Ολυμπο, το μέτρο αυτό θα επεκταθεί και σε άλλα βουνά και Εθνικούς Δρυμούς, όπως του Βίκου – Αώου, της Πάρνηθας. Ηδη ισχύει στον Εθνικό Δρυμό Σαμαριάς, όπου υπάρχουν καταγγελίες για έλλειψη ενημερωτικών πινακίδων στις αρχές των μονοπατιών και υποβάθμιση.
Την ίδια ώρα, όμως, που «μαντρώνονται» κάποια λίγα και με μεγάλη επισκεψιμότητα βουνά, η κυβέρνηση με διάφορους τρόπους ενισχύει την εμπορευματοποίηση της δασικής γης, τις επενδύσεις μέσα στα δάση, τις οποίες επιδοτεί, μετατρέποντάς τα σε δάση ανεμογεννητριών. Σε συνδυασμό με τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού περί επιχειρηματικών ομίλων – «αναδόχων» για το πρόγραμμα αναδασώσεων, που θα λειτουργεί ως εργαλείο κερδοφορίας, με τις αναδασώσεις ή τμήματά τους να δίνονται μέσω ΣΔΙΤ, με μελέτες και έργα όχι μέσω της Δασικής Υπηρεσίας αλλά διαφόρων «ευαγών» ιδρυμάτων, καταλαβαίνει κανείς ότι προσφέρεται σε επιχειρηματικούς ομίλους ένα νέο πεδίο κερδοφόρας δράσης.
«Λαϊκή Συσπείρωση» Θεσσαλίας: Οχι στην εμπορευματοποίηση των βουνών
Να μην περάσει η πρόθεση της κυβέρνησης για επιβολή εισιτηρίου στον Ολυμπο, στο πλαίσιο της εμπορευματοποίησης των βουνών και των ορεινών όγκων, καλεί η «Λαϊκή Συσπείρωση» Θεσσαλίας.
Επισημαίνει πως «Την ώρα που τεράστιες δασικές εκτάσεις έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται παρανάλωμα του πυρός, λόγω της εγκληματικής ανυπαρξίας ολοκληρωμένης πολιτικής δασοπροστασίας – πυροπροστασίας από την πλευρά της κυβέρνησης της ΝΔ και των προηγούμενων του ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση της Ν.Δ, ετοίμασε υπουργική απόφαση, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να την ανακοινώσει, με την οποία θα επιβάλλει εισιτήριο για την ανάβαση στον Όλυμπο και θα εκχωρεί αρμοδιότητες ελέγχου σε ιδιωτικές εταιρείες.
Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Θεσσαλίας, καλεί το λαό και τους μαζικούς φορείς της Θεσσαλίας σε αγώνα, για να μην περάσει η κυβερνητική πρόθεση για επιβολή εισιτηρίου ανόδου στον Όλυμπο και γενικότερα η πολιτική εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των ορεινών όγκων και δασών. Απαιτεί:
Να ακυρωθούν όλοι οι δασοκτόνοι νόμοι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που αποχαρακτηρίζουν δασικές εκτάσεις και νομιμοποιούν καταπατητές. Να προστατευθούν οι καμένες δασικές εκτάσεις από καταπατητές και να αναδασωθούν.
Καµία επιχειρηµατική δραστηριότητα στα δασικά οικοσυστήµατα. Όχι στην εμπορευματοποίηση των δασών, ολοκληρωµένη προστασία και διαχείριση των δασικών οικοσυστηµάτων µε κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.
Να συγκροτηθεί ενιαίος φορέας προστασίας της δασικής περιουσίας, ενίσχυση σε προσωπικό, εξοπλισμό και της υποδομής της Δασικής και Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.
Να μετατραπεί σε δημόσια περιουσία η ιδιοκτησία μεγάλων ιδιωτικών εκτάσεων και των εκτάσεων της εκκλησίας στα βουνά, τις δασικές εκτάσεις».
Έκτακτα μέτρα για την αποτελεσματική προστασία και την ταχεία αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος, την άμεση στήριξη των πληγέντων από τις πυρκαγιές του Ιουλίου/Αυγούστου 2021 και συναφείς διατάξεις.
