Πηγή: topikopoiisi.eu

Οι τιμές του φυσικού αερίου με ένα άλμα 40% μέσα σε μόνον μία ημέρα ξεπέρασαν τα 160 ευρώ ανά ΜWh, και μόνο όταν έκανε παρέμβαση ο Πούτιν  και υποσχέθηκε ότι η Gazprom θα αυξήσει τις ροές του αερίου προς την Ευρώπη, εκτονώθηκε κάπως η κατάσταση, αλλά  η ενεργειακή κρίση δεν έχει τελειώσει.
Γιατί η κρίση στην παραγωγή και διάθεση του φυσικού αερίου έχει οδηγήσει σε domino effect: Οι επιχειρήσεις «κοινής ωφέλειας» σε όλη την Ευρώπη- οι περισσότερες ιδιωτικοποιημένες ακολουθούν τους νόμους της αγοράς- προχωρούν ήδη σε αυξήσεις τιμολογίων τροφοδοτώντας τον πληθωρισμό και πυροδοτώντας γενικευμένο κύμα ανατιμήσεων, από τον κλάδο των μεταφορών έως τα βασικά είδη διατροφής[1]. Ενώ η ελληνική Κυβέρνηση παίρνει μέτρα «ασπιρίνες» μπροστά στο «τσουνάμι» της ακρίβειας.
Οι καύσωνες του καλοκαιριού και η άπνοια των ανέμων στην Ευρώπη περιόρισαν και την παραγωγή ενέργειας από τις ΒΑΠΕ, πράγμα που οδήγησε και σε αύξηση της χρήσης ορυκτών καυσίμων για ενεργειακή παραγωγή, με συνέπεια η χρηματιστηριακή τιμή του άνθρακα να ανέβει πάνω από 70% φέτος.
Έχουμε έκρηξη στις τιμές χονδρικής του ηλεκτρικού ρεύματος που ξεπέρασαν το φράγμα των 300 ευρώ σε κάποιες χώρες της Ευρώπης (π.χ. Γερμανία, Σερβία). Στην Ελλάδα, η τωρινή τιμή χονδρικής στο ρεύμα έφθασε επίσης στο υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών, μέσα σε ένα 24ωρο: 204,38 ευρώ, μια αύξηση του 14.6%. Σύμφωνα με το Bloomberg : «Το πρόβλημα δεν έχει καν ξεκινήσει, η Ευρώπη θα βρεθεί αντιμέτωπη με έναν πολύ σκληρό χειμώνα». Η Citigroup εκτιμά ότι το αυξημένο κόστος του αερίου και του ηλεκτρικού ρεύματος θα μεταφραστεί σε ανατιμήσεις της τάξης τουλάχιστον του 20% στους λογαριασμούς λιανικής για τους Ευρωπαίους καταναλωτές.
Το ενεργειακό μείγμα για τον ενεργειακό εφοδιασμό -στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και στην Ελλάδα- είναι τέτοιο που οδηγεί σε εκρηκτικές αυξήσεις τιμών οι οποίες δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα προβλήματα παραγωγής και διάθεσης, αλλά κυρίως με την αύξηση της ζήτησης της ενέργειας, στα πλαίσια όμως των μέτρων της Ε.Ε. για την «πράσινη» ανάπτυξη» και την κλιματική κατάρρευση[2].
Οι επενδυτές στην ενέργεια βλέπουν μια μεγιστοποίηση των κερδών τους στον τομέα, γιατί έχοντας αποκτήσει μεγάλο ποσοστό μετοχών των εταιρειών «κοινής ωφέλειας», έχουν μετατρέψει τους πολίτες σε κάθε χώρα σε εξαρτημένους πελάτες τους. Καθορίζοντας τις τιμές μέσα από τους μηχανισμούς της αγοράς- πράγμα που δεν αμφισβητούν οι φιλελεύθερες κυβερνήσεις, τουναντίον τους χρησιμοποιούν ως άλλοθι των πολιτικών τους-θα μετατρέψουν τα ΚΟΙΝΑ, δηλαδή τα συλλογικά κοινωνικά αγαθά όπως η ενέργεια, σε πεδίο μέγιστης κερδοφορίας.
Η σημασία που έχει σήμερα η κερδοφορία στην ενέργεια για τους επενδυτές στη χώρα μας, φάνηκε πεντακάθαρα στην πώληση από την ΔΕΗ του 49% του ΔΕΔΔΗΕ. Καμιά από τις τέσσερις προσφορές που κατατέθηκαν (KKR με έδρα τις ΗΠΑ, CVC Capital Partners με έδρα το Λουξεμβούργο, First Sentier ιαπωνικής ιδιοκτησίας και ο όμιλος Macquarie από την Αυστραλία που τελικά αναδείχτηκε σε πλειοδότη) δεν προερχόταν από ενεργειακή εταιρεία που ειδικεύεται στα δίκτυα. Ο ΔΕΔΔΗΕ, διαχειριστής του Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας, διαχειρίζεται ένα δίκτυο μήκους 240.000 χιλιομέτρων και σχεδόν 8 εκατομμύρια πελάτες. Οι πελάτες του δεν διαθέτουν καμία άλλη επιλογή καθώς το δίκτυο ηλεκτρισμού είναι φυσικό μονοπώλιο που το έστησε η παλιά ΔΕΗ σε όλη τη χώρα και δεν υπάρχουν εναλλακτικά δίκτυα. Έτσι, ο κάθε πολίτης ή επιχείρηση της χώρας υποχρεούται να είναι πελάτης του ΔΕΔΔΗΕ.
Η ιδιωτικοποίηση θα αποδειχθεί καταστροφική όχι απλώς και μόνον επειδή τον έλεγχο του ΔΕΔΔΗΕ μετά τις 19 Οκτωβρίου θα έχει πλέον ένας ιδιώτης, αλλά επειδή θα τον αποκτήσει η Macquarie, μέσω της πρωτοεμφανιζόμενης θυγατρικής της, Spear WTE Investments Sarl, που ανήκει στον όμιλο MIRA (Macquarie Infrastructure and Real Assets Group)!
Η πολυεθνική Macquarie ιδρύθηκε το 1969 στην Αυστραλία και δεν είναι απλά ένας ακόμη διαχειριστής κεφαλαίων από τους άπειρους που θησαυρίζουν ασκώντας την εκμετάλλευση μονοπωλιακών κρατικών υποδομών σε βάρος των πολιτών. Έχει ειδικευθεί στη συγκέντρωση κεφαλαίων από τα συνταξιοδοτικά ταμεία και ειδικότερα από μεμονωμένους συνταξιούχους που είναι ευχαριστημένοι με αποδόσεις κάτω του 20%-αντίθετα απαιτούνται αποδόσεις πάνω από το 20% από τους επενδυτές επιχειρηματικών συμμετοχών. Έτσι μπορεί και πληρώνει υψηλότερες τιμές αγοράζοντας κρατικές υποδομές και διατηρεί υψηλότερα επίπεδα χρέους, καθώς και να αυξάνει τις δικές της αμοιβές.
Ο ΔΕΔΔΗΕ είναι μια «χρυσή κότα». Μόνο το 2020 συγκέντρωσε 900 εκ. ευρώ. Πουλήθηκε 2,2 δισ. Ευρώ, δηλαδή όσα τα έσοδα 2 ετών και 4 μηνών. Είναι θέμα χρόνου για το νέο ιδιοκτήτη του ΔΕΔΔΗΕ να επιβάλει μεγάλες αυξήσεις στα τιμολόγια χρέωσης, ώστε να πάρει γρήγορα πίσω όσα κατέβαλε,  επικαλούμενος τον πληθωρισμό ή τα εξωφρενικά τιμολόγια των προμηθευτών ενέργειας.
 Και το υπουργείο θα παίζει τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου, υποστηρίζοντας ότι είναι θέμα αγοράς και δεν μπορεί να παρέμβει… Όπως έκανε και πρόσφατα με τις ιδιωτικές εταιρείες παροχής ηλεκτρικού ρεύματος της «πράσινης ανάπτυξης», που θεωρούν ότι μέσω της «πράσινης» τεχνολογίας που έχει αναπτύξει το «πράσινο» κεφάλαιο κάνοντας επενδύσεις στον τομέα, θα επιτευχθεί και η «φτηνή» ενέργεια και η προστασία του κλίματος.
Αλλά η προστασία του κλίματος και η οποιαδήποτε «ανάπτυξη» συμβαδίζουν, στο βαθμό που βασίζονται αποκλειστικά σε τεχνικές επιλογές, όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η ενεργειακή απόδοση για την αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, θερμότητας, κίνησης κ.λπ. Αλλά μόνο με τη βοήθεια της τεχνολογίας, δεν επιτυγχάνονται οι προαναφερόμενοι στόχοι. Η πρόκληση της κλιματικής αλλαγής είναι απλά πάρα πολύ μεγάλη, για να είναι μόνο θέμα τεχνολογίας! Μπορεί να γινόμαστε μεν τεχνικά καλύτεροι, αλλά ταυτόχρονα αυξάνουμε τη χρήση υλικών και ενέργειας, πράγμα που σημαίνει ότι παράγονται όλο και περισσότερες εκπομπές.
Οι βιομηχανικές χώρες όπως π.χ. η Γερμανία, ισχυρίζονται ότι μειώνουν τις εκπομπές, αλλά στην πραγματικότητα ο βιομηχανικός και μεταβιομηχανικός τρόπος ζωής σε αυτές τις χώρες τις αυξάνει. Ο τρόπος ζωής μας μεταφέρει τις εκπομπές απλώς στις αναδυόμενες αγορές των υπο «ανάπτυξη» χωρών, καθώς τα καταναλωτικά μας προϊόντα προέρχονται όλο και περισσότερο από εκεί.
Η λύση είναι προφανής: να δώσουμε περισσότερο χώρο στη φύση!
Η Υπόσχεση της «Πράσινης Ανάπτυξης» ότι μπορούμε να πάμε προς ένα βιώσιμο μέλλον με φθηνή ενέργεια για όλους και χωρίς καμία παραίτηση, ενόψει των αυξανόμενων ανθρώπινων πληθυσμών, του φαινομένου αναπήδησης και της εγγενούς λογικής του προτύπου της ανάπτυξης, δεν είναι κάτι περισσότερο παρά ένας κοινωνιολογικός μύθος[3]. Χωρίς την αλλαγή προς μια κουλτούρα της επάρκειας, της δίκαιης κατανομής των πόρων, χωρίς βαθιές αλλαγές στη συμπεριφορά των καταναλωτών και του οικονομικού συστήματος, καθώς και χωρίς μια σαφή αποστασιοποίηση από το μοντέλο ανάπτυξης και της κοινωνικής εκμετάλλευσης της φύσης, δεν αρκεί ο τεχνολογικός φετιχισμός….
Δεν υπάρχει βιωσιμότητα χωρίς αλλαγή του τρόπου ζωής. Εκτός από την πράσινη τεχνολογία, η προστασία του περιβάλλοντος απαιτεί επίσης έναν πιο χαλαρό-στηριγμένο στην επάρκεια και όχι στην υπερκατανάλωση- τρόπο ζωής. Έτσι δεν αρκεί π.χ. να οδηγούμε μόνο πιο αποδοτικά και ενεργειακά αναβαθμισμένα αυτοκίνητα. Θα χρειασθεί να περπατήσουμε ξανά, ή να χρησιμοποιήσουμε το ποδήλατο, το λεωφορείο και το τρένο. Ενάντια σε αυτήν την δυσάρεστη αλήθεια, δεν βοηθά κανένα πακέτο ψευδαίσθησης, όπως π.χ. των αναδασώσεων, ώστε τα δένδρα να δεσμεύσουν τις εκπομπές που αποσταθεροποιούν το κλίμα. Το μέγεθος των απαραίτητων για αυτό αναδασώσεων, θα πρέπει να είναι τόσο γιγαντιαίο, που θα είναι αδύνατο να τις κάνουμε. Είναι πιο αποδοτικό να προστατεύουμε τα δάση προληπτικά-και αυτό μπορούν να το κάνουν οι ίδιες οι τοπικές κοινωνίες αν στηριχθούν από το κράτος με πόρους, που τώρα τις έχει στερήσει-από το να πούμε «δεν πειράζει που κάηκαν, θα κάνουμε αναδάσωση» αναθέτοντάς την μάλιστα σε «αναδόχους», όπως θέλει να το κάνει η ελληνική κυβέρνηση! Σε αναδόχους που θέλουν να εγκαταστήσουν μάλιστα ΒΑΠΕ στα καμμένα!

Ό,τι για τον χώρο των κινημάτων κατά των βιομηχανικών ΑΠΕ ήταν εδώ και χρόνια προφανές, προκύπτει πλέον και από τα αποτελέσματα έρευνας που χρηματοδότησε το ίδιο το υπουργείο Περιβάλλοντος μέσω του Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ): οι ΒΑΠΕ έχουν αρνητικό αποτύπωμα στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής. Οι διαφημιζόμενες και αδρά επιδοτούμενες «πράσινες» επενδύσεις επιδεινώνουν αντί να βελτιώνουν τους δείκτες περιβαλλοντικής προστασίας στην Ελλάδα[4].
Το κίνημα της Αποανάπτυξης δεν είναι εναντίον των ανανεώσιμων-καλύτερα ήπιων- πηγών ενέργειας και της πολιτικής της επάρκειας, αλλά επισημαίνει ότι σε έναν κόσμο με αυξανόμενη οικονομική ανάπτυξη που στηρίζεται στις αγορές, αυτές οι στρατηγικές προσήλωσης στην τεχνολογία δεν αρκούν. Ειδικά αν εφαρμόζονται από εταιρείες με τη μορφή των βιομηχανικών μεγασυστημάτων(ΒΑΠΕ) σε βουνά και δάση με οικολογικό αποτύπωμα μεγαλύτερο από αυτό που υποτίθεται πάνε να μειώσουν, εγκαθιστώντας τα μεγαθήρια- ανεμογεννήτριες όχι από ευαισθησία στο περιβάλλον, αλλά επειδή εκεί έχει μεγαλύτερη απόδοση ο άνεμος για μεγιστοποίηση των κερδών τους. Αυτό το έχουν καταλάβει οι τοπικές κοινωνίες και σε πολλές περιπτώσεις αντιδρούν αναλόγως.
Από την άλλη η Αποανάπτυξη ή μετα-ανάπτυξη δεν είναι παραίτηση, στέρηση και οπισθοδρόμηση, αλλά μια δίκαιη εναλλακτική λύση στις προσταγές της «ανάπτυξης». Αντιπροσωπεύει ένα απελευθερωτικό, χωρίς κυριαρχία και χωρίς αποκλεισμούς μέλλον και στοχεύει στην αλλαγή των τρόπων ζωής των σημερινών γενιών.
Στο ζήτημα της ενέργειας θεωρεί ότι η απελευθέρωση από το σύστημα της κεντρικά διανεμόμενης ενέργειας, δυνητικά συνδέεται με τον αποκεντρωμένο χαρακτήρα των συστημάτων Ήπιων Μορφών Ενέργειας (ΗΜΕ).
Οι ΟΤΑ είναι η πλέον κατάλληλη δομή, σήμερα, για τον ενεργειακό σχεδιασμό της περιοχής τους. Ο ενεργειακός εφοδιασμός μπορεί και αξίζει να γίνει το αποφασιστικό πεδίο επιχειρηματικής δράσης των δημοτικών-διαδημοτικών επιχειρήσεων. Με την προϋπόθεση, φυσικά, ότι η δημοτική-διαδημοτική επιχείρηση θα έχει ως στόχο την παροχή ικανοποιητικών υπηρεσιών στους πολίτες του δήμου και δεν θα μοιάζει στην επιχειρηματική της πολιτική με το ενεργειακό μονοπώλιο της ΔΕΗ ή των άλλων ιδιωτικών εταιρειών.
Με την απελευθέρωση των αγορών και την ιδιωτικοποίηση των κρατικών ενεργειακών υποδομών-ενεργειακού εφοδιασμού, η οποία μετατρέπει ένα κοινωνικό αγαθό σε αγοραίο με πελάτες όλους τους πολίτες μιας χώρας όπως η Ελλάδα, οι δήμοι και οι δημότες[5], χωρίς δικές τους μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, είναι εκτεθειμένοι στη διαμόρφωση των τιμών από τα ενεργειακά μονοπώλια.
Ένας ΟΤΑ ο οποίος έχει στην κυριότητά του τα τοπικά ενεργειακά δίκτυα έχει πλέον αυξημένες δυνατότητες να σχεδιάσει και να ξεκινήσει τον ενεργειακό αναπροσανατολισμό στην περιοχή του, ο οποίος θα στηρίζεται στην αξιοποίηση των ΗΜΕ (τεράστιο δυναμικό με τις καιρικές συνθήκες της χώρας ), καθώς και στην αποτελεσματική χρήση και εξοικονόμηση ενέργειας με την οικοδόμηση αποκεντρωμένων ενεργειακών υποδομών. Δήμοι που δημοτικοποιούν τα τοπικά ενεργειακά δίκτυα καθώς και τον ενεργειακό εφοδιασμό με δικές τους ενεργειακές μονάδες παραγωγής, με δικές τους διαδημοτικές επιχειρήσεις, είναι η πλέον κατάλληλη βαθμίδα κοινωνικής οργάνωσης και δημόσιας διοίκησης, προκειμένου να επιτευχθεί η τοπική ενεργειακή αυτοδυναμία και η κοινωνικοποίηση της ενέργειας ενάντια στην καταστροφική ιδιωτικοποίησή της.

[1] Η τιμή του φυσικού αερίου εκτινάχθηκε κατά 108,5% τον Σεπτέμβριο του 2021 σε σύγκριση με την αντίστοιχη περυσινή. Του πετρελαίου θέρμανσης κατά 28,9%, των καυσίμων και λιπαντικών κατά 18,1%, ενώ αυξήσεις παρατηρούνται και σε άλλους κλάδους της Οικονομίας.
Η τιμή του ελαιόλαδου αυξήθηκε κατά 18,4%, των νωπών λαχανικών κατά 21,1%, ενώ η τιμή σε αρνί και κατσίκι αυξήθηκε κατά 17,5% σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2020.( https://www.efsyn.gr/oikonomia/elliniki-oikonomia/313850_metra-aspirines-mprosta-sto-tsoynami-tis-akribeias)

[2] Σύμφωνα με όλες τις επιστημονικές εκτιμήσεις, η Μεσόγειος και ειδικά η χώρα μας εμφανίζονται ιδιαίτερα ευάλωτες στην κλιματική αλλαγή, και αντιμετωπίζουν ήδη τις κάθε λογής συνέπειες της (πρωτοφανείς δασικές πυρκαγιές, πλημμύρες, ξηρασίες, παρατεταμένους καύσωνες, ερημοποίηση,κλπ) που έχουν όλο και πιο δυσβάστακτο οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος.

[3] “Δεν υπάρχει πλανήτης Β, δεν υπάρχει πλανήτης μπλα-μπλα, μπλα-μπλα-μπλα, μπλα-μπλα-μπλα, πράσινη οικονομία μπλα-μπλα, ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα το 2050 μπλα-μπλα, μηδενικός άνθρακας μπλα-μπλα. Μπλα-μπλά, μόνον αυτά ακούμε από τους δήθεν ηγέτες μας”. Γκρέτα Τούνμπεργκ: Οι κούφιες υποσχέσεις και το ατέλειωτο μπλά-μπλα αυτών που μας κυβερνούν!

[4] «Όπως αναφέρεται, εάν τεθούν σε λειτουργία όλοι οι χερσαίοι ΑΣΠΗΕ που βρίσκονται σε διάφορα στάδια αδειοδότησης (σε αξιολόγηση, άδεια παραγωγής, άδεια εγκατάστασης, άδεια λειτουργίας), η εγκαταστημένη ισχύς στη χώρα θα αυξηθεί κατά 11 φορές ξεπερνώντας τον εθνικό στόχο κατά πέντε φορές. Στη σχετική επιστημονική δημοσίευση το ακριβές ποσοστό υπολογίζεται σε… 502%, καθώς έχουν υποβληθεί 1.838 αιτήσεις ΑΣΠΗΕ, ισχύος 35,36 GW, με περίπου 16.000 νέες ανεμογεννήτριες. Ειδικά για τις περιοχές του δικτύου Natura τονίζεται πως η σημερινή εγκαταστημένη ισχύς είναι 0,72GW με 190 σταθμούς και περίπου 700 ανεμογεννήτριες, ενώ, εάν εγκριθούν όλες οι επενδυτικές προτάσεις, η ισχύς θα αυξηθεί κατά 17,5 φορές, με 565 επιπλέον σταθμούς και περίπου 4.800 παραπάνω ανεμογεννήτριες… οι επιπτώσεις της σημερινής ενεργειακής πολιτικής ανάπτυξης των επενδύσεων αιολικής ενέργειας αναμένεται να είναι ιδιαίτερα αρνητικές στη βιοποικιλότητα, στα οικοσυστήματα και στις οικοσυστημικές υπηρεσίες και πιθανόν μη αναστρέψιμες».

[5]Εμείς οι πολίτες-δημότες κάποιου δήμου-αν θέλουμε να νικήσουμε τα μεγάλα συμφέροντα που θέλουν να μας εκμεταλλεύονται και να μας πουλάνε το ρεύμα με τους δικούς τους κερδοσκοπικούς όρους θα πρέπει να αρχίσουμε να θεωρούμε ότι η μικρή αυτοπαραγωγή θα πρέπει να αποτελέσει προσωπικό στόχο όλων μας και υποχρέωσή μας. Σήμερα, με την νομοθετική τροποποίηση που μόλις έγινε τον προηγούμενο Σεπτέμβρη, η ποσότητα φωτοβολταϊκών που μπορεί να μπει σε ένα σπίτι, ή μια μικρή επιχείρηση, ανέρχεται στα 5 κιλοβάτ για μονοφασική και 10 για διφασική σύνδεση.
Χωρίς καμία άδεια. Τα βάζεις μόνος σου-αρκεί να έχεις τα χρήματα για την ουσιαστική αυτή άμεση επένδυση- και μετά, απλά ενημερώνεις γραπτώς την ΡΑΕ.

Πηγή: efsyn.gr

Την άποψη πως δεν έγιναν οι απαραίτητες παρεμβάσεις ώστε να αποφευχθούν οι καταστροφικές πλημμύρες που σάρωσαν τη νύχτα περιοχές της Βόρειας Εύβοιας εξέφρασε ο πρόεδρος του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας, ιδιαίτερα μετά τις τραγικές πυρκαγιές του καλοκαιριού.

Ο Ευθύμης Λέκκας, μιλώντας στο Open, επισήμανε ότι «αναμφίβολα είχαμε μια μεγάλη βροχόπτωση στην περιοχή, η οποία προκάλεσε όλα αυτά τα φαινόμενα, αλλά θα πρέπει να προβληματιστούμε και να δούμε τα πράγματα από την αρχή. Ότι χρειάζονται στοχευμένα έργα σε συγκεκριμένες περιοχές, καινοτόμα έργα που θα αποτρέψουν τις πλημμύρες. Θα έπρεπε να γίνουν καινοτόμα έργα, σε πολύ επιλεγμένα σημεία, παρεμβάσεις της κοίτης, εκεί που το δυναμικό διάβρωσης και η βροχή και η μορφολογία και η γεωλογία παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των πλημμυρικών φαινομένων».

«Δυστυχώς πήγαμε σε μια ολιστική κατάσταση, που προέβλεπε παρεμβάσεις σε όλη την περιοχή. Δεν μπορούμε να προλάβουμε, δεν έχουμε δυνατότητες να παρέμβουμε σε όλη την περιοχή, πρέπει να παρέμβουμε σε συγκεκριμένα σημεία», συνέχισε.

Επεσήμανε δε πως η ομάδα του είχε «προτείνει συγκεκριμένες λεκάνες για να γίνουν παρεμβάσεις. Αντί αυτού πήγαμε σε ολιστικές καταστάσεις, που δεν βοηθάνε. Στην Κύπρο, μέσα σε δύο μήνες έγιναν στοχευμένα έργα. Εδώ δεν έγιναν αυτά τα έργα, προσπαθούμε να κάνουμε γενικότερο σχεδιασμό, αλλά προς ώρας πρέπει να κάνουμε ειδικότερο σχεδιασμό». 

Πηγή: energynetwork2020.wordpress.com

«Προφανώς δεν θα μετουσιωθούν σε έργα το σύνολο των αδειών που έχουν υποβληθεί για αυτά τα 100 GW για τα οποία μιλάμε. Όμως, το «βάθος» του pool των υπό ωρίμανση έργων αποτελεί τη «μαγιά», ώστε να επιλεγούν και να υλοποιηθούν τα καλύτερα από αυτά. Εκείνα τα έργα δηλαδή που συνδυάζουν τα βέλτιστα τεχνικά, περιβαλλοντικά, χωροταξικά αλλά και οικονομικά στοιχεία». Αυτά δήλωσε η Γενική Γραμματέας Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών Αλεξάνδρας Σδούκου στον Οικονομικό Ταχυδρόμο στις 21.04.2021[1] Κι εμείς ρωτάμε:

Ποια νομοθεσία προβλέπει διαδικασία συγκριτικής αξιολόγησης, έτσι ώστε να σταθεί δυνατόν να αξιολογηθούν και να επιλεγούν  έργα που να συνδυάζουν τα παραπάνω στοιχεία; Απ’ όσο γνωρίζουμε καμία! Θα γελάνε ή θα κλαίνε διαβάζοντας τέτοιες δηλώσεις οι υπάλληλοι των υπηρεσιών που αδειοδοτούν ενεργειακά έργα, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι ότι τα έργα αδειοδοτούνται ένα – ένα με τη σειρά που υποβάλλονται οι σχετικές αιτήσεις.

Για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε το τι ισχύει με τη βασική αδειοδοτική διαδικασία:

Για την έκδοση αδειών παραγωγής – βεβαιώσεων παραγωγού, ακολουθούνται τα παρακάτω βήματα:

α) Οι ενδιαφερόμενοι δεσμεύουν μια έκταση «κατάλληλη», σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια, που για τα αιολικά είναι το αιολικό δυναμικό και για τα φωτοβολταϊκά ο προσανατολισμός και η μεγάλη και όσο το δυνατόν ενιαία έκταση, χωρίς να ρωτήσουν κανένα και υποβάλλουν το ενδιαφέρον τους στους «αδειοδοτικούς κύκλους» της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας.

β) Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας παρέχει «βεβαίωση παραγωγού» χωρίς να ζητήσει τεκμηρίωση ούτε για ιδιοκτησιακά δικαιώματα, ούτε για τη συμβατότητα με τα χωροταξικά κριτήρια που προβλέπονται από το Ειδικό Χωροταξικό των ΑΠΕ.

γ) Οι «τυχεροί» που κατάφεραν να βρουν και να επιλέξουν γη σε περιοχή που μπορούν να πάρουν προσφορά σύνδεσης από το Διαχειριστή του Δικτύου, μετέχουν στη συνέχεια σε διαγωνισμούς με ανταγωνιστικές διαδικασίες, όπου κατοχυρώνουν  προτεραιότητα αλλά και «λειτουργική ενίσχυση διαφορικής προσαύξησης», δηλαδή επιδότηση πέραν της τιμής που προσφέρουν στο διαγωνισμό.

Μέχρι εδώ δε βλέπουμε καμία εφαρμογή  βέλτιστων κριτηρίων, γιατί δεν υπάρχουν τέτοια.

Για την περιβαλλοντική αδειοδότηση όλων των έργων δεν υπάρχουν κριτήρια εξέτασης της σκοπιμότητας κατασκευής τους. Η σκοπιμότητα θεωρείται αυτονόητη, αρκεί να εντάσσεται σε κάποια από τις πολιτικές «αναπτυξιακές» προτεραιότητες.  Αυτό που εξετάζεται είναι μόνο η συμβατότητά τους με τα χωροταξικά σχέδια και -στην καλύτερη περίπτωση- εγκρίνονται όροι που μειώνουν την περιβαλλοντική ζημιά. Η εφαρμογή των περιβαλλοντικών όρων σπανίως ελέγχεται και όταν αυτό συμβαίνει είναι μετά από έντονες και επίμονες καταγγελίες.

Κατά την περιβαλλοντική αδειοδότηση όλων των έργων πρέπει να συνεκτιμώνται διάφορα κριτήρια: νομοθετικά, χωροταξικά, περιβαλλοντικά. Αυτό γίνεται σε κάποιο βαθμό, αν και περιορισμένα, για να μη θιγεί η σκοπιμότητα των έργων. Ωστόσο οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για έργα ΑΠΕ δεν κάνουν καν τον κόπο να αποδείξουν ότι υπολογίζουν οποιοδήποτε άλλο κριτήριο πέρα από αυτά του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ! Είναι σα να υπάρχει στην ελληνική νομοθεσία μόνο ένας  νόμος -κι ας είναι στην πραγματικότητα μόνο υπουργική απόφαση- ή σαν ένα νομοθέτημα να υπερισχύει όλων των άλλων!

Για τα χωροταξικά κριτήρια

Το Ειδικό Χωροταξικό των ΑΠΕ έχει ελάχιστες ζώνες αποκλεισμού. Πρόκειται μόνο για περιοχές προστασίας της φύσης, εθνικούς δρυμούς, υγροτοπικές περιοχές της συνθήκης Ramsar, περιοχές απόλυτης προστασίας του Δικτύου Natura -δηλαδή περιοχές που προστατεύονται με Διατάγματα-  αρχαιολογικές ζώνες Α προστασίας –δηλαδή ελάχιστες σε σχέση με τις κηρύξεις που υπάρχουν-  ακτές κολύμβησης που ελέγχονται από το Υπουργείο Περιβάλλοντος –δηλαδή όχι όλες οι ακτές. Ορίζει επίσης αποστάσεις από διαμορφωμένες –μόνο- οικιστικές και τουριστικές περιοχές και κάποια έργα υποδομής.

Σήμερα το Πλαίσιο βρίσκεται σε αναθεώρηση και γίνονται σημαντικές παρεμβάσεις τόσο από όσους επιδιώκουν την αύξηση των ζωνών αποκλεισμού με προστασία συγκεκριμένων κατηγοριών ή συγκεκριμένων γεωγραφικών περιοχών (συλλογικότητες, ΜΚΟ, πανεπιστήμια, αυτοδιοίκηση, ακόμα και τα εγκεκριμένα Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια), όσο και από τους φορείς συμφερόντων των ΑΠΕ που επιδιώκουν τη διατήρηση του χωροκατακτητικού χαρακτήρα του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ.

Η κυβέρνηση σκόπιμα παραπλανά και καθησυχάζει

Είναι προφανές ότι η Γενική Γραμματέας Ενέργειας τα γνωρίζει όλα αυτά και ότι σκόπιμα προσπαθεί να παραπλανήσει και να καθησυχάσει την κοινή γνώμη. Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνει η κυβέρνηση είναι να επισπεύδει τη δημιουργία τετελεσμένων στην -ακριβώς- αντίθετη, κατεύθυνση από αυτήν που λέει η κ. Σδούκου. Αυτό το κάνει με πολλούς τρόπους:

• Αναβάλλοντας τη δημόσια συζήτηση για την αναθεώρηση του Ειδικού Χωροταξικού για τις ΑΠΕ, αλλά και για το Ειδικό Χωροταξικό για τον Τουρισμό -που κι αυτό βρίσκεται σε αναθεώρηση, μετά από την ακύρωσή του από το ΣτΕ-, συζήτηση που θα έφερνε στην επιφάνεια συγκρούσεις χρήσεων γης μεταξύ των δύο Ειδικών Πλαισίων.
• Καθυστερώντας τις ήδη -για πολλά χρόνια- καθυστερημένες Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες που θα προσδιορίσουν τις περιοχές απόλυτης προστασίας του Δικτύου Natura και θα ολοκληρωθούν με την έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων προστασίας, αφήνοντας έτσι τον προσδιορισμό των προστατευτέων περιοχών στο έλεος των Μελετών  Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που συντάσσονται από τους ίδιους τους επενδυτές.
• Μπλοκάροντας διαδικασίες κήρυξης προστατευόμενων περιοχών πέραν αυτών του Δικτύου Natura, που προβλέπονται από το νόμο για τη βιοποικιλότητα (όπως, γεωπάρκα, περιοχές προστασίας τοπίου κ.λπ.) ή που δεν προβλέπονται (όπως, περιοχές χωρίς δρόμους κ.λπ.).
• Παρεμβαίνοντας πολιτικά, έτσι ώστε να χαλαρώσει η προστασία των αρχαιολογικών χώρων.
• Καθυστερώντας τις νομοθετικές ρυθμίσεις που εξαγγέλλονται εδώ και κάποιους μήνες για «κόφτες» στις άδειες παραγωγής,  με την επαναφορά στη νομοθεσία ρυθμίσεων που υπήρχαν και καταργήθηκαν χάριν «απλοποίησης» των διαδικασιών αδειοδότησης, όπως τεκμηρίωση για το ιδιοκτησιακό καθεστώς των εκτάσεων, για την οικονομική επάρκεια των εταιρειών και τη συμβατότητα των έργων -έστω και μόνο- με το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τις ΑΠΕ.
• Επιδιώκοντας τη συναίνεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να επεκταθούν χρονικά οι διαγωνιστικές διαδικασίες για ΑΠΕ για άλλα τέσσερα χρόνια, όπως στην ίδια συνέντευξη αναφέρει η κ. Σδούκου. Οι διαγωνσιμοί αυτοί επισπεύδουν την υλοποίηση των έργων και παράλληλα εξασφαλίζουν στα έργα επιδοτήσεις με τη μορφή της  «λειτουργικής ενίσχυσης διαφορικής προσαύξησης».

Όλα αυτά γίνονται με πρόσχημα την εσπευσμένη απολιγνιτοποίηση και  τους στόχους του «αυξημένης φιλοδοξίας» Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα», που θα οδηγήσουν σε αύξηση των έργων ΑΠΕ, μετά από τους νέους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μείωση κατά «τουλάχιστον 55%» των εκπομπών CO2 ως το 2030^[2]. Τα έργα αυτά θα υλοποιηθούν με το υπάρχον καθεστώς περιβαλλοντικών και χωροταξικών κριτηρίων, δηλαδή χωρίς να προστατεύεται ούτε η φύση ούτε οι άλλες μη ενεργειακές, δραστηριότητες.

Και αυτά συμβαίνουν χωρίς η κυβέρνηση να αισθάνεται υποχρεωμένη να κάνει ένα απολογισμό, ούτε για το αν υπάρχει μείωση των ρύπων που να οφείλεται στα πάνω από 7.000 MW σήμερα εγκατεστημένα έργα ΑΠΕ, ούτε της περιβαλλοντικής καταστροφής που συνεπάγεται η ενεργειακή της πολιτική, τη στιγμή που ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΙΕΑ), προβλέπει αύξηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 5% το 2021 -μεγαλύτερη εδώ και πάνω από μία δεκαετία- και ανοδική τροχιά στη χρήση του άνθρακα, όχι μόνο στην Ασία και τις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη[3]. 

26.4.2021

Πανελλαδικό δίκτυο συλλογικοτήτων για την ενέργεια

[email protected]

f/b: Δίκτυο συλλογικοτήτων για την ενέργεια

---

[1] https://www.ot.gr/2021/04/21/energeia/al-sdoukou-ston-o-t-olo-to-sxedio-tis-neas-genias-metarrythmiseon-se-ape-apothikeysi-eksoikonomo-kai-ilektrokinisi/

[2] «Ξαναγράφεται» το ΕΣΕΚ μετά την Ευρωπαϊκή απόφαση για τους στόχους CO2 – Απαιτούνται πάνω από 10 GW νέες ΑΠΕ ως το 2030

[3] Αντί να μειώνονται, αυξάνονται οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα

Πηγή: Άρης Χατζηγεωργίου – efsyn.gr

Σκληρή κριτική από τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας Γιώργο Χριστοφορίδη στα σχέδια της κυβέρνησης και της Επιτροπής Μπένου για τη Βόρεια Εύβοια ● Αναρωτιέται εάν θα οικοδομηθεί δασική και γεωργική γη ανάμεσα στους αγροτικούς οικισμούς και από πότε επιτρέπεται να ανατίθεται σε ιδιώτες ο χωροταξικός-πολεοδομικός σχεδιασμός

Οταν το κράτος μπαίνει στο ψυγείο και αναλαμβάνουν οι «άριστοι» την περιβαλλοντική αποκατάσταση, εγείρεται η απειλή της ανεξέλεγκτης εισβολής συμφερόντων που μεταβάλλουν άρδην το περιβάλλον, τη φυσιογνωμία και τον τρόπο ζωής. Κάπως έτσι συνοψίζεται η αυστηρή κριτική που έγινε στη Βουλή από το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας απέναντι στα όσα «οραματίζεται» η κυβέρνηση για την κατεστραμμένη από τις φωτιές Βόρεια Εύβοια, μέσω της Επιτροπής Μπένου.

Ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Γιώργος Χριστοφορίδης μίλησε την περασμένη Τρίτη στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής, εκπροσωπώντας και τον φορέα «Παρατηρητήριο Αναδάσωσης 2021». Οι επισημάνσεις του προκάλεσαν έντονο μούδιασμα στην αίθουσα καθώς το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας είναι φορέας στον οποίο συμμετέχουν πρόσωπα υψηλού κύρους, όπως ο επίτιμος αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Μιχαήλ Δεκλερής και ο ακαδημαϊκός Χρήστος Ζερεφός.

«Το μέγεθος της φετινής καταστροφής που έπληξε όλη σχεδόν την Ελλάδα (Εύβοια, Αττική, Πελοπόννησο, Β. Ελλάδα κ.α.) θα επέβαλλε ίσως τη δημιουργία κάποιων νέων οργανωτικών δομών, πάντοτε μέσα στο ίδιο το κράτος, λόγου χάρη ειδικές υπηρεσίες με αποκεντρωμένες κατά περιοχή αρμοδιότητες που θα καλύπτουν την ύλη περισσοτέρων υπουργείων. Αυτό είναι το πρώτο θέμα που θα έπρεπε να είχε απασχολήσει την κυβέρνηση. Εκείνη όμως διάλεξε διαφορετικό δρόμο», ανέφερε ο κ. Χριστοφορίδης αφού προηγουμένως σημείωσε ότι η «καμένη φύση» δεν είναι πεδίο ανοιχτό σε κάθε δημιουργική παρέμβαση, όπως μια πόλη που ισοπεδώθηκε από σεισμό ή πυρκαγιά: «Χρειάζονται χρόνο, χώρο και ησυχία για να λειτουργήσουν οι φυσικές διαδικασίες αναγέννησης, υποβοηθούμενες αν, όπως και όσο χρειάζεται», τόνισε.

Περνώντας στον πυρήνα της κριτικής, ο κ. Χριστοφορίδης μίλησε για την απειλή «ανεξέλεγκτης εισβολής συμφερόντων που μεταβάλλουν άρδην το περιβάλλον, τη φυσιογνωμία και τον τρόπο ζωής μιας περιοχής, παραμερίζοντας, εν ονόματι της έκτακτης ανάγκης, πραγματικά εμπόδια και νομικές διαδικασίες που ίσχυαν μέχρι τότε και αξιοποιώντας την απόγνωση των κατοίκων που έχουν δικαιολογημένα απολέσει τις αντιστάσεις τους».

Ανέφερε ότι τα σχέδια «ούτε το κράτος τα εκπόνησε ούτε περιορίζονται στην αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν από τις πυρκαγιές», ενώ αντιμετωπίζουν την καταστροφή ως ευκαιρία. «Για ποιον άραγε λόγο είναι ευκαιρία η καταστροφή μιας περιοχής όπως η Εύβοια; Γιατί είναι η Εύβοια πιο ελκυστική σήμερα, με το οδυνηρά κατεστραμμένο της πρόσωπο και τους απελπισμένους κατοίκους, απ’ ό,τι χτες που ήταν καταπράσινη, με δάση, οικοτόπους, γραφικά χωριά, χλωρίδα και πανίδα μοναδικά στο είδος τους; Τι δεν μπορούσε να συμβεί σε αυτήν χθες αλλά επιτρέπεται να συμβεί σήμερα;» αναρωτήθηκε ο κ. Χριστοφορίδης μιλώντας για «κεφαλαιοποίηση της συμφοράς».

Ανασχεδιασμός

Επικαλούμενος τις σχετικές ανακοινώσεις αλλά και την παρουσίαση των προτάσεων στην Επιτροπή της Βουλής, ο κ. Χριστοφορίδης ανέφερε ότι «όλες οι σημαντικές αποφάσεις φαίνεται να έχουν ήδη ληφθεί, έστω κι αν δεν έχουν αποτυπωθεί σε νομικά κείμενα». Οι αποφάσεις αφορούν όχι την αποκατάσταση αλλά τον πλήρη και εκ βάθρων χωροταξικό και πολεοδομικό επανασχεδιασμό της περιοχής σε επίπεδο υποδομών, οικονομίας, τουρισμού, παιδείας, πολιτισμού. Επίσης έχουν ανατεθεί και εκπονούνται δέκα μελέτες χωρίς να έχουν οριοθετηθεί οι αναδασωτέες εκτάσεις.

Ολα τα παραπάνω λέει ότι αποτελούν ένα νέο Περιφερειακό Χωροταξικό Σχέδιο της Εύβοιας και ειρωνικά σχολιάζει ότι τον έκαναν να αναρωτηθεί εάν υπήρξε νομοθετική ρύθμιση δεδομένου ότι ο χωροταξικός-πολεοδομικός σχεδιασμός «αποτελεί μια σύνθετη διαδικασία που λαμβάνει χώρα σε πολλά στάδια και διεξάγεται από τα όργανα της επαγγελματικής Δημόσιας Διοίκησης, τα οποία ασκούν ουσιαστικές αρμοδιότητες αντίστοιχες προς τις ειδικότητές τους» και είναι διαδικασία που «δεν μπορεί να υποκατασταθεί από την απλή υπογραφή ή έγκριση σχεδίων που έχουν εκπονήσει με δικά τους στελέχη και δικές τους διαδικασίες κάποιοι ιδιώτες, όσο έμπειροι και έγκριτοι κι αν είναι αυτοί».

Ο κ. Χριστοφορίδης αναρωτήθηκε επίσης εάν υπάρχει πρόθεση να οικοδομηθεί η δασική και γεωργική γη ανάμεσα στους αγροτικούς οικισμούς της Εύβοιας και υπενθύμισε ότι «κατά το Σύνταγμα και την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός ανήκει στον σκληρό πυρήνα του κράτους». Ζήτησε μάλιστα από τους παρισταμένους βουλευτές και αξιωματούχους να τον διορθώσουν διότι εκείνος δεν γνωρίζει ρύθμιση «που να αφαιρεί τις σχετικές αρμοδιότητες από τα αντίστοιχα υπουργεία και να εξουσιοδοτεί τον πρωθυπουργό να τις αναθέσει σε Επιτροπή».

«Το ελληνικό κράτος δεν είναι tabula rasa όπου μπορεί κανείς να αποφασίζει εκτός του πλαισίου των νομοθετημένων αρμοδιοτήτων του», σημείωσε ο Γ. Χριστοφορίδης, σχολιάζοντας και την παρουσίαση της Επιτροπής Μπένου με τον τίτλο «Πώς ονειρευόμαστε τη βόρεια Εύβοια μετά από 10 χρόνια; Ενα εθνικό υπόδειγμα»: «Ο καθένας από εμάς μπορεί φυσικά να ονειρεύεται, αλλά μόνο το κράτος δικαιούται να αποφασίζει ποιο από όλα τα όνειρα θα πραγματοποιηθεί τελικά», επισήμανε, τονίζοντας ότι υπάρχουν διαδικασίες με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον και «κανείς δεν εξαιρείται από αυτές όσο υψηλά ιστάμενος και αν είναι».

Αναρωτήθηκε, τέλος, αν ο χώρος που μελετούν οι μελετητές θα περιλαμβάνει και τμήματα αναδασωτέων εκτάσεων στις οποίες θα τοποθετηθούν ανεμογεννήτριες και «θα εκτελεστούν και άλλα έργα με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία» και έκλεισε συνοψίζοντας ότι «οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της παρούσας “αποκατάστασης” είναι στην κυριολεξία πρωτοφανείς και αδύνατο να προβλεφθούν».

Πηγή: Θανάσης Καρτερός – avgi.gr

Αναφορά – κόλαφος κατά του κυβερνητικού σχεδίου ανασυγκρότησης στη Βόρεια Εύβοια από το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος

Το πολυδιαφημισμένο σχέδιο ανασυγκρότησης της Βόρειας Εύβοιας που έγινε στάχτη από τις πυρκαγιές του καλοκαιριού, κονιορτιοποίησε ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας.

Ο Γιώργος Χριστοφορίδης, κλήθηκε να καταθέσει την άποψη του Επιμελητηρίου κατά τη συζήτηση στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασία Περιβάλλοντος της Βουλής.

Και τα όσα ανέφερε αποκαλύπτουν τι πραγματικά κρύβεται πίσω από το μητσοτακικής έμπνευσης σχέδιο ανασυγκρότησης για την καμένη Βόρεια Εύβοια.

Ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας στην τοποθέτησή του αποκάλυψε τρία πολύ σοβαρά θέματα όσον αφορά το σχέδιο ανασυγκρότησης και συγκεκριμένα:

-Η λεγόμενη αποκατάσταση της Εύβοιας δεν θα περιοριστεί στο ειδικό της αντικείμενο. Θα συνίσταται σε πλήρη επανασχεδιασμό της περιοχής σε χωροταξικό και πολεοδομικό επίπεδο, ο οποίος θα καλύπτει όλες τις πτυχές της ανθρώπινης δραστηριότητας: υποδομές, οικονομία, τουρισμό, παιδεία, πολιτισμό κ.λπ.

-Ο εκ βάθρων αυτός επανασχεδιασμός προηγείται πράγματι της περιβαλλοντικής αποκατάστασης. Χωρίς δηλαδή να έχουν οριοθετηθεί οι αναδασωτέες εκτάσεις -νομική διαδικασία συνταγματικά επιβεβλημένη και καθόλου απλή, αφού μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα- έχουν ανατεθεί και εκπονούνται μελέτες εφ’ όλης της ύλης και εφ’ όλης της περιοχής.  

-Το όλο εγχείρημα, όπως τουλάχιστον προκύπτει από το σχετικό διάγραμμα με τίτλο «Διαγραμματική Απεικόνιση Μηχανισμού Διακυβέρνησης του Master Plan», αποφασίστηκε από τον Πρωθυπουργό, ο οποίος ανέθεσε τις σχετικές αρμοδιότητες κατάστρωσης του Σχεδίου στην «Ειδική Επιτροπή Ανασυγκρότησης της Βόρειας Εύβοιας».

Υπό την Επιτροπή αυτή λειτουργεί μια Steering Committee (εκτελεστική επιτροπή) για το συντονισμό του έργου, η οποία χρησιμοποιεί εργαλεία και διαχειρίζεται τις πηγές χρηματοδότησης. Υποστηρίζεται από την PwC και επικοινωνεί με τα υπουργεία (χωρίς να υπόκειται σε αυτά), την Περιφέρεια και τους λοιπούς φορείς.

Οι μελέτες και οι ανάδοχοι

Όπως ανέφερε ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας στη Βουλή έχουν, ήδη,  ανατεθεί 10 μελέτες και συγκεκριμένα:

-το Master Plan της ανασυγκρότησης

-το Master Plan των υποδομών, το Master Plan για το νέο δάσος (αλήθεια, τι σημαίνει νέο δάσος, σχολιάζει ο Γ. Χριστοφορίδης)

-τα Ειδικά Πολεοδομικά Σχέδια, Μελέτη της νέας τουριστικής ταυτότητας κ.λπ. 

Μέχρι στιγμής έχουν επιλεγεί ανάδοχοι για επτά μελέτες και συγκεκριμένα:

-Δύο μελέτες έχουν ανατεθεί στην ΕΤΑΜ Α.Ε. Σύμβουλοι Επιχειρήσεων

-Δύο στη Dianeosis

-Μία στην Toposophy 

-Οι άλλοι δύο ανάδοχοι θα επιλεγούν από τον Δημήτρη Οικονόμου και το Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου

-Χορηγοί των μελετών είναι η Dianeosis (δύο μελέτες), το Σωματείο Διάζωμα (4 μελέτες), η Toposophy.

Κόντρα στο Σύνταγμα και στη νομολογία του ΣτΕ

Στην τοποθέτησή του ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας επεσήμανε ότι το όλο σχήμα που επέλεξε το Μαξίμου είναι αντισυνταγματικό. Και αυτό γιατί:

-Το σχέδιο δεν περιορίζεται στη θέσπιση γενικών αρχών και κατευθύνσεων όπως κάνουν τα Περιφερειακά Σχέδια, αλλά υπεισέρχεται και υποκαθιστά και τα επόμενα επίπεδα του Χωροταξικού και Πολεοδομικού Σχεδιασμού.

Έτσι  «φτάνει μέχρι και την εκπόνηση ειδικών πολεοδομικών σχεδίων, συνενώσεις οικισμών κ.λπ. Τι σημαίνει άραγε αυτό; Ότι θα οικοδομηθούν οι δασικές και η γεωργική γη που μεσολαβούν ανάμεσα στους αγροτικούς οικισμούς της Εύβοιας;» αναρωτήθηκε ο Γ. Χριστοφορίδης απευθυνόμενος προς τα μέλη της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής.

-Η επιλογή αυτή είναι αντισυνταγματική καθώς κατά το Σύνταγμα και την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός ανήκει στον σκληρό πυρήνα του κράτους και δεν μπορεί να εκχωρηθεί ούτε καν στην τοπική αυτοδιοίκηση.

–Δεν υπάρχει ρύθμιση, που να αφαιρεί τις σχετικές αρμοδιότητες από τα αντίστοιχα υπουργεία και να εξουσιοδοτεί τον Πρωθυπουργό να τις αναθέσει σε Επιτροπή. Αλλά ακόμα κι αν θεσπιστεί, «θα γεννούσε πρωτοφανή συνταγματικά ζητήματα. Αν δηλαδή, υπό την ισχύουσα συνταγματική τάξη, το κράτος μπορεί να επιλέξει να απεκδυθεί των συνταγματικών του υποχρεώσεων και αρμοδιοτήτων, επειδή του πέφτουν βαριές και θεωρεί ότι κάποιος άλλος μπορεί να τις κάνει καλύτερα».

-Πρόβλημα υπάρχει και με τις αναθέσεις των μελετών καθώς  η νομοθεσία «είναι ιδιαίτερα τυπική και μάλιστα σε επίπεδο ενωσιακού δικαίου, ώστε να διασφαλίζεται η ποιότητα των μελετών, η διαφάνεια και ιδίως οι αρχές του ανταγωνισμού».

Ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας, προειδοποίησε ότι οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της παρούσας «αποκατάστασης» είναι στην κυριολεξία «πρωτοφανείς και αδύνατο να προβλεφθούν». 

Πηγή: Εμμανουέλα Τσουδερού – newsbreak.gr

Πώς συνδέονται ο διορισμένος Μπένος, ο υπουργός Σκυλακάκης, ο γιος του ενός, η κόρη του άλλου και ο γαμπρός με τα 30.000.000 ευρώ στο ΔΙΑΖΩΜΑ, το «διαΝΕΟσις», τη ΜΚΟ της Αλεξάνδρας Μητσοτάκη και την ανασυγκρότηση της Β. Εύβοιας

Παλιός φίλος και συνεργάτης του Σταύρου Μπένου, ο οποίος διορίστηκε από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη επικεφαλής στο σχέδιο ανασυγκρότησης της Β. Εύβοιας, είναι ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Θεόδωρος Σκυλακάκης, αρμόδιος για το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0», δηλαδή για τα ευρωπαϊκά πακέτα που θα έρθουν στη χώρα μας για επενδύσεις. Υπό αυτό το πρίσμα, μάλλον αποκτά ακόμη περισσότερες και πιο ενδιαφέρουσες ερμηνείες το γεγονός πως 30.000.000 ευρώ από τα ευρωπαϊκά πακέτα θα δοθούν στο σωματείο ΔΙΑΖΩΜΑ, το οποίο επίσης διαχειρίζεται ο Σταύρος Μπένος.

Συνεργάτες, όμως, είναι και τα παιδιά των κ. Μπένου και Σκυλακάκη, αφού ο Θεόδωρος Μπένος και η Αννα Μαρία Σκυλακάκη όχι μόνο συνεργάζονται σε εταιρία που έπαιρνε δουλειές από το ΔΙΑΖΩΜΑ, αλλά και συμμετέχουν στο think tank «διαΝΕΟσις», αναλαμβάνοντας ερευνητικές εργασίες. Το «διαΝΕΟσις», από την άλλη, όπως ανακοινώθηκε πριν από λίγες ημέρες, θα αναλάβει δύο εκ των 10 πυλώνων, που -θεωρητικά- θα συμβάλουν στην ανασυγκρότηση της Β. Εύβοιας. Πρόκειται για ένα έργο που κανείς ακόμη δεν γνωρίζει πόσο θα κοστολογηθεί.

Αξίζει, βέβαια, να σημειωθεί ότι σύζυγος της κυρίας Σκυλακάκη είναι ο Δημήτρης Βρανόπουλος, ο οποίος έπαιξε αποφασιστικό ρόλο από τη θέση του συμβούλου στη δημιουργία της ΜΚΟ Action Finance Initiative, την οποία ίδρυσε η αδελφή του πρωθυπουργού Αλεξάνδρα Μητσοτάκη και παρέμεινε σε αυτήν μέχρι το 2019. Ο κ. Βρανόπουλος είναι γιος του πρώην διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Μιχάλη Βρανόπουλου, ο οποίος δολοφονήθηκε από την οργάνωση 17Ν το 1994. Η χήρα του Μιχάλη Βρανόπουλου, μάλιστα, και μητέρα του Δημήτρη παντρεύτηκε εν συνεχεία τον δικηγόρο Τρύφωνα Κουταλίδη, o οποίος μέχρι τον θάνατό του είχε διατελέσει αντιπρόεδρος της Εμπορικής Τράπεζας, πρόεδρος της Γενικής Τράπεζας, μέλος του Δ.Σ. και εκτελεστικός διευθυντής του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη. Η κυρία Μητσοτάκη, από την άλλη, είναι επίσης αρωγό μέλος του σωματείου ΔΙΑΖΩΜΑ, αλλά και επικεφαλής, μεταξύ άλλων, του φόρουμ «Συγκλίσεις», το οποίο συνεργάζεται με το Ινστιτούτο για τη Δικαιοσύνη και την Ανάπτυξη EPLO, με στόχο να κάμψουν τις αντιδράσεις της κοινωνίας για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων στη χώρα μας.

Και επειδή όλοι μοιάζουν να μπλέκονται με όλους, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο Σταύρος Μπένος επανήλθε στην επικαιρότητα όταν ορίστηκε επικεφαλής του έργου ανασυγκρότησης της Β. Εύβοιας, που επλήγη από τις καταστροφικές πυρκαγιές το καλοκαίρι που μας πέρασε. Το σωματείο ΔΙΑΖΩΜΑ, το οποίο διαχειρίζεται ο ίδιος ο κ. Μπένος, είναι θεωρητικά μη κερδοσκοπικός οργανισμός, με στόχο την προστασία των αρχαίων θεάτρων, και δραστηριοποιείται εδώ και χρόνια, αναλαμβάνοντας δράσεις που χρηματοδοτούνται είτε μέσω ΕΣΠΑ είτε από εθνικούς πόρους μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων ή από ευγενικές και γενναιόδωρες χορηγίες νομικών και φυσικών προσώπων.

Η σχέση του κ. Σκυλακάκη με το ΔΙΑΖΩΜΑ φαίνεται να ξεκινά το 2015, όταν η εταιρία Κ.Σ.ΤΟΠΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΙΚΕ εκπόνησε μελέτη για την Πολιτιστική Διαδρομή στα Αρχαία Θέατρα της Ηπείρου εκ μέρους του σωματείου. Στην εν λόγω εταιρία, βασική μέτοχος και διαχειρίστρια είναι μέχρι σήμερα η κόρη του υπουργού Αννα Μαρία Σκυλακάκη, ενώ μέτοχος μέχρι το 2019, οπότε και έπαυσε, ήταν και η εταιρία Novel S.K. IKE, στην οποία βασικοί μέτοχοι ήταν ο κ. Σκυλακάκης και άλλα συγγενικά του πρόσωπα. Η συνεργασία όμως του σωματείου ΔΙΑΖΩΜΑ και της ΤΟΠΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ δεν σταμάτησε εκεί. Το 2016 αλλά και το 2017, ο κ. Σκυλακάκης ήταν ο κεντρικός ομιλητής στην ετήσια συνάντηση των εταιρικών μελών του σωματείου ΔΙΑΖΩΜΑ, ενώ εκπόνησε εκ νέου μελέτη σχετική με την πολιτιστική διαδρομή στα αρχαία θέατρα της Ηπείρου (2017) για λογαριασμό του σωματείου. Αντίστοιχη μελέτη επαναλήφθηκε το 2018 αντί 15.000 ευρώ, αλλά αυτή τη φορά για την «Οργάνωση της συμμετοχής της τοπικής οικονομίας στη διαδρομή φύσης και πολιτισμού της Στερεάς Ελλάδας». Μάλιστα, στα πρακτικά της συνεδρίασης του Δ.Σ. του ΔΙΑΖΩΜΑΤΟΣ τον Ιούλιο του 2018 αναφέρεται ότι ο σημερινός υπουργός παρακολούθησε τη συνεδρίαση.

Η Novel S.K ΙΚΕ, δηλαδή και ο κ. Σκυλακάκης, αποχώρησε από την Κ.Σ.ΤΟΠΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΙΚΕ τον Ιούλιο του 2019, δηλαδή τον μήνα που υπουργοποιήθηκε. Και, δεδομένου ότι η εταιρία της κόρης του μετονομάστηκε από Κ.Σ.ΤΟΠΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΙΚΕ σε ΑΘΗΝΕΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΙΚΕ, φαίνεται ότι ο κ. Σκυλακάκης αποφεύγει από τότε συστηματικά τον συσχετισμό του με το ΔΙΑΖΩΜΑ. Ωστόσο, όπως προαναφέραμε, στην ΤΟΠΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ βρέθηκε να συμμετέχει το 2019, σύμφωνα με δημοσίευμα, και ο γιος του Σταύρου Μπένου, Θεόδωρος Μπένος, ως ερευνητής και σύμβουλος. Επομένως, όταν το ΔΙΑΖΩΜΑ ανέθετε μελέτες στην ΤΟΠΟΣ, ο κ. Μπένος ουσιαστικά χρηματοδοτούσε και τον γιο του εκτός από την κόρη του κ. Σκυλακάκη, και με δημόσια χρήματα, δεδομένου ότι, όπως επισημάναμε, βασικοί χρηματοδότες του ΔΙΑΖΩΜΑΤΟΣ είναι τα δημόσια και τα ευρωπαϊκά Ταμεία.

Με την ιδιότητα, εξάλλου, των στελεχών στην ΤΟΠΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ, η Αννα Μαρία Σκυλακάκη και ο Θεόδωρος Μπένος βρέθηκαν τον Οκτώβριο του 2019 σε πάνελ του «διαΝΕΟσις», προκειμένου να παρουσιάσουν έρευνα την οποία είχαν αναλάβει για λογαριασμό του think tank με θέμα τους νέους ελληνικούς συνεταιρισμούς. Ο Θεόδωρος Μπένος, μάλιστα, είχε βρεθεί και νωρίτερα σε πάνελ του «διαΝΕΟσις», με τον Θεόδωρο Σκυλακάκη, τον Μάιο του ίδιου έτους, σε ομιλία με θέμα τη συνεργατικότητα, όπου ρόλο συντονίστριας είχε και πάλι η κόρη του νυν αναπληρωτή υπουργού.

Μέσα από αυτό το πλέγμα συνεργασιών και οικονομικών – επιχειρηματικών συναλλαγών, μόνο επιπρόσθετα ερωτήματα δημιουργεί το γεγονός ότι το ΔΙΑΖΩΜΑ θα βάλει στα ταμεία του 30.000.000 ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης που διαχειρίζεται ο κ. Σκυλακάκης, αλλά και το ότι το think tank «διαΝΕΟσις» θα αναλάβει μέρος των ερευνών για την ανασυγκρότηση της Β. Εύβοιας. Αναρωτιόμαστε αν τα τέκνα των κ. Σκυλακάκη και κ. Μπένου θα αναλάβουν ανάλογα τμήματα του ερευνητικού έργου και στις δύο περιπτώσεις. Αναρωτιόμαστε αν η ιστορία θα επαναληφθεί με τον ίδιο τρόπο, σαν τραγωδία σε… αρχαίο θέατρο, σαν αυτά για τα οποία κόπτεται τάχα το ΔΙΑΖΩΜΑ. Θα χρηματοδοτηθεί από τον εθνικό και τον ευρωπαϊκό μποναμά το οικογενειακό εισόδημα των κ. Μπένου και Σκυλακάκη;

Πηγή: Αριστερη Αγωνιστικη Ενωτικη Συσπειρωση – arages.gr

Πραγματική δασοπροστασία και ουσιαστική αποκατάσταση των καμένων περιοχών και των πληγέντων

Το φετινό καλοκαίρι θα μείνει στην ιστορία ως ακόμη μια περίοδος όπου η έννοια της “κανονικότητας” διαρρήχθηκε με τον πιο βίαιο τρόπο. Εν μέσω της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων οι καταστροφικές πυρκαγιές που εξαπλώθηκαν στη Βόρεια Εύβοια, στην Αττική, στην Πελοπόννησο και σε άλλες περιοχές έκαψαν συνολικά περίπου 1,2 εκατ. στρέμματα γης (περίπου το 1% της έκτασης της χώρας), αφήνοντας πίσω τους κατεστραμμένα δάση, καλλιέργειες και ολόκληρους οικισμούς. Οι εικόνες της εκκένωσης από θάλασσα των φλεγόμενων οικισμών στη Βόρεια Εύβοια μας άφησαν άναυδους από το μέγεθος της καταστροφής και της απελπισίας που προξένησε. Συνολικά πάνω από 1,200 κατοικίες υπέστησαν ολική καταστροφή σε δεκάδες οικισμούς, ενώ αχρηστεύτηκαν εκατοντάδες γεωργικές και κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις και άλλες επιχειρήσεις σε περιοχές πολύ μεγάλης έκτασης.

Παρότι η πολιτεία έχει κάνει την παραδοχή ότι η κλιματική κρίση θα αυξήσει τέτοια φαινόμενα και παρότι ήταν γνωστές από μέρες οι συνθήκες καύσωνα για τη περίοδο αυτή, εντούτοις το μέγεθος της καταστροφής κατέδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο της απουσία οποιοδήποτε σοβαρού σχεδιασμού για το μετριασμό και την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Το μόνο σχέδιο φάνηκε να ήταν οι προληπτικές εκκενώσεις αφήνοντας ολόκληρους οικισμούς στο έλεος των πυρκαγιών οι οποίες μάλιστα εκδηλώθηκαν τις πρώτες μέρες χωρίς ιδιαίτερα ισχυρούς ανέμους. Οι φωτιές αφέθηκαν να εξαπλωθούν επί μέρες λόγω έλλειψης σχεδίου και μέσων κατάσβεσης και περιορίστηκαν μόνο με τη βοήθεια των ευρωπαίων πυροσβεστών και αφού είχαν ισοπεδώσει τεράστιες εκτάσεις. Το γεγονός είναι ακόμα πιο τραγικό αν αναλογιστούμε το πόσο χυδαία εκμεταλλεύτηκε προεκλογικά η παρούσα κυβέρνηση την τραγωδία στο Μάτι και τις τεράστιες ευθύνες που είχε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να πράξει το οτιδήποτε ουσιαστικό στο τομέα της δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης.

Δυστυχώς, οι δασικές πυρκαγιές αποτελούν ένα επαναλαμβανόμενο έγκλημα σε βάρος του περιβάλλοντος το οποίο πληρώνουμε και θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε όλοι μας. Η εγκατάλειψη της δασοπροστασίας, ο περιορισμός των αναγκαίων δαπανών, οι ελλείψεις προσωπικού και μέσων, η ανεξέλεγκτη διευκόλυνση εκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος από τους Επενδυτές, η κλιματική κρίση (που δε μπορεί να αποτελεί άλλοθι για τα πάντα) και η επικοινωνιακή και μόνο διαχείριση της Πολιτικής Προστασίας μεταβάλλουν διαρκώς επί τα χείρω την κατάσταση. Οι συνεχείς (και πρόσφατες) αλλαγές στη Νομοθεσία που διευκολύνουν επενδυτικές δραστηριότητες σε δάση, ακόμη και σε περιοχές Natura, οι τακτοποιήσεις αυθαιρεσιών δια των «οικιστικών πυκνώσεων», οι διαρκώς αναβαλλόμενοι δασικοί χάρτες και η εξαφάνιση του ελέγχου στις δραστηριότητες αυτές από το Δημόσιο σηματοδοτούν τη θεσμική υποτίμηση του Περιβάλλοντος στο όνομα της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Η επόμενη μέρα βρήκε τους κατοίκους των πυρόπληκτων περιοχών να προσπαθούν να συμμαζέψουν ξανά τις ζωές τους μέσα στα συντρίμμια της πυρκαγιάς. Το τεράστιο κύμα συμπαράστασης που εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα και συνεχίζεται με την παροχή ειδών ανάγκης και βοήθειας για την αποκατάσταση των ζημιών έδειξε τη δύναμη της αλληλεγγύης και έχει κάνει τους πυρόπληκτους να μη νιώθουν μόνοι προς το παρόν. Από την άλλη, η κυβέρνηση αντί να αναγνωρίσει τις τεράστιες ευθύνες της για την καταστροφή, έχει δείξει μια εικόνα ικανοποίησης καθώς ισχυρίζεται ότι θα μπορούσε να είναι και χειρότερα, εργαλειοποιώντας μάλιστα και το φαινόμενο της κλιματικής κρίσης για καλύψει τις ευθύνες της. Κυβερνητικά στελέχη αλληλοσυγχαίρονται προκλητικά, ενώ και η συγγνώμη του πρωθυπουργού ήταν μια υποκριτική κίνηση καθώς ούτε τα όποια λάθη έγιναν έχουν επισημανθεί ούτε έχει υπάρξει κάποια απομάκρυνση εμπλεκόμενου στελέχους έστω για λόγους ευθιξίας. Τα όποια μέτρα περιβαλλοντικής και κοινωνικής αποκατάστασης έχουν προταθεί περισσότερο παραπέμπουν σε εξυπηρετήσεις επιχειρηματικών συμφερόντων και αξιοποίηση της καταστροφής ως ευκαιρία για εύκολο κέρδος, παρά σε ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος και ανόρθωση των κοινωνιών που διερράγησαν.

Ενδεικτική είναι η ανακοίνωση για αναδάσωση 165.000 στρεμμάτων στη Β. Εύβοια με «νέες, κατάλληλες ποικιλίες», και με κόστος 224 εκατομμυρίων ευρώ (!), η οποία προτείνεται να γίνει και με τη μέθοδο της “αναδοχής δασών” από επιχειρήσεις, ανοίγοντας το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της περιβαλλοντικής πολιτικής. Όλα αυτά στον αντίποδα των προτάσεων όλων των δασικών επιστημόνων που τονίζουν ότι η φυσική αναγέννηση είναι η 1η επιλογή για την αποκατάσταση των καμένων εκτάσεων. Η απόφαση για τεχνητή αναδάσωση λαμβάνεται από ειδικούς επιστήμονες κατόπιν αναλυτικών μελετών και μόνο σε περίπτωση που η φυσική αναγέννηση δεν κριθεί αποτελεσματική μετά από εύλογο χρονικό διάστημα 4-5 ετών και με βάση οικολογικές αρχές αποκατάστασης και όχι ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Εξίσου ενδεικτική της προχειρότητας είναι και η επείγουσα προκήρυξη της ένωσης δήμων Αττικής για την πλήρη αποψίλωση των καμένων εκτάσεων στη Βαρυμπόμπη με κόστος μάλιστα 170,000 ευρώ, αγνοώντας πλήρως τη τεράστια σημασία που έχει η προσεκτική διαχείριση της καμένης ύλης για την κατασκευή αντιπλημμυρικών-αντιδιαβρωτικών έργων και τη φυσική αναγέννηση των δασών. Είναι απαράδεκτο από την έως τώρα συζήτηση για την αποκατάσταση να απουσιάζουν οι υποστελεχωμένες Δασικές Υπηρεσίες, οι συλλογικοί φορείς των Δασολόγων και οι τοπικές κοινωνίες και να φαίνεται ότι συμμετέχουν εταιρείες παντελώς άσχετες με το αντικείμενο όπως η ΤΕΡΝΑ και η ΔΕΗ. Οι ανάγκες για επίδειξη βιασύνης για επικοινωνιακούς λόγους, για κατασπατάληση δημοσίων πόρων και για την προβολή επιχειρήσεων, αποδεικνύονται σημαντικότερες από την ουσιαστική περιβαλλοντική αποκατάσταση των καμένων περιοχών και επισείουν τον κίνδυνο για οριστική απώλεια των δασικών εκτάσεων.

Ανεπαρκή είναι και τα έως τώρα μέτρα στήριξης των πυρόπληκτων: όσοι είδαν τα σπίτια τους να καίγονται, αντί να αποζημιωθούν πλήρως, θα βρεθούν χρεωμένοι στις τράπεζες, από τις οποίες υποχρεούνται να δανειστούν μέρος της αποζημίωσης που δικαιούνται. Οι γεωργοί και κτηνοτρόφοι θα εισπράξουν προς το παρόν πενιχρές ενισχύσεις (ενδεικτικά 2.000 ευρώ για εκτάσεις ως 50 στρέμματα) και μετά καλούνται να αναμετρηθούν με τις γνωστές άδικες, γραφειοκρατικές και αναποτελεσματικές διαδικασίες του ΕΛΓΑ. Ενώ έχουν καταστραφεί ολοσχερώς μια σειρά από οικονομικές δραστηριότητες και ειδικά όσες ήταν άμεσα σχετιζόμενες με τα δάση όπως οι ρητινοκαλλιεργητές, υπάρχουν φόβοι για οριστική τουριστικοποίηση της περιοχής και οριστική παύση των περισσότερων γεωργικών  δραστηριοτήτων. Απαιτείται γενναία χρηματοδότηση με ανακατεύθυνση πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης για την κοινωνική αποκατάστασης της ζωής ειδικά στην Βόρεια Εύβοια.

Στη λογική της επικοινωνιακής σφαίρας κινείται επίσης μέχρι στιγμής και η όποια συζήτηση για την αλλαγή του αποτυχημένου μοντέλου δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης. Παρότι έχει γίνει πλέον ευρέως αποδεκτό ότι το μοντέλο με βασική ευθύνη της δασοπυρόσβεσης στο Πυροσβεστικό Σώμα έχει αποτύχει, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλλουν κάθε χρόνο οι λίγοι σε αριθμό πυροσβέστες, η συζήτηση θολώνεται γύρω γενικότητες για τη διαχείριση των φυσικών καταστροφών, για να μην αποδοθούν συγκεκριμένες ευθύνες. Επιπλέον, υποτιμάται το γεγονός της συστηματικής υποχρηματοδότησης από όλες τις κυβερνήσεις των Δασικών Υπηρεσιών για να εκτελέσουν τα αναγκαία εποχιακά έργα προληπτικής δασοπροστασίας από πυρκαγιές (χαρακτηριστικά δόθηκαν μόλις 1.7 εκατ. ευρώ από το 17 εκατ. που ζητούσαν οι υπηρεσίες). Την ίδια στιγμή ο ανεκδιήγητος Υπουργός ΠΡΟΠΟ Χρυσοχοΐδης, που η πρόσφατη αποπομπή του από την κυβέρνηση ουσιαστικά παραδεχόταν την αποτυχία της κυβέρνησης στη διαχείριση των πυρκαγιών, διακήρυττε τον Ιούνιο ότι με το εφετινό αποτυχημένο όπως αποδείχθηκε σχέδιο έχει συντελεστεί τομή στην αντιπυρική προστασία.

Για να μην θρηνήσουμε άλλες τέτοιες μαζικές καταστροφές του φυσικού πλούτου είναι αναγκαία η εφαρμογή ενός άλλους μοντέλου δασοπροστασίας με έμφαση στην πρόληψη και στην άμεση αντιμετώπιση των πυρκαγιών στα πρώτα στάδια εκδήλωσής τους με τη συμμετοχή και της τοπικής κοινωνίας. Το μοντέλο αυτό προϋποθέτει τη αναβάθμιση του ρόλου των Δασικών Υπηρεσιών και την πλήρη στελέχωσή τους με αποκατάσταση του προϋπολογισμού τους και τη συγκρότηση ενιαίου φορέα δασοπροστασίας για την πρόληψη και την επιτυχημένη καταστολή των πυρκαγιών. Η μεταφορά στο ΥΠΕΝ από τις ΑΔ των Δασικών Υπηρεσιών είναι μια πρώτη παραδοχή της προηγουμένως λάθος πολιτικής.

Μπροστά στον κίνδυνο να χαθούν οριστικά οι καμένες δασικές εκτάσεις και οι ζωές των κατοίκων που καταστράφηκαν να γίνουν ευκαιρίες για επιχειρηματικά κέρδη, η κοινωνία πρέπει να ορθώσει ανάστημα απέναντι σε όσους επιβουλεύονται το φυσικό τους πλούτο. Να μην επιτρέψουμε να γίνουν αντικείμενα ευκαιριακής κερδοφορίας οι καμένες εκτάσεις. Ήδη μια σειρά από κινήσεις και φορείς πολιτών απαιτούν την απόλυτη προστασία των καμένων περιοχών και την αποκατάσταση των τοπικών κοινωνιών. Καλούμε τη Διοίκηση του ΤΕΕ να συστρατευτεί με το κοινωνικό συμφέρον της πλήρους περιβαλλοντικής και κοινωνικής αποκατάστασης με τη συμμετοχή των επιστημονικών φορέων, των δημόσιων υπηρεσιών και της τοπικής κοινωνίας στον αντίποδα ιδιοτελών οικονομικών συμφερόντων. Απαιτούμε:

• Ουσιαστική οικονομική στήριξη των πυρόπληκτων άμεση αποκατάσταση των ζημιών – Πλήρης χρηματοδότηση για καμένες κατοικίες και επιχειρήσεις – Γενναία ενίσχυση όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων και ειδικά των άμεσα σχετιζόμενων με το δάσος – Μεταφορά αναγκαίων πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης
• Άμεση κήρυξη ως αναδασωτέων των δασικών εκτάσεων που κάηκαν και απαγόρευση βόσκησης-Καμία σκέψη για αλλαγή χρήσεων στις καμένες εκτάσεις
• Επείγουσα κατασκευή αντιπλημμυρικών-αντιδιαβρωτικών έργων στις καμένες περιοχές ενταγμένων στο ευρύτερο πλαίσιο αποκατάστασης των εκτάσεων με φυσική αναγέννηση
• Εκπόνηση αναγκαίων μελετών από τις Δασικές Υπηρεσίες με τη συμμετοχή και των τοπικών κοινωνιών για τη φυσική αναγέννηση των δασικών εκτάσεων – Τοπικές ή εκτεταμένες αναδασώσεις μόνο σε περίπτωση που η φυσική αναγέννηση δεν κριθεί αποτελεσματική μετά από εύλογο χρονικό διάστημα
• Καμία σκέψη για είσοδο ιδιωτών στα έργα ως φορείς εκπόνησης των μελετών και της διαδικασίας αποκατάστασης – Όχι στο θεσμό της “αναδοχής δασών” – Όχι στην ιδιωτικοποίηση της περιβαλλοντικής πολιτικής – Η αναδάσωση δεν είναι εργολαβία
• Μεταφορά πόρων για τη δασοπροστασία και τη στελέχωση των δασικών υπηρεσιών από τους εξοπλισμούς και τα σώματα καταστολής και εξ ολοκλήρου των πόρων που προορίζονται για την πανεπιστημιακή αστυνομία – Στελέχωση με μέσα και προσωπικό όλων των εμπλεκόμενων Υπηρεσιών
• Αλλαγή μοντέλου δασοπροστασίας με έμφαση στην πρόληψη με ουσιαστική αναβάθμιση του ρόλου των δασικών υπηρεσιών και συγκρότηση ενιαίου φορέα δασοπροστασίας – Σύσταση δασικού σώματος πρόληψης και άμεσης επέμβασης με τη συμμετοχή και εθελοντών πυροσβεστών ανά περιοχή – Συνεργασία του Πυροσβεστικού Σώματος με ευρωπαϊκές χώρες για μεταφορά τεχνογνωσίας για την καταστολή δασικών πυρκαγιών
• Κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη- Απόλυτη προστασίας της βιοποικιλότητας στις περιοχές Natura-Άρση της νομιμοποίησης των δασικών καταπατήσεων